to top

Παναγιώτης Πετράκης – Ίσως να είχα επιτύχει πολλά περισσότερα αν το έτρεχα κι εγώ

Παναγιώτης Πετράκης

O Παναγιώτης Πετράκης δεν χρειάζεται συστάσεις. Γνωστός για την χαρακτηριστική δυνατή φωνή του αλλά και μέσα από επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, μιούζικαλ, μουσικές παραστάσεις και συναυλίες. Το βιογραφικό του, είναι γεμάτο από σπουδαίες συνεργασίες, με μεγάλα ονόματα του θεάτρου και της μουσικής σκηνής.  

Φέτος τον είδαμε να πρωταγωνιστεί στο μούσικαλ Hairspray, που ανέβηκε στο θέατρο Ακροπόλ. Συναντηθήκαμε λίγες μέρες πριν το κλείσιμο των θεάτρων  – λόγω των γεγονότων – και κάναμε την συνέντευξη. Αναγκαστήκαμε όμως να την κάνουμε σχεδόν από την αρχή, μια που τα πράγματα από τη μια μέρα στην άλλη…  άλλαξαν.

 

 

Και εντελώς ξαφνικά, κλείνουν τα πάντα! Πρώτα τα θέατρα! Πως σε βρίσκει η επόμενη μέρα επαγγελματικά;
Κλείνουν τα θέατρα, οι μουσικές σκηνές, οι συναυλιακοί χώροι, σταματούν γυρίσματα κοκ… Σίγουρα το επάγγελμά μας είναι από αυτά που πλήττονται καθολικά. Πολύ σωστά βέβαια έκλεισαν όλοι αυτοί οι χώροι γιατί σαφώς πέρα και πάνω από οτιδήποτε είναι η προστασία της δημόσιας υγείας. Η ανεργία λοιπόν για όλο αυτό το διάστημα μέχρι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα είναι αναπόφευκτη. Δεν έχω ιδέα σε τι βάθος χρόνου θα ισχύσουν οι κανονισμένες εμφανίσεις και συναυλίες μου. Θα είναι από τον Μάιο; Χλωμό μου ακούγεται. ελπίζω τουλάχιστον από Ιούνιο να μπορέσουμε να ανακάμψουμε.

 

Φέτος πρωταγωνίστησες σε μια τεράστια παραγωγή, το Hairspray. Μίλησε μου για την εμπειρία αυτή…
Ήταν μια πολύ ευτυχής συγκυρία! Λες και όλα συνωμοτούσαν για να βγει ένα άρτιο αποτέλεσμα το οποίο να τιμά αυτό το δύσκολο θεατρικό είδος που είναι το μιούζικαλ. Φτιάξαμε μια υπέροχη παράσταση, γεμάτη συναίσθημα, γέλιο, συγκίνηση, η οποία έσφυζε από ταλέντο και δεξιότητες τόσο στο τραγούδι, τον χορό αλλά και την υποκριτική. Μια μεγάλη παραγωγή, με φαντασμαγορικά σκηνικά, κουστούμια και όλα αυτά τα στοιχεία που βλέπει κανείς στα μιούζικαλ του Broadway και West End.

Πιστεύω επίσης ότι αναδείξαμε με πολύ ωραίο τρόπο το αντιρατσιστικό μήνυμα του έργου. Δεν είναι τυχαίο ότι την παράσταση αυτή συντόνισε η Θέμις Μαρσέλου, βαθιά γνώστης του αντικειμένου και με περισσή αγάπη γι’ αυτό. Αυτό που κρατάω όμως περισσότερο από αυτή την δουλειά είναι οι ωραίοι άνθρωποι που γνώρισα και με τους οποίους συνεργάστηκα τόσο όμορφα αυτούς τους 5 μήνες.

 

Έχεις δηλώσει όμως ότι σου άφησε μια πίκρα. Γιατί;
Όχι ακριβώς πίκρα, ένα αγκαθάκι θα έλεγα. Περίμενα ότι ο κόσμος θα αγκαλιάσει πολύ πιο ένθερμα αυτήν την παράσταση. Στην γενική μας πρόβα είχα κάτσει στην πλατεία του θεάτρου όταν δεν βρισκόμουν στη σκηνή και στο τέλος ήμουν τόσο μα τόσο ενθουσιασμένος που είχα την αίσθηση ότι θα ήμαστε sold out κάθε μέρα (και πίστεψέ με είμαι πολύ αυστηρός με τις παραστάσεις μιούζικαλ, πάντα κάτι δεν με ικανοποιεί).

