Σαν παλιό (θερινό) σινεμά, η Αιολία στέκει καταπράσινη η ίδια αλλά και πνιγμένη στο πράσινο, στο πάρκο της Καισαριανής από το 1960 και σήμερα αποτελεί μια ιδιότυπη και ενδιαφέρουσα δημοτική...

Αγαπημένο σινεμά των παιδικών και των εφηβικών μου χρόνων, το Ατενέ υπήρξε επί σειρά ετών αφορμή για περίπατο στη Λευκωσίας, τόπος συνάντησης για καλές ταινίες, αλλά και για καλό φαγητό,...

Ο παλαιότερος θερινός κινηματογράφος της πόλης της Αίγινας δεν θα μπορούσε να είχε καλύτερο και πιο ταιριαστό όνομα, καθώς βρίσκεται κυριολεκτικά σε ακρογιάλι. Στην άκρη της πόλης, απέναντι από ένα...

Η Χλόη μαζί με την Μπομπονιέρα αποτελούν το θερινό κινηματογραφικό δίδυμο της Κηφισιάς, σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους, στην πολύβουη καρδιά της πόλης. Η Χλόη είναι σαφέστατα το νεότερο...

Εμβληματικός κινηματογράφος της Αθήνας, στην καρδιά της πόλης, μέσα στον κήπο του Ζαππείου, δίπλα ακριβώς στο ιστορικό αναψυκτήριο που μετεξελίχθηκε με τα χρόνια σε καφέ-εστιατόριο πολυτελείας. Άνοιξε τις πόρτες του...

Ο μοναδικός κινηματογράφος στη Βουλιαγμένη και ένας από τους ελάχιστους σχετικά στην ευρύτερη περιοχή Γλυφάδας-Βούλας-Βουλιαγμένης-Βάρκιζας. Ο θερινός κινηματογράφος Ακτή, λειτουργεί χωρίς διακοπή από το 1974 και αποτελεί αγαπημένη τοποθεσία των...

Tα πρώτα θερινά σινεμά ανοίγουν τη δεκαετία του 1910. Μια αυλή ή μια ταράτσα με λίγο χαλίκι, μερικές πλαστικές καρέκλες κι ένα κομμάτι πανί είναι αρκετά για να δημιουργηθούν οι...

Θερινό σινεμά γειτονιάς επί της Λεωφόρου Συγγρού, στην πλευρά της Καλλιθέας. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1969, λίγο αφού ένα άλλο θερινό με το ίδιο όνομα επί της Θησέως στις...

Μια ιστορία σε τρεις πράξεις είναι η ζωή αυτού του συμπαθέστατου θερινού κινηματογράφου στην Άνω Γλυφάδα (ή Τερψιθέα, για πολλούς). Ξεκίνησε το 1962, στην εξοχική (όπως φαντάζεστε) περιοχή της Τερψιθέας,...

Από τα πιο παλιά θερινά του Χαλανδρίου, η Μαργαρίτα λειτουργεί μακριά από το κέντρο της πόλης από το 1968. Αδερφάκι του Σινέ Δάφνη (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) και του χειμερινού Ατλαντίς,...

Έχω διασχίσει την κεντρικότατη λεωφόρο Αγγέλου Μεταξά στη Γλυφάδα αμέτρητες φορές, Κι όμως, ποτέ δεν είχε τύχει να σηκώσω το βλέμμα στο κτίριο του αριθμού 11, εκεί όπου μια πλαϊνή...

Από τους πλέον καινούργιους θερινούς κινηματογράφους και ο μοναδικός στον Πειραιά, το Cine Βοτσαλάκια συνδυάζει αρμονικά την καλοκαιρινή-εξοχική ατμόσφαιρα ενός παραδοσιακού θερινού με την τεχνική αρτιότητα και το σέρβις ενός...

Ένα από τα παλιότερα και πιο αριστοκρατικά σινεμά των Αμπελοκήπων υπήρξε η Άνεσις, με ιστορία μεγάλη και πολλές διαφορετικές μορφές μέσα στα χρόνια. Όπως και πολλοί άλλοι κινηματογράφοι, η Άνεσις...

Δεν είμαι φαν των βορείων προαστίων -για την ακρίβεια δεν είμαι φαν των προαστίων εν γένει και ανεξαρτήτως γεωγραφικού προσδιορισμού και erga omnes ονομασίας. Η Δροσιά, όμως, για κάποιον λόγο,...

Με το Πόρτο Ράφτη είναι συνδεδεμένο μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρόνων. Συγγενείς, οικογενειακοί φίλοι και λοιποί φρόντιζαν να μας φιλοξενούν στα εξοχικά τους, όταν ακόμα η περιοχή δεν είχε...

Κινηματογράφος γειτονιάς, στην Καλλιθέα, το Φλερύ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θερινούς της Αθήνας, με χωρητικότητα 1.600 ατόμων! Ξεκίνησε το 1968, χωρίς φανφάρες και τερτίπια, ήσυχος, συνοικιακός, τυπικής διάταξης και...

Το Σινέ Φλοίσβος, έιναι από τις πιο καινούργιες (πρωτοάνοιξε το 2003), τις πιο αγαπημένες και τις πιο άρτιες από κάθε άποψη θερινές αίθουσες της Αθήνας. Μέσα στο πάρκο του Φλοίσβου,...

Ο πιο καινούργιος και ταυτόχρονα ένας από τους παλιότερους κινηματογράφους της Αθήνας, βρίσκεται στο Χαλάνδρι. Είναι αντιθετικό αυτό που γράφω, θα σκεφτείτε. Μα μόνο αντιθέσεις θα συναντήσετε στην Αθηνά, αυτό...