Αν θέλουμε να δούμε τον κορονα-ιο με άλλη ματιά, παρακάτω μια άποψη εμπνευσμένη από ένα κείμενο του Τορκόμ Σαραϊνταριάν και τον διαφορετικό τρόπο σκέψης που μας διδάσκει η αγαπημένη μου Φιλομένα Τσεννάμο. Μπορεί να σοκάρει λίγο, όποτε όσοι δεν είναι τολμηροί να με συγχωρήσουν και να κάνουν scroll down. 🤍

Τα μικρόβια, τα βακτηρίδια και οι ιοί είναι ζωές. Ακριβώς όπως είμαστε και εμείς ζωές, και έχουμε όλοι δικαίωμα να ζούμε εδώ, γιατί εδώ μας έβαλε ο θεός/σύμπαν/Αλλάχ, όπως θέλεις πες το. Μοιραζόμαστε αυτό τον πλανήτη με όλα τα αλλά ζωάκια, φυτά, ορυκτά και μικρό οργανισμοί. Βέβαια, όχι όσο ειρηνικά θα ήθελα, αλλά αυτό είναι για μια άλλη ιστορία.

Δεν υπάρχουν «κακά» η «καλά» μικρόβια. Δεν υπάρχουν κακοί και καλοί άνθρωποι. Είμαστε όλοι πλάσματα που ανταποκρίνονται σε εξωτερικούς παράγοντες. Κάνει κρύο, χτίζουμε σπίτι να προστατευτούμε. Έχουμε αδύναμο αμυντικό σύστημα, κάνει τη φωλιά του ένας ιός που έχει ανάγκη από τροφή. Πεινάμε, σκοτώνουμε. Τρέφουμε χωρίς σεβασμό το σώμα μας, γινόμαστε τροφή για ιούς πιο δυνατούς από εμάς. Μας επιτίθονται, άλλοι ανταποκρίνονται κάνοντας το ίδιο, άλλοι μένουν ουδέτεροι, άλλοι αγκαλιάζουν. Κλωτσάμε ένα σκυλί, άλλο δαγκώνει, άλλο τρέχει να σωθεί, άλλο κουρνιάζει εκεί. Όλοι ανταποκρινόμαστε σε αυτά που μας συμβαίνουν όπως μας το επιτρέπει η συνείδηση μας, η μόρφωση μας και ο χαρακτήρας μας.

 

Δεν υπάρχει λοιπόν καλό η κακό πλάσμα, υπάρχει καλή η κακή «υποδοχή». Ας πάρουμε ένα παράδειγμα : περνάει ένας κύριος από έξω από την χαμηλή μάντρα του σπιτιού σου, και ενώ φτιάχνεις τις γλάστρες σου, αρχίζει να σου επιτίθεται με βρισιές. Στην αρχή, ξαφνιάζεσαι. Δεν τον ξέρεις τον κύριο, γιατί σε λέει που@@;;; Τώρα είναι δυο τα σενάρια : τον ρωτάς αν γνωρίζεστε, προσπαθείς να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής, το ένα φέρνει το άλλο και ξαφνικά, δυο ξένοι μεταξύ τους βρίζονται χωρίς λόγο μες τη μέση του δρόμου. Η δεύτερη επιλογή είναι να καταλάβεις ότι ο κύριος περνάει μάλλον μια δύσκολη στιγμή, και ψάχνει για κάπου να ξεσπάσει.

Είσαι προετοιμασμένος γιαυτό. Έχεις διαβάσει βιβλία, ακούσει μαρτυρίες, κάνει γιόγκα, αγτογνωσίες, αναρωτηθεί για τη ζωή (η λίστα είναι μεγάλη), είσαι σταθερός, στο κέντρο σου, και τίποτα δεν σε κουνάει. Μπαίνεις σε μια κατάσταση απόλυτης αγάπης. Του λες ευγενικά και με αληθινή κατανόηση ότι τον καταλαβαίνεις. Δεν σε νοιάζει τι είναι αυτό που περνάει. Καταλαβαίνεις ότι σου ζητάει βοήθεια. Ότι έχει ανάγκη κάποιος να τον δει. Πως κλαίνε τα μωρά; Οπότε τον κοιτάς μέσα στα μάτια και του λες από μέσα σου «σε βλέπω τώρα. Είμαι εδώ για σένα». Και του επαναλαμβάνεις ότι έχει δίκιο. Του ζητάς και συγνώμη αν θεωρείς ότι θα τον ηρεμήσει.

Δεν σε νοιάζει αν φταις η όχι. Τι σημασία έχει ποιος φταίει όταν ο άλλος είναι σε απόγνωση; Σημασία έχει ότι έπεσε σε σένα η ευκαιρία να βοηθήσεις ένα πλάσμα σε απόγνωση. Είσαι πολύ τυχερός. Και δες πόσο γρήγορα θα ηρεμήσει. Με μαθηματική ακρίβεια. Πολλοί μάλιστα ζητάνε και συγνώμη και σου λένε από μόνοι τους ότι δεν ξέρουν τι τους έπιασε. Αλλά δεν σε ενδιαφέρει τι θα πάρεις πίσω. Σημασία είναι πως κάποιος σε χρειάστηκε και εσύ ήσουν εκεί με αγάπη.

