Βραβεία, παραστάσεις με επιτυχία, σπουδαίες κριτικές. Πόσο μεγάλο φορτίο είναι αυτό για ένα νέο καλλιτέχνη για το επόμενο βήμα; Δημιουργεί μια υποχρέωση απέναντι στον κόσμο που ξεκίνησε να τον στηρίζει;
Πρώτα από όλα η επιτυχία δεν είναι καλό πράγμα, είναι πολύ δύσκολο. Διότι την αποτυχία την έχουμε δεδομένη, λες οκ, απέτυχα αλλά όταν σου έρθει το πολύ καλό, δεν ξέρεις τι να το κάνεις και δη αν έρχεται το ένα μετά το άλλο. Ήμουν πάρα πολύ τυχερή στη πορεία μου γιατί με έμαθαν από τα 25 μου και μπόρεσα να δουλέψω πάρα πολύ τον εαυτό μου για να το αντέξω. Η μια επιτυχία δεν σημαίνει ότι θα φέρει την επόμενη, δεν ξεκινάς μια δουλειά σκεπτόμενη ότι πρέπει να είναι επιτυχία, κάθε δουλειά την ξεκινάς από το μηδέν. Εγώ έτσι δουλεύω! Ενώ έχω κάνει τόσες παραστάσεις, κάθε φορά που πάω πρώτη μέρα πρόβα, νιώθω σα να μην έχω κάνει καμία παράσταση, τόσο αθώα μπαίνω. Και αυτό που με ενδιαφέρει είναι όχι να είναι επιτυχία. Επιτυχία θα είναι εάν, δοθούμε 100% και είμαστε ειλικρινείς για τι μήνυμα θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο. Δεν ξεκινάς σκεπτόμενος ότι πρέπει να πετύχει, δεν με ενδιαφέρει αυτό. Για να πετύχει πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, εγώ, ο σκηνοθέτης, η ομάδα όλη, απέναντι στο κείμενο, στον εαυτό μας και το κοινό…

 

Ένα βραβείο, μια διάκριση, πόσο μπορεί να χαλάσει τον καλλιτέχνη και να «καβαλήσει» το καλάμι, με αποτέλεσμα να επαναπαυτεί σε αυτό;
Είναι ωραίο πράγμα η επιβράβευση, πολύ ωραίο αλλά είναι και βαρύ. Τώρα αν επαναπαυτείς σε αυτό, είναι μέγα φάουλ. Σ αυτή τη δουλειά, δεν σταματάμε να δουλεύουμε τον εαυτό μας, πότε δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτό που κάναμε ήταν πάρα πολύ καλό, έχει κι άλλο η υποκριτική…

 

Βλέπουμε στο εξωτερικό τους μεγάλους ηθοποιούς που μετά από χρόνια, φτάνει μια μεγάλη διάκριση στην καριέρα τους, το OSCAR. Στην Ελλάδα, πια είναι η υπέρτατη διάκριση για έναν καλλιτέχνη, ποιος είναι ο μεγάλος στόχος;
Η Επίδαυρος. Είναι μεγάλη τιμή να παίζεις εκεί. Είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που έχουμε αυτό το θέατρο. Αυτός είναι για μένα ο απώτερος στόχος για έναν Έλληνα ηθοποιό, να αναμετρηθεί σε αυτή την απίστευτη αρένα, που ή σε αναδεικνύει ή σε πετάει. Φαντάσου ότι χωράει 15000 άτομα. Είναι τόσο μεγαλειώδες που φοβίζει. Έχω παίξει αρκετές φορές εκεί – αν θυμάμαι 9 φορές – ήμουν τυχερή και ανέβηκα σε αυτή τη σκηνή από τα 23 μου. Από ένα σημείο και έπειτα άρχισα να θυμάμαι τις παραστάσεις που έπαιξα & να τις απολαμβάνω. Στην αρχή με κατέκλυζε το άνχος και η ταραχή – τεράστια ταραχή – αλλά μετά από ένα σημείο, είχα πάρει την ψυχρολουσία, προσπαθούσα να απολάυσω την παράσταση, γιατί είπα στον εαυτό μου ότι του χρόνου μπορεί να μην ξαναπαίξω και έτσι το κόλπο είναι όταν βρεθείς σ αυτή τη σκηνή, να απολάυσεις, να θυμάσαι πως έπαιξες, να το ευχαριστηθείς.

