Από νωρίς κατάλαβε πως οι Πολιτικές Επιστήμες και το Διεθνές Δίκαιο που σπούδασε δεν τον ελκύουν τόσο όσο τα ραδιοφωνικά στούντιο, τα dj booths και τα γραφεία των περιοδικών. Θα τον έχεις ακούσει σίγουρα στο ραδιόφωνο, καθώς η ταξιδιάρικη χροιά της φωνής του και οι πρωτότυπα ψαγμένες μουσικές που επιλέγει έχουν χαρίσει υψηλές ακροαματικότητες από το Δεύτερο Πρόγραμμα της ΕΡΤ ως τον Μέντα 88 FM Τον συνάντησα ένα ηλιόλουστο απόγευμα του Μάη και μίλησα μαζί του για όλα : από τα πρώτα χρόνια στην ΕΡΤ ως τον πρόσφατο ρόλο του στην ελληνική αποστολή της Eurovision.

 

Μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης πορείας στο ραδιόφωνο, ποιό θα έλεγες πως είναι το στοιχείο εκείνο που τελικά κάνει αυτό το μέσο τόσο μαγικό και μοναδικό;
Το ραδιόφωνο είναι το πιο άμεσο και συνάμα ανθρώπινο μέσο. Αφήνει τη φαντασία να δουλέψει, τόσο του ακροατή, όσο και του παραγωγού. Και κρύβει πάνω απ΄όλα την επαφή. Επίσης το ραδιόφωνο είναι παρέα. Γι’ αυτό το λόγο νομίζω είναι στη συνείδηση όλων μας τόσο μαγικό.

 

Ποια ήταν η πρώτη σου εκπομπή και τι θυμάσαι από τότε;
Η πρώτη εκπομπή ήταν στα 18 μου σε ένα ιδιωτικό ραδιόφωνο της εποχής. Μόλις είχα μπει στο πανεπιστήμιο και ήθελα να ασχοληθώ ερασιτεχνικά με το ραδιόφωνο. Εξάλλου μεγάλωσα ακούγοντας μουσικές και φωνές στο ραδιόφωνο. Θυμάμαι το άγχος, Την αφέλεια της νιότης που είχα. Θυμάμαι το στούντιο, τα βινύλια, τις κασέτες. Ήταν Σάββατο μεσημέρι, Σεπτέμβριος του 1994. Ήταν σαν όνειρο.

 

Ποια θεωρείς πως είναι τα ως τώρα επαγγελματικά σου επιτεύγματα;
Η συνεργασία μου με την Μαργαρίτα Μυτιληναίου είναι από τις πιο ωραίες φάσεις στην καριέρα μου. Δεν μου αρέσει να μιλάω για επιτεύγματα, μπορώ να σου πω όμως οτι είναι οι άνθρωποι που γνώρισα, συνεργάστηκα και έμειναν στη ζωή μου.

 

Υπάρχουν στιγμές που ξεχωρίζεις σε αυτή την πορεία; Σημαντικές ως διαδικασία, ως αποτέλεσμα ή ως εμπειριά.  
Είναι πολλές οι πολύ σημαντικές στιγμές. Όταν βρέθηκα στην ΕΡΤ στα 24 να κάνω εκπομπές στο Δεύτερο Πρόγραμμα και στους διαδρόμους συναντούσα σπουδαίους ανθρώπους, αυτό νομίζω με καθόρισε. Οι συνεντεύξεις που έκανα κυρίως με ανθρώπους της τέχνης σε περιοδικά δεν ξεχνιούνται, η δημιουργία κάποιων sites στο εξωτερικό, η φετινή Eurovision, που ήταν μεγάλο σχολείο για μένα. Όλα αυτά τα θεωρώ καθοριστικά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω στιγμές, γιατί δεν είμαι σε φάση απολογισμού (γέλια). Δεν ξέρω αν ποτέ θα είμαι, διότι αυτό που με διακατέχει είναι μια διαρκής αναζήτηση νέων στόχων. Μισώ τη στασιμότητα και θέλω διαρκώς να συμμετέχω στη δημιουργία νέων projects. Η υλοποίηση μιας ιδέας είναι αυτό που με ιντριγκάρει.