Για να γυρίσουμε στον ιό μας, δεν υπάρχει καλός η κακός ιός. Δεν λέμε «κάτσε να περάσεις αυτή την γρίπη να κάνεις αντισώματα»; Άρα κάποιοι ιοί μας κάνουν και πιο δυνατούς. Επίσης τόσα βακτηρίδια ζουν μέσα μας, και αλλά τόσα τρώμε καθημερινά για το καλό μας. (Ας μη μιλήσω για τα γαλλικά τυριά!) Υπάρχει καλή η κακή αντίδραση εκ μέρους μας ως προς τον εκάστοτε ιό.

Η ερώτηση είναι, πως ο τρόπος που «υποδεχόμαστε» το μικρόβιο μπορεί να το κάνει επιβλαβή η όχι για το σώμα σας, τα συναισθήματά σας, το νου σας;

 

Καταρχάς, έχουμε προετοιμάσει το σώμα μας και το αμυντικό μας σύστημα. Αν δεν το κάνουμε τόσο καιρό, ξεκινάμε τώρα. Δεν θα το αναλύσω, ξέρεις πως. Σωστή τροφή, όμορφες σκέψεις, όχι στρες, «νους υγειής εν σώματι υγιές», τι σκατά, Έλληνες είμαστε, τα ξέρουμε αυτά (λέω τώρα)… Αλλά το πιο σημαντικό για όλα στην ζωή μας, και πόσο μάλλον για την υποδοχή ενός καινούριου «φίλου», είναι ότι το υποδεχόμαστε με ΑΓΑΠΗ. Ναι, ναι, καλά διάβασες. Εξηγώ :

Αν είμαστε γεμάτοι από φόβο, αν δεν υπάρχει αρκετή, ακλόνητη αγάπη μέσα μας, αν το υποδεχτούμε με φωνές και κλάματα, απλά το κάνουμε πιο δυνατό. Το μικρόβιο έρχεται και μπαίνει στο σώμα σας, αλλά όταν υπάρχει αγάπη αλλάζει σε ενέργεια γιατί κάθε μικρόβιο είναι ένα κύμα ενέργειας.

Για φαντάσου. Είσαι ο κορονοιος και έχεις έρθει επίσκεψη. Είσαι κύριος όμως, έχεις φέρει τα δώρα σου, φοράς τα καλά σου, γυάλισες τη κορόνα σου. Χτυπάς με μανία το κουδούνι σε ένα σπίτι, (από τον ενθουσιασμό σου, δε λέω, πράγμα το οποίο δεν είναι και πολύ όμορφο για τον ιδιοκτήτη, του το αναγνωρίζω), αλλά με το που σου ανοίγει την πόρτα, τρως ένα φούσκο και σου κλείνει τη πόρτα στα μούτρα. Άντε να παραδώσεις τα δώρα σου εσύ τώρα με ηρεμία. Όμως έχεις μια δουλειά να κάνεις, και πρέπει να παραδώσεις τα δώρα σου, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα τα πάρει ο άνθρωπος νεκρός. Την επόμενη φορά δεν θα χτυπήσεις κουδούνι, θα σπάσεις την πόρτα.

Φαντάσου τώρα ότι σου ανοίγουν τη πόρτα και σε καλοδέχονται. Είσαι ζωηρός και πηδάς παντού. Αλλά όπου πηγαίνεις, είναι καθαρά, όμορφα, και προπαντός, σε κοιτάνε ήρεμα, με αγάπη και σε αγκαλιάζουν. Σε κατανοούν και σε ρωτάνε «τι καλό μας έφερες;» Ακόμα και αν τα λες γρήγορα, η μιλάς άλλη γλώσσα, με ηρεμία και σαν παιχνίδι, προσπαθούν να σε καταλάβουν. Πιάνεσαι στο παιχνίδι τους. Εξάλλου δεν υπάρχει κάτι να σπάσεις. Έχουν γερά θεμέλια. Δεν υπάρχει με κάποιον να μαλώσεις. Σε κοιτάνε με αγάπη ότι και να κάνεις. Δεν υπάρχει επίθεση, και έτσι η δίκη σου επίθεση πέφτει σε τοίχο. Κάποια στιγμή θα ηρεμήσεις. Θα δεις ότι κατάλαβαν τι δώρα έφερες, και θα φύγεις για να μη ξανά έρθεις.

Το μικρόβιο έρχεται και μπαίνει στο σώμα μας, αλλά όταν υπάρχει αγάπη αλλάζει σε ενέργεια γιατί κάθε μικρόβιο είναι ένα κύμα ενέργειας.

 

Αν δεν υπάρχει αγάπη από εμάς τους ανθρώπους ως προς τον ιό, τότε δεν υπάρχει κάτι να μπορέσει να το μεταμορφώσει. Να το μετουσιώσει. Και η αγάπη, μετουσιώνει τα πάντα. Είναι ότι πιο ισχυρό.

Αν δεν καλοδεχτούμε έναν βασιλιά, να ανακαλύψουμε τι δώρα μας φέρνει, πως θα τον κάνουμε φίλο μας, να τον στείλουμε μετά στην ευχή της Παναγίας μια για πάντα;

…τροφή για σκέψη ❤️