 

 

Πόσο θα σε ενδιέφερε μια θέση καθηγητή σε μια δραματική σχολή στο μέλλον;
Εγώ διδάσκω, πολλά χρόνια αλλά όχι δε δραματική σχολή. Διδάσκω μόνο ιδιαίτερα και κάνω coaching σε ταινίες – εκπαιδεύω τους ηθοποιούς και κάνω το χτίσιμο του ρόλου τους – αλλά δεν με ενδιαφέρει να πάω σε σχολή. Στις περισσότερες δραματικές σχολές, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχουν ένα συγκεκριμένο κώδικα. Εμφανίζεται ο κάθε ένας και κάνει το δικό του σύστημα, αυτό είναι ένα πρόβλημα και θεωρώ ότι πιο πολύ θα μπερδέψω τα παιδιά, παρά θα τα βοηθήσω και έτσι προτιμώ να δουλεύω ιδιαίτερο και ατομικό. Θα σου πω και κάτι ακόμα, εγώ δεν μπορώ να κόψω τα παιδιά, δεν μπορώ να πω ποιος θα γίνει ηθοποιός και ποιος όχι και αυτό στις σχολές πρέπει να γίνει.. Αυτή η δουλειά έχει να κάνει με ανθρώπους, δεν μπορώ να πω στον άλλον, πότε θα αλλάξει, πότε θα προχωρήσει, ποτέ, ποτέ.. θέλει χρόνο, δεν είναι απλό.

 

Πόσο λειτουργεί το μέσον μέσα στο θέατρο?
Αυτό μπορεί να γίνει σε μια δυο παραστάσεις, αν δεν είσαι καλός, επειδή αυτή η δουλειά έχει να κάνει με το φαίνεσθαι, δεν θα δουλέψεις. Αυτή η δουλειά έχει να κάνει εντελώς με την έκθεση, αν δεν είσαι καλός, δεν θα παραμείνεις. Το πιστεύω αυτό..

 

Στο τραγούδι, υπάρχει το έντεχνο, λαϊκό, ροκ κ.α. Στο θέατρο υπάρχουν κατηγορίες ηθοποιών;
Ναι, υπάρχουν ηθοποιοί που τους χουμε σαν δραματικούς, κωμικούς, άλλους ως εμπορικούς, άλλους ως ποιοτικούς. Εγώ είμαι κατά αυτού, θεωρώ ότι το θέατρο είναι ένα λαϊκό θέαμα και όλοι, μα όλοι την ίδια δουλειά κάνουμε, του ηθοποιού. Εμένα με έχουν κατατάξει εντελώς, δραματική, ποιοτική ηθοποιός. Δεν ξέρουν όμως ότι δεν είμαι δραματική, βάζω τόσο χιούμορ για αυτό κάνω καλό δράμα. Για να γελάσει κάποιος, πρέπει να έχει κλάψει. Καλό δράμα κάνουν οι άνθρωποι που έχουν χιούμορ, αλλιώς είναι μελό.

 

Πόσο δύσκολο είναι ένας ηθοποιός να ζει 2 ζωές, τη δική του και για 2-3 ώρες την ημέρα, μια άλλη ζωή; Έχουμε ακούσει πολλούς ηθοποιούς να λένε ότι έχουν ταυτιστεί με τον ρόλο και τον βιώνουν.
Δεν ζούμε τη ζωή στο θέατρο, υπάρχει αντιτάυτιση, είναι δουλειά.. Κατά την διάρκεια των προβών είναι καλό να έρθεις πιο κοντά σε αυτό που θα υποδυθείς για να το βρεις, όχι όμως να το βιώνεις κάθε βράδυ, γιατί αν το ζεις κάθε βράδυ θα αρρωστήσεις. Φαντάσου μια παράσταση που έχεις να την παίξεις 200 φορές, δε γίνεται να το βιώνεις κάθε μέρα, επί 2 χρόνια, θα πάθεις κάτι. Είμαι υπέρ στο να έρθεις κοντά σ αυτό που θα υποδυθείς κατά την διάρκεια των προβών αλλά κατά τη διάρκεια των παραστάσεων, είναι δουλειά, εκεί μπαίνει η τεχνική. Ο ηθοποιός θέλει απίστευτη πειθαρχεία και πάρα πολύ δουλειά, σώμα, φωνή και θυσίες.

