Ο Απόστολος Μαλεμπιτζής είναι ένας νέος ηθοποιός. Ξεχώρισε πέρυσι μέσα από την παράσταση «Brave New World – Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», στο Σύγχρονο Θέατρο. Φέτος τον είδαμε δίπλα στην Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, στην παράσταση «La Cocinera», ενώ από τις 24/04, βρίσκεται στην παράσταση Ο Γύρος του κόμπου: Σικελική τραγωδία, του Δημήτρη Δημητριάδη, στο Θέατρο TempusVerum / Εν Αθήναις. Εμείς τον συναντήσαμε και όπως πάντα κάνουμε, ζητήσαμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα.

 

 

Σ’ έχουμε συνηθίσει σε λίγο πιο εναλλακτικές παραστάσεις – του πιο “ποιοτικού” θεάτρου! Είναι επιλογή ή απλά οι προτάσεις είναι μόνο από εκεί;
Οι προτάσεις που δέχεσαι και συνάμα οι επιλογές που κάνεις, έρχονται σε μια κοινή σύνδεση με την ανάλογη αισθητική και ποιότητα που φέρει ο καθένας. Κατά συνέπεια, δεν θα σου έρθει μία πρόταση εντελώς ξένη καλλιτεχνικά απ’ αυτό που φαίνεται να στηρίζεις, γιατί πολύ απλά μία τέτοια πρόταση θα μπορούσε να ευοδωθεί κάπου αλλού, σε κάποιον άλλον και καλύτερα.

→Από την άλλη πλευρά όμως, επειδή αυτό που κάνουμε παραμένει και είναι η ”δουλειά” μας, άσχετα αν πολλοί στο χώρο αγωνίζονται να το μετατρέψουν σε χόμπι, γνωρίζω ότι δεν είναι δυνατόν να ευτυχούν όλες οι συνεργασίες και οι επιλογές. Αρκεί κάθε φορά, να στέργεις κάθε τι που κάνεις.

 

Τελικά χωρίζεται το θέατρο σε ποιοτικό – εμπορικό, όπως το τραγούδι σε έντεχνο – λαϊκό;
Το εξοβελίζω αυτό το χρόνιο και παθογενές σύνδρομο του διαχωρισμού σε ποιοτικό-εμπορικό, έντεχνο-άτεχνο, ελίτ-λαϊκό. Αντίθετα πιστεύω στο καλό και κακό θέατρο, στο καλό και κακό θέαμα. Αλίμονο αν έχουμε τέτοια στεγανά και πρεσβεύουμε ότι το καλό θέατρο είναι δύσκολο και αφορά λίγους, ενώ το κακό θέατρο είναι για τους πολλούς, για τον όχλο και τη μάζα. Έτσι και στη ζωή μου.

→Βαριέμαι κάθε είδος διαχωρισμού. Όση έκσταση μου δημιουργεί να βρεθώ με την παρέα μου σε γνήσιο κωλάδικο της επαρχίας άλλη τόση έκσταση μου δημιουργεί το να παρακολουθήσω μία όπερα που θα με ταξιδέψει. Στην αταξία βρίσκεις πολλή  ομορφιά, έτσι κι ‘αλλιώς.

 

 

Πως καταφέρνεις να μπεις σ ένα ρόλο;
Πέρα από τη τεχνική που κάθε φορά δουλεύεις σε ένα ρόλο και τα μέρη της πάνω σε αυτόν, το ουσιώδες που οφείλεις να βρεις σε έναν ρόλο είναι ο ψόγος που φέρει, ο πόνος και η τρυφερότητα. Κάθε ρόλος, είναι ένας χαρακτήρας, είναι κάποιος, που κάπου υπάρχει. Οπότε δεν είναι κάτι ξένο.

 

Τι χρειάζεται από έναν ηθοποιό για να καταφέρει την ταύτιση με τον ήρωα του κειμένου;
Να τον πονέσεις, να τον αγαπήσεις, για να τον καταλάβεις χρειάζεται ένας ρόλος. Αυτό ακριβώς που ζητά, έχει ανάγκη και θέλει ο καθένας μας, άλλωστε.

 

Ο ηθοποιός κάνει τον ρόλο ή ο σκηνοθέτης φτιάχνει τον ρόλο όπως έχει σκεφτεί, με “όργανο” τον ηθοποιό, που έχει επιλέξει;
Ο ηθοποιός καλείται να υπηρετήσει και να εκτελέσει το όραμα του σκηνοθέτη. Από εκεί και πέρα, δε σημαίνει ότι είναι απλώς ένα εκτελεστικό όργανο. Μέσα στο πλαίσιο που οραματίζεται ο σκηνοθέτης, ο ηθοποιός μπορεί να προτείνει και όσο πιο ευφυής και ικανός είναι ένας σκηνοθέτης τόσο πιο ευπροσήγορος και συνεργάσιμος είναι με τον ηθοποιό του. Όσο περισσότερο καταπατώνται τα ”ego”, τόσο το αποτέλεσμα θα αγγίζει και θα έχει κάτι να πει.