Δεν ήρθαν έτσι τα πράγματα. Σίγουρα μας τίμησε πολύς κόσμος και φυσικά είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Δεν πήρε όμως εμπορικά τη θέση που της άξιζε αυτή η παράσταση. Επιβεβαιώθηκαν λόγια παλιών θεατρικών παραγωγών που είχα ακούσει στο παρελθόν, ότι το θέατρο τελικά είναι πάντα τζόγος.

 

 

 

Πόσο τελικά, είναι αποδεχτό το musical σαν είδος, στο ελληνικό κοινό;
Μετά και από αυτή την εμπειρία μου θα έλεγα ότι δεν είναι από τα αγαπημένα είδη του ελληνικού κοινού. Ίσως δεν είναι εκπαιδευμένο για αυτό το είδος, ίσως δεν αγάπα τα ξενόφερτα μιούζικαλ εκτός από δυο τρία γνωστά… Από την άλλη έχουμε την μουσική στο αίμα και την ιδιοσυγκρασία μας. Όλο και περισσότερο δυναμώνει η αίσθηση μου ότι θα ήταν καλό να επενδύσουμε σε εγχώρια δημιουργία, βασισμένη σε μουσική και καταστάσεις πιο κοντά στα δικά μας ακούσματα και βιώματα.

 

Ηθοποιός, τραγουδιστής, performer! Πιο αγαπάς περισσότερο και πιο θα επέλεγες να αφήσεις αν έπρεπε;
Όλα τα αγαπώ και είναι όλα για μένα αλληλένδετα και συνυφασμένα. Ίσως να εκφράζομαι λίγο πιο εύκολα με το τραγούδι, αλλά και αυτό ενέχει την υποκριτική αφού κάθε τραγούδι είναι ουσιαστικά μια ιστορία που αποδίδεται με μουσική αφήγηση. Δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο να αφήσω κάποιο.

 

Έχεις πολλές συνεργασίες στο βιογραφικό σου, (είτε σαν ηθοποιός, είτε σαν τραγουδιστής) ποια είναι αυτή που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Πω… είναι τόσο δύσκολο να ξεδιαλέξω μέσα σε τόσες πολλές συνεργασίες γιατί μιλάμε για 23 χρόνια συνεχούς πορείας. Σίγουρα οι “Δαίμονες”, η συνεργασία με τον Νίκο Καρβέλα και την Άννα Βίσση έχουν μια ιδιαίτερη θέση στα καλλιτεχνικά μου βιώματα. Ίσως επειδή το πρώτο ανέβασμα το 1990, το οποίο είχα παρακολουθήσει πάνω από 15 φορές, μάλλον αποτέλεσε το ερέθισμα που αργότερα με οδήγησε να ασχοληθώ με το μιούζικαλ. Ήταν πρόκληση για μένα τόσο υποκριτικά, όσο φωνητικά και σωματικά να καταπιαστώ με αυτόν τον ρόλο και είμαι χαρούμενος με το αποτέλεσμα. Ήταν επίσης η μοναδική παράσταση στην οποία κόντεψα δύο φορές να χάσω τη ζωή μου… (γέλια).

Επίσης όμως δεν θα ξεχάσω ποτέ την συνεργασία μου πάνω από 10 χρόνια τώρα με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης και την χαρά και καλλιτεχνική ολοκλήρωση που μου έχει προσφέρει η ενασχόλησή μου με τη μουσική του μεγάλου μας συνθέτη . Και εννοείται δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω τα “Μυστικά της Εδέμ”, την τηλεοπτική σειρά που με έκανε αγαπητό σε τόσο κόσμο και μου άνοιξε πολλές πόρτες στην επαγγελματική μου ανέλιξη.

 

 

Τι είναι αυτό που επιδιώκεις στην πάροδο του χρόνου, μεγάλες επιτυχίες ή οι καλές συνεργασίες;
Σίγουρα όταν συνδυάζονται αυτά τα δύο είναι καλύτερα (γέλια). Η επιτυχία είναι ένα όχημα που θα σε μεταφέρει πιο εύκολα στο τραπέζι των συζητήσεων για την επόμενη δουλειά. Ποιος δεν θέλει να παίζει σε γεμάτους χώρους ή να έχει καλή τηλεθέαση; Προσπαθώ επί τω πλείστον να ποντάρω σε δουλειές οι οποίες δυνητικά θα έχουν επιτυχία και ένα μεγάλο ρόλο σ’ αυτό παίζουν οι καλές συνεργασίες. Άρα δεν πιστεύω ότι αυτά τα δύο αντικρούονται στην ουσία.

