to top

Θεατρικές παραστάσεις που συνεχίζονται για 2η χρονιά

Θεατρικές παραστάσεις που συνεχίζονται για 2η χρονιά

Ξεχωρίσαμε 6 θεατρικές παραστάσεις που επιστρέφουν στη φετινή θεατρική σεζόν και που είδαμε, αγαπήσαμε, γράψαμε γι αυτές. 

 


 

“Ο μισάνθρωπος” του Μολιέρου, Απόδοση κειμένου-Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας, πρωταγωνιστούν: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Ευγενία Σαμαρά, Στέλιος Ιακωβίδης, Αθηνά Μουστάκα, Θάνος Μπίρκος, Φωτεινή Αθερίδου, Αυγουστίνος Κούμουλος, Αλέξης Φουσέκης, Κυριάκος Σαλής.

Μολονότι αριστοκράτης και ο ίδιος, ο Αλσέστ απεχθάνεται την υποκρισία, τα ψέματα και την κολακεία που απλώνονταν σαν μολυσματική ασθένεια στα γαλλικά σαλόνια του 17ου αιώνα. Αδιαφορώντας για τη φωνή της λογικής και τις συμβάσεις της κοινωνίας, ποτέ του δεν φοβήθηκε να εκφράσει τη γνώμη του και να πει την αλήθεια, με αποτέλεσμα να γίνεται αντιπαθής και μισητός από τον περίγυρό του. Αυτό όμως διόλου δεν τον απασχολεί, αηδιασμένος καθώς νιώθει από τη ρηχή σκέψη και τις αντιλήψεις των ανθρώπων γύρω του, τους οποίους και απεχθάνεται.

Υπάρχει όμως μία παράμετρος που ο Αλσέστ δεν υπολόγισε σωστά κι αυτή δεν είναι άλλη από τον έρωτα. Θαμπωμένος από την ομορφιά της Σελιμέν, ο Αλσέστ δείχνει να ξεχνά πως στη συμπεριφορά της εκφράζονται όλα όσα μισεί, με αποτέλεσμα να παγιδευθεί σε ένα αδιέξοδο που τον οδηγεί και στην οριστική ρήξη με τους ανθρώπους.

Για συνέχεια πατήστε εδώ

 


 

“Da” του Χιου Λέοναρντ, μετάφραση: Αντώνης Γαλέος, σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας, πρωταγωνιστούν: Γρηγόρης Βαλτινός, Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Σουξές, Ταμίλλα Κουλίεβα, Λάμπρος Κωνσταντέας, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Βασίλης Παπαδημητρίου.

Ο Γρηγόρης Βαλτινός έχει αγγίξει από καιρό αυτό το υπέροχο σημείο στην καριέρα του όπου πλέον επιλέγεις να τον δεις στο θέατρο για να ανακαλύψεις πώς ερμηνεύει κάθε φορά τον ρόλο που έχει επιλέξει να βιώσει. Είναι ελάχιστοι οι ηθοποιοί το έχουν καταφέρει αυτό διαχρονικά, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ως αποτέλεσμα της σοβαρότητας, της αφοσίωσης και της σταθερότητας επί των οποίων έχουν επενδύσει στη δουλειά αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό.

Το “Da”, στον δεύτερο χρόνο του στο Θέατρο Ιλίσια, αποτελεί περίτρανη απόδειξη αυτού, καθώς τον παρακολουθείς στη σκηνή να ενδύεται τον Νικ Τάιναν, αυτόν τον υπέροχο, ελεύθερο, αθώο και γεμάτο πρωτόγνωρη αγάπη κηπουρό και να μεταμορφώνεται σε ένα πλάσμα μαγικό, μια μηχανή καλοκουρδισμένη από χρόνια σκληρής δουλειάς, προσήλωσης και έμφυτου ταλέντου και ταυτόχρονα πλήρες συναισθήματος και ειλικρίνειας.

Για συνέχεια πατήστε εδώ

 


 

“Κωλόκαιρος” του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Παλούμπης, πρωταγωνιστούν: Στάθης Σταμουλακάτος, Θάνος Αλεξίου, Βασιλική Διαλυνά, Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος.

Είχε κωλόκαιρο εκείνη τη μέρα στην Ελευσίνα, έβρεχε καταρρακτωδώς, πλημμύρισαν τα πάντα, πλημμύρισαν και τα μνήματα στο νεκροταφείο. Κι έτσι, αναβάλλεται η κηδεία της μαμάς του Μίμη, ο οποίος επιστρέφει στο “Διυλιστήριο”, το σκυλάδικο που έχει από χρόνια, για να περάσει τη μέρα του με τους ανθρώπους του μαγαζιού: τον Μάκη τον μουσικό, τον Στέλιο επί των γενικών καθηκόντων και τη Μαρία την τραγουδιάρα, γυναίκα μάλιστα του εδώ και χρόνια χαμένου αδελφού του. Μόνο που ο Σοφοκλής δεν ήταν και τόσο χαμένος τελικά, αφού κάνει αναπάντεχα την εμφάνισή του, αγνώριστος κυριολεκτικά, αναστατώνοντας μια για πάντα τον μικρόκοσμο του σκυλάδικου.