 

Υπάρχει μια αργή αλλά σταθερά ανοδική πορεία του ραδιοφώνου σήμερα, διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Πως βιώνουμε την αναγέννησή του, μετά από την κάμψη των τελευταίων ετών;
Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι όπως το λες. Νομίζω ότι οι πολύ δημιουργικές εποχές του ραδιοφώνου έχουν πλέον περάσει. Πολλά ραδιόφωνα που έγραψαν ιστορία έχουν κλείσει και τη θέση τους έχουν πάρει άλλα, τα οποία ναι μεν συμβαδίζουν μετις ανάγκεςτης εποχής, ωστόσο έχουν περισσότερους περιορισμούς. Μη ξεχνάς ότι ζούμε στην εποχή της playlist αφενός και αφετέρου το κοινό έχει πολλές περισσότερες πηγές πληροφόρησης. Σκέψου ότι μάλλον η γενιά μου είναι η τελευταία γενιά που είχε τη χαρά να πηγαίνει σε δισκοπωλεία και να ακούει τους δίσκους πριν τους αγοράσει. Σήμερα το ραδιόφωνο έχει σίγουρα πλουραλισμό σε ότι αφορά στη μουσική, αλλά και περιορισμό σε ότι αφορά στη δουλειά του μουσικού παραγωγού. Προσπάθησε να «μιμηθεί» την τηλεόραση. Η πρόκληση πάντως είναι να βρει τη θέση του στην ψηφιακή εποχή.

 

Ως αρχηγός της ελληνικής αποστολής στην Eurovision, τι θεωρείς πως έφταιξε – αν έφταιξε κάτι – και δεν είδαμε το κομμάτι των Argo να προκρίνεται στον Τελικό;
Αυτή ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα, συναρπαστική. Αυτό που από την πρώτη στιγμή είπα και στους Argo είναι ότι η Eurovisionείναι ένας μουσικός διαγωνισμός. Είναι επόμενο κάποια τραγούδια να προκρίνονται. Μη ξεχνάς επίσης ότι ο πρώτος ημιτελικός στον οποίο συμμετείχαμε ήταν ένας δύσκολος ημιτελικός με πολλά καλά τραγούδια.

 

Ας υποθέσουμε πως εξακολουθείς να είσαι επικεφαλής και την επόμενη χρονιά και πως η συμμετοχή μας κρίνεται από την δική σου γνώμη. Τι θα επέλεγες να στείλεις στην Ουκρανία;
Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Να ξεκαθαρίσω ότι η δουλειά του επικεφαλής της αποστολής δεν έχει εμπλοκή στην επιλογή του τραγουδιού και ουσιαστικά αναλαμβάνει καθήκοντα αφού ένα τραγούδι επιλεγεί. Επίσης δεν γνωρίζω αν θα είμαι επικεφαλής την επόμενη χρονιά. Για να σου απαντήσω όμως ως Κωνσταντίνος, αν θα είχα τη δυνατότητα συμμετοχής στην επιλογή του τραγουδιού, θα ζητούσα σίγουρα τη βοήθεια του κοινού (γέλια) και θα αναζητούσα ένα τραγούδι από εκείνα, τα πολύ ωραία τραγούδια, που έχει να επιδείξει η νέα ελληνική αγγλόφωνη σκηνή. Θεωρώ οτι έχουμε πολύ ενδιαφέροντες τραγουδοποιούς που δίνουν σπουδαία δείγματα γραφής, και νομίζω ότι αυτό είναι ένα κομμάτι της σύγχρονης κουλτούρας μας που πρέπει να εξάγουμε.

