Ζούμε μέσα σε μια κοινωνική δικτύωση και μόνο κοινωνικοί δεν είμαστε τρομάρα μας.  Κοινωνικός σημαίνει συμμετοχή σε μια κοινωνία, όχι επίδειξη μόνο. Αποκωδικοποιήστε λίγο το θεματάκι.

• Παρατηρώ καιρό τώρα διάφορες «συμπεριφορές» και κάθε φορά δυστυχώς οδηγούμαι στο ίδιο συμπέρασμα.

⇒ Κοινοποιείς μια φωτογραφία σου στην παραλία, σε ένα κοσμικό event , σε μια εκδήλωση. Κοινοποιείς τα καινούργια σου παπούτσια, στιγμές από το ταξίδι που έκανες.  Ατάκες «έξυπνες», σκίτσα, σοφιστείες. Από κάτω ο χαμός σε σχόλια, αντιδράσεις καρδούλες και likes, αναπαραγωγή και κοινοποιήσεις…

⇒ Κοινοποιείς μια σοβαρή κατάσταση, μια ανάγκη για αίμα, την εξαφάνιση ενός κατοικίδιου, την κακοποίηση του, μια έκκληση σε βοήθεια σε κάποια πυρκαγιά, σε μια ανάγκη για κάποιον συνάνθρωπο που βρίσκεται στο νοσοκομείο και χρειάζεται αίμα…..μια προώθηση κοινωνικού ή φιλανθρωπικού χαρακτήρα, μια προσπάθεια αφύπνισης της οικολογικής μας συνείδησης, μια διοργάνωση εθελοντισμού, προς κοινωνικό όφελος ενός συνόλου που είμαστε κι εμείς μέλη. Κοινοποιήσεις και ανταπόκριση, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Ανθρω…ποια?

 

Κολλάμε σε μια φωτογραφία προφίλ, σε μια καραμπινάτη έκθεση ματαιοδοξίας και σκρολάρουμε βιαστικά, για να πάμε στο επόμενο ποστ, από κάτι πραγματικά ουσιώδες και σημαντικό.

Δεν λέω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι φτιαγμένα κατά κόρον για ψυχαγωγία, προδίδουν όμως και μεγάλο κομμάτι του χαρακτήρα μας.

Και όταν αυτός δείχνει αδιαφορία σε ευαίσθητα θέματα τότε πραγματικά θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι πραγματικά είμαστε? Από τι είμαστε φτιαγμένοι και ποια θα είναι η εξέλιξη μας σαν είδος αν εχουμε αλλάξει προτεραιότητα στο τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μας.
Και ακόμα χειρότερα, αν έχουμε χάσει το νόημα του ουσιαστικά σημαντικού….

 

→ Γιατί τότε ειλικρινά θα αρχίσω να ανησυχώ ακόμα πιο πολύ για την εξέλιξη μας.
→ Γιατί κάπως έτσι σιγά σιγά δίνουμε την θέση της καρδιάς μας,σε μια απλά φορτισμένη μπαταριά. Και κάπως έτσι η λέξη «άνθρωπος» δεν είναι συνώνυμο καμίας ενέργειας με ανθρωπιά. Είναι δυστυχώς απλά η προσωποποίηση της πιο σύντομης ερώτησης που θα μπορούσε να διατυπωθεί. Ανθρω…ποια?

 

• Ευτυχώς φυσικά υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις που κάνουν κάποιους πιο «ρομαντικούς» να πιστεύουν ακόμα στο είδος μας…