Η Πρωτομαγιά είναι η γιορτή της άνοιξης και της φύσης που συνδέεται με πολλά ήθη κι έθιμα που έχουν πανάρχαιες ρίζες. Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που κρατάει από την Αρχαία Ελλάδα και σώζεται μέχρι και σήμερα, είναι το μαγιάτικο στεφάνι.

Πιθανώς, συνδυάζεται με τη γιορτή του Θαργηλιώνος, ενός μήνα των αρχαίων που περίπου χρονικά αντιστοιχεί στο Μάιο. Τα Θαργήλια ήταν μια αγροτική γιορτή κατά τη διάρκεια της οποίας, οι πιστοί προσέφεραν στους θεούς τους πρώτους καρπούς της νέας σοδειάς και πραγματοποιούσαν μια λατρευτική πομπή περιφέροντας ένα πράσινο ανθισμένο κλαδί από οπωροφόρα δέντρα. Το κλαδί αυτό δεν το έφτιαχναν με άνθη, αλλά με κλαδιά οπωροφόρων δέντρων, στα οποία τοποθετούσαν επίσης κρεμμύδι και σκόρδο.

 

 

• Στη Σέριφο, ήδη από το βράδυ της πρωτομαγιάς, κρεμούν στην πόρτα του σπιτιού τους ένα στεφάνι από λουλούδια, προσθέτοντας όμως και τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο.

• Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα «δαιμοναριά», άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί.

• Στα μέρη της Μικράς Ασίας σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά.

 

 

Παλιότερα, το στεφάνι του Μάη έπρεπε να έχει ορισμένα λουλούδια για να πιάσουν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές, όπως:

Τριαντάφυλλα, γαρίφαλα, βιόλες, πασχαλιές, γεράνια, για να είναι ανθισμένο το σπίτι. Κλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα ή ελιά, για την ευτυχία του σπιτιού. Στάχυα και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες, για να είναι γεμάτο. Μια κουκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της, για τη γλωσσοφαγιά. Ένα κλωνάρι λυγαριάς, για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού. Ένα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση του ώστε να φαίνεται, για το μάτι.

 

Το μαγιάτικο στεφάνι στολίζει τις πόρτες των σπιτιών μας μέχρι την παραμονή του Αϊ – Γιαννιού του Θεριστή, τον Ιούνιο, όπου σύμφωνα με την παράδοση το πετάμε σε μια μεγάλη φωτιά. Την ίδια ημέρα πηδάμε και τρεις φορές πάνω από τις φωτιές κάνοντας κάθε φορά μία ευχή. Με το πέρασμα πάνω από τη φωτιά ξορκίζουμε το κακό, καθώς η φωτιά έχει καθαρτική δύναμη και με τις ευχές, επιδιώκουμε την υγεία και την καλοτυχία.