Αν με ρωτάς βέβαια αν θα προτιμούσα μια κατάσταση όπου θα υπήρχε επιτυχία αλλά θα περνούσα άσχημα και θα καταπιεζόμουν θα σου έλεγα ότι, μη σώσει κι έρθει η επιτυχία! Το έχω περάσει και δεν μου άρεσε. Η ανθρώπινη επαφή, οι καλές επαγγελματικές σχέσεις και η καλή ενέργεια μεταξύ των συναδέλφων είναι ίσως το πρώτο ζητούμενο.

 

Αν κάνεις μια απογραφή, στην καριέρα σου – από τότε που ξεκίνησες, μέχρι σήμερα – τι κρατάς, τι αφήνεις πίσω σου;
Αφήνω πίσω μου δουλείες στις οποίες δεν πέρασα καλά όπως σου είπα και πριν. Από την άλλη και σε αυτές τις δουλειές κάτι αποκόμισα, κάπως ωφελήθηκα, οπότε είναι δύσκολα να απορρίψω ακόμα κι αυτές. Αρά; Μάλλον τα κρατάω όλα λοιπόν γιατί όλα έχουν βάλει το λιθαράκι τους στην καλλιτεχνική μου εξέλιξη, στο ποιος είμαι σήμερα. Μου αρέσει αυτός που είμαι σήμερα.

 

Μια καλή πορεία, είναι αποτέλεσμα τύχης, δουλειάς, τρεξίματος;
Νομίζω και των τριών. Δεν πιστεύω όμως στην τύχη, παρά στο ευλογημένο χέρι του Θεού που οδηγεί τα βήματα του καθενός μας και δημιουργεί τις καλές συγκυρίες στη ζωή μας. Η δουλεία είναι ύψιστης σημασίας. Δείχνει ποιος είσαι, τι μπορείς να κάνεις, τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις, γιατί, πίστεψέ με, χωρίς θυσίες δεν μπορεί να υπάρξει μια καλή πορεία. Το ταλέντο επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι απαραίτητο. Το τρέξιμο πάλι είναι κι αυτό σημαντικό.

Έχω θαυμάσει συναδέλφους για το πείσμα τους, την επιμονή τους, την καπατσοσύνη τους αν το θες, στοιχεία που τους έχουν κάνει επιτυχημένους και περιζήτητους. Εγώ δεν ήμουν ποτέ καλός σ’ αυτό. Έχω καλομάθει να μου έρχονται τα πράγματα αντί να τα κυνηγάω εγώ. Ίσως να είχα επιτύχει πολλά περισσότερα αν το έτρεχα κι εγώ, περισσότερο.

 

Τι είναι ηθοποιός;
Μα αυτό που λέει η λέξη; εκείνος που ποιεί ήθος, με την αρχαία βέβαια έννοια της λέξης που σημαίνει συμπεριφορά. Αυτός δηλαδή που μέσα από την φαντασία, τα βιώματα, την παρατήρηση και την προσωπικότητά του δημιουργεί την κατάλληλη συμπεριφορά η οποία αρμόζει στον εκάστοτε ρόλο που υποδύεται.

Πρόκειται για αρκετά ευαίσθητα πλάσματα, αλαφροΐσκιωτα, αγαπησιάρικα, με πολλές ανασφάλειες και ενίοτε… του γιατρού. Λατρεύω όμως ότι οι περισσότεροι τα πάμε καλά με το παιδί μέσα μας και το διατηρούμε ζωντανό πάση θυσία.

 

 

 

Ένα τραγούδι δε θα σταματήσεις ποτέ να τραγουδάς σε live σου;
Νομίζω το My way. Είναι το τραγούδι που θα ήθελα να με εκφράζει απόλυτα στον απολογισμό που θα κάνω λίγο πριν το τέλος της ζωής μου.

 

Έχεις κάνει σπουδές στο εξωτερικό αλλά και δουλειές. Σκέφτηκες ποτέ να φύγεις μόνιμα;
Ναι, το σκέφτηκα και το επιδίωξα το 2016. Ήταν μια περίοδος περίπου 2 χρόνων, από το 2014 που τα επαγγελματικά μου είχαν κάνει κοιλιά, είχα πλημμυρίσει άγχος και έβλεπα το εξωτερικό σαν μια κάποια διέξοδο. Αποφάσισα λοιπόν να δοκιμάσω την τύχη μου στο Λονδίνο. 3 μήνες άντεξα… Εκεί κατάλαβα πόσο μου αρέσει η ζωή μου στη χώρα μου κι πόσο χαρούμενος είμαι εδώ. Απαλλάχτηκα από το άγχος και έκτοτε τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα. Τώρα ούτε που να το διανοηθώ να φύγω!

