“Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα” του Βασίλη Κατσικονούρη, σκηνοθεσία: Ερμίνα Κυριαζή, Γιώργος Νινιός, πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Νινιός.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού, ένας βετεράνος θρύλος των γηπέδων και δοξασμένος διεθνής τερματοφύλακας προσκαλείται από ένα σχολείο για να μιλήσει στους μαθητές για τις αρετές του αθλητισμού αλλά και να μοιραστεί στιγμές από τη δική του επιτυχημένη πορεία. Πολύ γρήγορα όμως, ο τερματοφύλακας που έμεινε στην ιστορία με το παρατσούκλι “Τσιτάχ” αρχίζει να μιλά για πράγματα πολύ προσωπικά, τα οποία στιγμάτισαν τη ζωή του.

 

 

Πάντοτε θαύμαζα το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη, τόσο τις ιδέες που πυροδοτούσαν τα θεατρικά του, όσο και τον τρόπο με τις οποίες τις διαχειριζόταν στην ανάπτυξή τους. Πάνω απ’ όλα όμως ανέκαθεν με ενθουσίαζε ο λόγος του που ήταν μεστός, ουσιαστικός, βαθύτατα οικουμενικός αλλά πέρα για πέρα ελληνικός. Την ίδια στιγμή, οι ήρωές του που είναι τόσο βγαλμένοι από τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά, συνθέτουν ένα παζλ της σύγχρονης πραγματικότητας, βουτηγμένοι όμως σε μια αλλόκοτη διαχρονικότητα που συναρπάζει.

Τα ίδια ακριβώς επιτεύγματα θαύμασα και στο νέο του έργο, το “Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα”, που είχα τη χαρά να παρακολουθήσω στο ιδανικό σε μέγεθος σκηνής και αίθουσας Θέατρο Σταθμός. Ο χαρακτήρας του τερματοφύλακα, του Τσιτάχ, είναι τόσο ολοκληρωμένος στην εντέλειά του, με μια τέτοια προσεκτική επιλογή της κάθε λέξης που ξεστομίζει ώστε να αποκτά μονομιάς υπόσταση πραγματική, σε σημείο που αναρωτιέσαι αν τελικά βρίσκεσαι ενώπιον ενός ανθρώπου υπαρκτού. Κι αυτό γιατί από την πρώτη κιόλας λέξη νιώθεις πως τον άνθρωπο αυτόν τον γνωρίζεις, τον έχεις παρακολουθήσει, τον έχεις θαυμάσει στα τέρματα να αποκρούει κάθε σουτ, τον έχεις δει να μιλά στις κάμερες ή ακόμα τον έχεις συναντήσει προσωπικά, σε κάποια φάση που οι δρόμοι σας διασταυρώθηκαν.

Τον ξέρεις τον Τσιτάχ, τον νιώθεις και τον πονάς, γιατί στο φινάλε, θα μπορούσε να είναι ο γείτονας, ο φίλος, ο άγνωστος της διπλανής πόρτας, εσύ ο ίδιος…

 

Το δεύτερο πράγμα που ανέκαθεν θαύμαζα στα θεατρικά του Βασίλη Κατσικονούρη είναι το ευτυχές τους ανέβασμα, κάθε φορά, σε όποιο θέατρο, με όποιον θίασο. Το σερί συνεχίζεται και με τούτην εδώ τη νέα παραγωγή, πρωτίστως και αποκλειστικώς χάρη στην παρουσία του αγνώριστου από κάθε άποψη Γιώργου Νινιού. Με μια ερμηνεία σπαρακτική (μολονότι η λέξη δεν είναι αρκετή) ξεδιπλώνει λέξη-λέξη, ματιά-ματιά, τσιγάρο το τσιγάρο τη μυθιστορηματική σχεδόν ζωή του Τσιτάχ, του τερματοφύλακα που από φτωχοδιάβολος σε μια ερασιτεχνική ομάδα, εξελίχτηκε σε αστέρι των τερμάτων, έζησε τον θρίαμβο της Εθνικής και έφτασε σήμερα να ζητιανεύει τον οίκτο από τον ίδιο του τον εαυτό.

Με μια εξαιρετική έρευνα στην καταγωγή, τις καταβολές και το ποιόν του χαρακτήρα, ο Γιώργος Νινιός αποδίδει εξαιρετικά τον ρόλο που επωμίζεται, μεταμορφωμένος φωνητικά και σωματικά, με βλέμμα θολό που σε διαπερνά, μετατρέποντας αυτοστιγμεί τους θεατές σε κομπάρσους, στον ρόλο των άφωνων μαθητών που παρακολουθούν την ομιλία του στην τάξη τους.

Μόνος του, σε ένα θρανίο, απέναντι από μαθητές και δάσκαλο, δίπλα σε μια γιγαντιαία μαριονέτα-ρέπλικα του ίδιου, που τον παρακολουθεί βουβά, λες και έχει ζωντανέψει ο παιδικός του εαυτός (σκηνογραφική ιδέα: Ερμίνα Κυριαζή, φωτισμοί: Βασίλης Πετεινάρης), ο Γιώργος Νινιός αφήνεται σε ένα αξεπέραστο ρεσιτάλ που πλάθει εικόνες, ήχους και στιγμές που μοιάζουν να ζωντανεύουν στο μυαλό σου, πιο μόνος από ποτέ, σαν να ικετεύει για μια αντίδραση από το ακροατήριό του, γνωρίζοντας όμως πως είναι σαν να μιλά στον εαυτό του στον καθρέφτη.

Μαχαιριά το φινάλε, κι ας μην θέλεις να πιστέψεις πως τελείωσε, αφού μέσα σου πιστεύεις πως το έργο έχει μόλις αρχίσει.

 

• Θέατρο Σταθμός – Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο
Παραστάσεις: Σάββατο στις στις 18:15, Κυριακή στις 21:15