 

 

Η φωτογραφία πως μπήκε στη ζωή σου;
Μπήκε πριν μερικά χρόνια σαν distraction. Αυτός εξάλλου ήταν και ο τίτλος της πρώτης – ελπίζω όχι τελευταίας – έκθεσής μου την άνοιξη στο Black Duck. Η φωτογραφία είναι μια προσπάθεια να ξανασυνδεθώ με την έννοια των αναμνήσεων.  Να βρω τρόπους καταγραφής της στιγμής και να μοιραστώ με κάποιους ανθρώπους όσα δε μπορούσα να δω μαζί τους.

 

Βλέπουμε μια αγάπη για οτιδήποτε urban στo instagram profile σου. Τι θα δει κάποιος αν ακολουθήσει τον kon_pan ;
Μετά από αρκετά χρόνια στα περιοδικά, εκτός από το ραδιόφωνο, νομίζω ότι ο επισκέπτης βλέπει τοδικό μου mood board. Αυτά για τα οποία έγραφα και αγαπώ. Θα δεις στιγμές σε πόλεις, θα δεις design, gourmet, ελάχιστες selfie, πράγματα που ξεχωρίζω. Κυρίως όμως στιγμιότυπα σε διάφορες πόλεις και ταξίδια.

 

Η Αθήνα της κρίσης και η Αθήνα πριν από αυτή. Πόσο άλλαξε η πόλη μας και οι άνθρωποί της;
Ως Αθηναίος που ζει τις αλλαγές στον αστικό ιστό θα σου έλεγα ότι η κρίση έκανε πιο “άσχημη” την πόλη. Η εικόνα της κρίσης είναι διάχυτη. Από την άλλη όμως μέσα στην κρίση η πόλη συνεχίζει να ζει. Παλιές γειτονιές μας ξανασυστήνονται, η λειτουργία της πόλης διαφοροποιείται και υπάρχει μια στροφή στην ελληνικότητα. Ωστόσο δεν είμαι σίγουρος πως θα ήταν η πόλη χωρίς την κρίση. Νομίζω ότι τα προβλήματα της πόλης έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τους κατοίκουςτης. Με τις νοοτροπίες μας.

 

Μπαίνω στο αυτοκίνητο και παίζει … Lorraine Johnson, Feed the flame σε remix.

Μετακινούμαι στην πόλη με vespa γιατί … νιώθω ελεύθερος.

Ιδανική μουσική υπόκρουση για ένα ρομαντικό δείπνο … Lino Cannavacciuolo, Altalena -αν και θεωρώ ότι κάθε τραγούδι ξυπνά συναισθήματα.

Η δισκογραφία σήμερα … θέλει περισσότερα βινύλια γιατί ο ήχος τους είναι πιο ωραίος.

Στην Αθήνα θα άλλαζα … την αισθητική. Το ελληνικό μίνιμαλ πρέπει να αναδειχθεί. Περισσότεροι χώροι πρασίνου, λιγότερο τσιμέντο, παρεμβάσεις φιλικές προς τους κατοίκους που θέλουν να ζουν την πόλη. Το ελληνικό φως και ο ελληνικός ουρανός μπορούν να γίνουν τα δομικά στοιχεία της πόλης, σε συνδυασμό μετην καθαρότητα των γραμμών που ιστορικά έχουμε στις καταβολές μας.

Αγαπημένες διακοπές … στις Κυκλάδες. Θάλασσα, αυλές και βεράντες, μεγάλες παρέες και γέλια σε ψαγμένα ταβερνάκια. Και συντροφικότητα.

Εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ … το τελευταίο αντίο στον μπαμπά μου, που έφυγε νωρίς.

Αν ήμουν social media θα ήμουν … φυσικά instagram.

Αν γεννιόμουν σε άλλη εποχή αυτή θα ήταν … στις αρχές του 20ου αιώνα.Θα ήθελα να έχω ζήσει τη ζωή του παππού μου στην Κωνσταντινούπολη. Να έχω βιώσει τον πολιτισμό και την κουλτούρα των ανθρώπων εκείνης της εποχής και στη συνέχεια να έχω γίνει κομμάτι με την ίδια μου τη ζωή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Φωτογραφίες : Μαρία Χρυσοστόμου