 

Χωρίς να γνωρίζουμε τι μας ξημερώνει, έχεις κάποια σχέδια για το καλοκαίρι;
Έχω αρκετά! Αρκετές συναυλίες με την Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, αλλά και μουσικές παραστάσεις με την κόρη του, Μαργαρίτα με τις “Αναμνήσεις ενός κοριτσιού”. Επίσης τέλος Ιουλίου θα παρουσιάσουμε στο παλιό φρούριο στην Κέρκυρα μια συντμημένη εκδοχή από το Φάντασμα της Όπερας. Είναι ένα όνειρο ζωής η ενασχόληση με αυτόν τον ρόλο. Μακάρι να έχουμε βγει από αυτή την κατάσταση μέχρι τότε και να ευοδωθούν όλα!

 

Πως βιώνεις το «μένουμε σπίτι»;
Με μεγάλη άνεση πρέπει να σου πω. Είμαι αρκετά σπιτόγατος οπότε δεν μου κακοφαίνεται ο εγκλεισμός. Κάνω γυμναστική, διαβάζω, βλέπω ταινίες, σειρές, ακούω μουσική, παίζω με το σκύλο μου, προσεύχομαι… Είναι και μια ευκαιρία για ξεκούραση, χαλάρωση, ενδοσκόπηση και επαναπροσδιορισμό. Να δούμε και να καταλάβουμε πόσο πραγματικά αντέχουμε τον εαυτό μας, την προσωπικότητα αυτή που έχουμε δημιουργήσει και θωρακίσει πίσω από οθόνες και επίπλαστες ανάγκες.

 

Πως αντιμετωπίζεις τα κακόβουλα σχόλια;
Με περιφρόνηση θα έλεγα. Δεν έχουν πια την επίδραση πάνω μου που θα είχαν παλιότερα. Haters will be haters που λένε και στα αγγλικά… Πιστεύω είναι κρίμα να αναλωνόμαστε στο να κακολογούμε τον συνάνθρωπό μας. Αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις καλύτερα να σιωπήσεις. Πιο καλά να καταναλώσουμε αυτή την ενέργεια στον να βελτιώσουμε κάτι σε μας τους ίδιους. Το να κάνουμε εποικοδομητική κριτική είναι άλλο. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στο να βελτιωθεί κάποιος. Το να ρίχνουμε όμως λάσπη αυτό καθιστά εμάς τους ίδιους λασπερούς…

 

Μένεις Αθήνα! Υπάρχει ένα σημείο της πόλης που αγαπάς;
Μου αρέσει πάρα πολύ ο περίγυρος της Ακρόπολης. Πολλά ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά βράδια μου τα έχω περάσει κάνοντας αυτή τη βόλτα με καλή παρέα και κουβεντούλα.

 

O Παναγιώτης Πετράκης, κλείνοντας την συνέντευξη του, έδωσε μια ευχή:
Να βγούμε πιο δυνατοί από αυτή την κατάσταση, πιο ευαισθητοποιημένοι. Να κατανοήσουμε βαθιά στο πετσί μας πόσο εύθραυστοι και ευάλωτοι είμαστε οι άνθρωποι ως είδος. Να ξεκαβαλήσουμε από τον θρόνο της πλαστής παντοδυναμίας μας, να ταπεινωθούμε και να κατανοήσουμε ότι μόνο η ουσιαστική επαφή μεταξύ μας και η πραγματική αγάπη τόσο του εαυτού μας όσο και των αδελφών μας έχει νόημα. Εύχομαι και ελπίζω σε ένα νέο ξεκίνημα.

 

φωτογραφίες: Βασιλόπουλος Λεωνίδας

Λεωνίδας Βασιλόπουλος

Λατρεύω αυτή την πόλη, όταν πολλοί την μισούν. Η Αθήνα είναι όμορφη, ιδιαίτερη, απλά πρέπει να σηκώσεις το βλέμμα για να την δεις, πρέπει να την περπατήσεις, να την ψάξεις, τότε μόνο θα την ανακαλύψεις. πάμε παρέα….

Invalid username, no pictures, or instagram servers not found
Invalid username, no pictures, or instagram servers not found