 

 

Στιγμή σε παράσταση που έχεις χάσει την μπάλα, που σ έχει πιάσει νευρικό γέλιο; Έχεις πάθει «σεντόνι»!
Μου έχουν τύχει πάρα πολλές φορές νευρικά γέλια και αν με ρωτήσεις εγώ τα αφήνω, δεν σταματάω.. Όταν συμβαίνουν αυτά, τα λάθη, τα σαρδάμ, ξυπνάμε, ξυπνάει όλη η σπονδυλική στήλη και των θεατών και η δικιά μας. Δεν είμαστε μηχανές, είμαστε άνθρωποι, θα γίνει και αυτό, ε, δεν πειράζει… δεν πειράζει! Όσο για το σεντόνι, έχω πάθει. Έπαιζα στο «σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας» και έκανα ένα κοριτσάκι που το μόνο που έλεγε ήταν « δεν ξέρω». Ε! έπαθα σεντόνι στο δεν ξέρω. Το έπαιξα όμως 2 χρόνια έτσι;

 

Facebook, YouTube, twitter, instagram, πόσο καλό μπορεί να κάνει αυτή η έκθεση; Δεν απομυθοποιείται ένας καλλιτέχνης μέσα από όλα αυτά;
Είμαστε δημόσια πρόσωπα και καλός η κακώς είναι σελίδες που προωθείς τον εαυτό σου. Εγώ δεν το θεωρώ κακό, το θέμα είναι να μην ξεφεύγεις, να μην βάζεις την προσωπική σου ζωή μέσα σε αυτό. Εγώ τα χρησιμοποιώ καθαρά για την δουλειά μου, είναι το mail μου το face, μου αρέσει που κάποιος μπορεί να μου στείλει μνμ, που υπο άλλες συνθήκες να μην μπορέσει να μου μιλήσει, να μου πει: μπράβο ήρθα στην παράσταση σου, κ.α. δεν θεωρώ ότι πρέπει να είμαι κλεισμένη και αποστειρωμένη στον καλλιτεχνικό μου κόσμο και αν κάποιοι καλλιτέχνες δεν θέλουν να μιλάνε δεν είναι από έπαρση, είναι από ντροπή. Είμαι πολύ υπέρ στο να δίνω συνεντεύξεις, να μιλάω με τον κόσμο..

 

Πες μου την Κορα με 5 λεξεις:
Αυθόρμητη, χάχας, κάποιες φορές επιπόλαιη, αρκετά απλή και πειθαρχημένη!

Αγαπημένο κόλλημα; Κάτι που το κάνεις συνέχεια!
Ααα, εγώ καθαρίζω πολύ. Τακτοποιώ και καθαρίζω συνέχεια, μου αρέσει πάρα πολύ, θέλω το σπίτι να είναι τακτοποιημένο. Μπορεί να κρύβω και λίγη βρώμα ακριβώς επειδή είναι τακτοποιημένο και πλένω τα πιάτα με το που τα χρησιμοποιήσω. Ναι, αυτό είναι το κόλλημα μου.

 

Είναι από την Νέα Σμύρνη αλλά μένει κέντρο εδώ και πολλά χρόνια.Η Κόρα Καρβούνη λατρεύει που μπορεί να γυρνά από το θέατρο με τα πόδια, σε δευτερόλεπτα. Το να πάει σε προάστιο το συζητάει αλλά πάλι μέσα στα όρια του Δήμου Αθηναίων και αυτό θα γίνει μόνο με τον ερχομό ενός παιδιού.. Ωραιότερη περιοχή στη Αθήνα βρίσκει την Πλάκα αλλά και η εικόνα της παλιάς, φτωχής Αθήνας στην Καισαριανή είναι κάτι που αγαπά. Αγαπημένη διαδρομή είναι η Αρεοπαγίτου ανεβαίνοντας για Ακρόπολη.