Για συνέχεια πατήστε εδώ

 


 

“Μπλε καστόρινα παπούτσια” της Νεφέλης Μαϊστράλη, από το μυθιστόρημα του Θανάση Σκρουμπέλου, σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης, πρωταγωνιστούν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Χάρης Κρεμμύδας, Γιάννης Λατουσάκης, Νεφέλη Μαϊστράλη, Διονύσης Πιφέας, Πάνος Τοψίδης.

Στην Αθήνα του ’60 όλοι έμοιαζαν πως ψάχνουν την ευκαιρία να διακριθούν. Ο καθένας με το ταλέντο του. Ο Λάζαρος, ας πούμε, ή Γαζούρης για τους φίλους, είχε το ταλέντο στο τραγούδι και κρυμμένο ανάμεσα στα πόδια του, με ένα πουλί τεράστιο που υποσχόταν απολαύσεις. Και τα δυο ταλέντα φαίνεται πως αναγνωρίστηκαν στη Χαβάη, ένα καμπαρέ στο Μεταξουργείο, με μουσικά νούμερα, φτηνιάρικα ποτά, άντρες που ντύνονταν γυναίκες και σερβίριζαν και τραγουδούσαν και χόρευαν και ερωτεύονταν με την ψυχή, με την ώρα και με το κατοστάρικο. Και κάπου εκεί, σε αυτό το υπόγειο με τον περιθωριακό -για τους άλλους- μικρόκοσμο, είναι σαν να ξετυλίγεται η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Για συνέχεια πατήστε εδώ

 


 

“Ο αμπιγιέρ” του Ρόναλντ Χάργουντ, μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης, πρωταγωνιστούν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης,Τζένη Κόλλια, Μάρω Παπαδοπούλου, Απόστολος Πελεκάνος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Άγγελος Νεράντζης, Γιώργος Γιατζιτζάκης, Ορφέας Τσαρέκας.

16 χρόνια στο πλευρό και στη σκιά ενός εγωπαθούς σαιξπηρικού ηθοποιού, ο Νόρμαν υπήρξε για τον Σερ κάτι πολύ περισσότερο από ένας απλός αμπιγιέρ. Υποστηρικτής, δεξί χέρι, κυματοθραύστης της αλήθειας και πάνω από όλα σύμμαχος και υποστηρικτής των ψευδαισθήσεών του, ήταν αυτός που φρόντιζε τα πάντα να κυλούν απρόσκοπτα και η κάθε παράσταση να οδηγείται στο αίσιο φινάλε του θριαμβευτικού χειροκροτήματος.

Κρυμμένος οικειοθελώς στη σκιά του ματαιόδοξου ηθοποιού που ήθελε τα φώτα στραμμένα μόνο επάνω του, ο Νόρμαν υπέμενε τη ζωή του ακολούθου, ελπίζοντας στην αναγνώριση, μέχρι τούτο εδώ το βράδυ του ’40, όταν το Λονδίνο σφυροκοπιέται από την αεροπορία της Λουφτβάφε και ο ακλόνητος έως τότε Σερ μοιάζει να χάνει τη δύναμή του, λίγο πριν από ακόμα μια παράσταση του “Βασιλιά Ληρ”.

Για συνέχεια πατήστε εδώ

 


 

“Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή” της Κικής Μαυρίδου, σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λάσκαρης, πρωταγωνιστεί η Ράνια Σχίζα.

Η ιστορία της μητέρας του Κώστα Ταχτσή, μιας φιγούρας που κυριάρχησε έστω και υπαινικτικά στα κείμενά του, παρουσιάζεται υπό μορφή μονολόγου σε μια από τις καλύτερες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων.

Για συνέχεια πατήστε εδώ

 

Μάνος Θηραίος

Δεν ξέρω αν φταίει το ότι γύρω από τα Κάτω Πατήσια όπου γεννήθηκα και ζω υπήρχαν πολλοί κινηματογράφοι, το ότι είμαι μοναχοπαίδι ή ότι οι γονείς μου είχαν πάρει είδηση πως τους άφηνα στην ησυχία τους όταν έβλεπα ταινία. Κάπου εκεί πάντως έγινε η ζημιά, στα σίγουρα. Κι όσο, μεγαλώνοντας, ανακάλυπτα πως το σινεμά ήταν κάτι περισσότερο από περιπέτειες, κωμωδίες, από την Αλίκη ή την Έλενα Ναθαναήλ εκείνο το καλοκαίρι, τόσο μεγάλωνε και το ταξίδι. Πάντα γούσταρα να βλέπω ταινίες κι ύστερα να τις αφηγούμαι στους δικούς μου ανθρώπους. Κι ας μην τους γνώριζα όλους με το όνομά τους.

A
A
 Photos
A
 Followers
A
 Following