Έχω διασχίσει την κεντρικότατη λεωφόρο Αγγέλου Μεταξά στη Γλυφάδα αμέτρητες φορές, Κι όμως, ποτέ δεν είχε τύχει να σηκώσω το βλέμμα στο κτίριο του αριθμού 11, εκεί όπου μια πλαϊνή...

Από τους πλέον καινούργιους θερινούς κινηματογράφους και ο μοναδικός στον Πειραιά, το Cine Βοτσαλάκια συνδυάζει αρμονικά την καλοκαιρινή-εξοχική ατμόσφαιρα ενός παραδοσιακού θερινού με την τεχνική αρτιότητα και το σέρβις ενός...

Ένα από τα παλιότερα και πιο αριστοκρατικά σινεμά των Αμπελοκήπων υπήρξε η Άνεσις, με ιστορία μεγάλη και πολλές διαφορετικές μορφές μέσα στα χρόνια. Όπως και πολλοί άλλοι κινηματογράφοι, η Άνεσις...

Δεν είμαι φαν των βορείων προαστίων -για την ακρίβεια δεν είμαι φαν των προαστίων εν γένει και ανεξαρτήτως γεωγραφικού προσδιορισμού και erga omnes ονομασίας. Η Δροσιά, όμως, για κάποιον λόγο,...

Με το Πόρτο Ράφτη είναι συνδεδεμένο μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρόνων. Συγγενείς, οικογενειακοί φίλοι και λοιποί φρόντιζαν να μας φιλοξενούν στα εξοχικά τους, όταν ακόμα η περιοχή δεν είχε...

Κινηματογράφος γειτονιάς, στην Καλλιθέα, το Φλερύ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θερινούς της Αθήνας, με χωρητικότητα 1.600 ατόμων! Ξεκίνησε το 1968, χωρίς φανφάρες και τερτίπια, ήσυχος, συνοικιακός, τυπικής διάταξης και...