 

Δεν σε τρομάζει η οποιαδήποτε παύση που θα χρειαστεί να κάνεις λόγο ενός παιδιού;
Μακάρι να μπορώ να είμαι με το παιδί το λιγότερο τα 3 πρώτα του χρόνια, χωρίς να δουλεύω. Ο μόνος λόγος που δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό είναι καθαρά οικονομικός. Δεν προέχει καμία καριέρα, προέχει η φύση. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου, 60 χρονών, να παίζω πρωταγωνίστρια και να ασχολούμαι μόνο με το ρόλο, μου κάθεται σαν κατάρα. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου..

 

 

Ρόλοι που θα ήθελες να παίξεις στο μέλλον? Που να έχεις ζηλέψει;
Ωω, πάρα πολλούς, υπάρχουν υπέροχοι ρόλοι που μπορούμε να παίξουμε αλλά πιο πολύ με ενδιαφέρει να σκηνοθετήσω. Για αυτό ξεκίνησα να διδάσκω, για να δω αν είμαι μεταδοτική στους ηθοποιούς.

 

 

Δεν μπορεί να επιλέξει μεταξύ θεάτρου, σινεμά και τηλεόρασης, λατρεύει το θέατρο για το live, για τη μαγεία του και την δυσκολία του, το σινεμά έχει άλλη διαδικασία..

 

 

Έχει άποψη ο ηθοποιός στο έργο του σκηνοθέτη;
Όχι στο γιατί το ανεβάζουμε, αυτό είναι θέμα του σκηνοθέτη. Σου εξηγεί γιατί το ανεβάζει, έτσι ώστε και εσύ νε εξυπηρετήσεις με την δική σου προσωπικότητα το έργο. Ο ηθοποιός εξυπηρετεί την σκηνοθετική άποψη και ματιά του σκηνοθέτη – δεν έρχομαι εγώ να του πω πώς να το κάνει αλλά θα φέρω το υλικό.

Ηθοποιούς που θαυμάζεις..
Πάρα πολλούς!! Μεγάλος ηθοποιός ήταν ο Μηνάς Χατζησάββας και ξέρεις γιατί; Γιατί ήταν και υπέροχος άνθρωπος και αυτά πάνε μαζί!! Θαυμάζω πάρα πολύ την Καραμπέτη, ο τρόπος που δουλεύει, με συγκλονίζει, είναι απίστευτη. Μ αρέσει πάρα πολύ ο Ρέτσος.

 

Όλοι ξεκινήσαμε μέσα από μια πολύ βαθειά προσωπική ανάγκη, να αγαπηθούμε, γι αυτό και εκτιθέμεθα. Δεν γίνεται να μείνουμε όμως σ αυτό!! Να το κλάψουμε, να το αποχαιρετήσουμε, να πάμε σε κάτι πιο σημαντικό. Τότε βλέπεις μεγάλες ερμηνείες. Όταν δεν αφορά τον ηθοποιό να φανεί ο ίδιος και να του πουν μπράβο, απολαμβάνει αυτό που κάνει και έχει στόχο και ξέρει τι ευθύνη έχει. Εμείς οι ηθοποιοί είμαστε λίγο σαν μικροί θεοί, γιατί ουσιαστικά διαχειριζόμαστε το δικό σου το συναίσθημα, γι αυτό και έχουμε ευθύνη & μέσα σε όλα αυτά που περνάμε έχουμε περισσότερη. Πρώτη φορά για μένα αυτό το επάγγελμα έχει πάρει όλη τη σημασία που θα έπρεπε να έχει. Μόνο στη δική μας γλώσσα ο ηθοποιός σημαίνει ποιώ ήθος.

 

 

photo by: Iosifina Aliberti
Ευχαριστούμε το Ζάχαρη & Αλάτι, Bistro – bar, για την φιλοξενία.