 

Για έναν νέο ηθοποιό, πόσο δύσκολο είναι να ξεκινήσει το “χτίσιμο” της καριέρας του, σήμερα;
Τρομερά δύσκολο.Απαιτείται μεγάλη θέληση,αγάπη αλλά χρειάζονται επίσης και η προσαρμοστικότητα στις κακουχίες της όποιας δουλειάς,η ευγένεια και μία τύχη στο να συναντήσεις στο ξεκίνημά σου ανθρώπους με κοινές καλλιτεχνικές καταβολές ή κοινό όραμα στο πού μπορεί να υπάρξει η ουσία και η ομορφιά μιας καλλιτεχνικής δουλειάς. Πάντως, με αγώνα και πολλή αγάπη, πιστεύω ακράδαντα ότι ο καλός και το καλό στη ζωή αυτή μπορούν να νικήσουν.

 

 

Πόσο μεγάλο ρόλο πια παίζουν τα social media στην προβολή της δουλειάς αλλά και του ίδιου του ηθοποιού, μέσα από την χρήση τους;
Εάν δεχτούμε ότι μέσω του μάρκετινγκ και της διαφήμισης όλα τα προϊόντα πλασάρονται με τον ανάλογο τρόπο, ώστε να πείσουν τον δέκτη στον οποίον απευθύνονται,μία τέτοια μικρογραφία αντίστοιχα αποτελούν τα social media για τη δουλειά μας.Μπαίνοντας κάποιος στο προφίλ ενός καλλιτέχνη,μπορεί να αντιληφθεί μέσα από τις αναρτήσεις του  και το υλικό από τις δουλειές του, την γενική αισθητική που φέρει το εκάστοτε πρόσωπο. Είναι λειτουργικά και βοηθητικά πάντως για τις δουλειές μας, διότι διαθέτουμε σχεδόν όλοι πια σελίδες στα social και είναι εύκολο και το κυριότερο απ’όλα, ανέξοδο να διαφημιστεί η εκάστοτε δουλειά μας.

 

Δώσε μας σε μια παράγραφο, κάποια πράγματα που θέλεις να γνωρίζει κάποιος για εσένα!
Δε με αφορά σου ομολογώ, να ξέρει κάποιος αρκετά για μένα. Με αφορά να με εκτιμούν οι άνθρωποι που υπάρχουν στη ζωή μου και σε αυτούς μονάχα, λογοδοτώ.

 

Πρωταγωνιστείς στην καινούργια παράσταση “Ο γύρος του κόμπου:Σικελική τραγωδία”, σε αδημοσίευτο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη! Ένα έργο αυστηρά ακατάλληλο για ανήλικους! Μίλησε μας για την παράσταση!
Σε μία μυσταγωγική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ξεκινά η παράσταση, ο θεατής παρακολουθεί να ξετυλίγεται ένα νήμα. Μέσα σε μία μη ρεαλιστική σκηνοθετικά προσέγγιση, ένα σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή για να αναπτυχθεί πέρα και κάτω από την αστυνομική διάθεση ο λόγος και η αντισυμβατική ιδεολογία του Δημητριάδη. Τα δίπολα Αλήθεια -Ψεύδος , Σάρκα – Πνεύμα, Σκοτάδι – Φως, Καλό – Κακό, Θύμα – Θύτης, Φύση – Ηθική αλλά και ο Έρωτας, ο Πόνος, ο Άνθρωπος, η Θνησιμότητα και η Εξουσία υπάρχουν και μάχονται.

→Η παράσταση σε παρασύρει σε μία ατμόσφαιρα ονείρου. που δεν είναι σίγουρος ο θεατής πού κρύβεται η αλήθεια και πού το ψέμα αλλά όπως μετά από κάθε όνειρο, κάθε ιδεατό, έτσι καλείσαι να έρθεις αντιμέτωπος με την ωμότητα και τη ματαιότητα που έχει η ανθρωπότητα και κουβαλά ο καθένας μας.

 

Πως είναι να “δουλεύεις” πάνω σ ένα έργο του Δημήτρη Δημητριάδη αλλά και με τον ίδιο;
Ο Δημήτρης Δημητριάδης είναι ένας μεγάλος σύγχρονος συγγραφέας και ήδη έχει αφήσει μία μεγάλη περιουσία με τα έργα του και έχει ακόμα να προσφέρει πολλά. Μεγάλη χαρά και τιμή λοιπόν, να αναμετριέσαι με ένα κείμενο από έναν τέτοιον συγγραφέα. Ειδικά ο σκηνοθέτης της παράστασης Γ.Δούλος βρισκόταν σε συχνότατη επικοινωνία και διάλογο μαζί του, έτσι ώστε να τιμήσει το όραμα του κειμένου του συγγραφέα αλλά και οι ηθοποιοί της παράστασης βρεθήκαμε μαζί του, για να μας μεταδώσει πολύτιμες γνώσεις και πληροφορίες πάνω στο έργο του. Δοτικός από την πρώτη στιγμή των προβών μέχρι και σήμερα που παίζεται η παράσταση είναι δίπλα μας, μας υποστηρίζει και έχει αγαπήσει βαθιά το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς.

 

Τι μπορεί να σε τρομάξει;
Με τρομάζει ο ίδιος ο φόβος πολύ,γι’αυτό συνδιαλέγομαι συχνά,δυστυχώς,με τα άκρα μου.Η μοναξιά,οι απουσίες,ο ελεύθερος χρόνος,οι άνθρωποι που αρνούνται να πιουν σταγόνα αλκοόλ,με εμένα μπορώ να τρομάξω.Αλλά όλοι μας σχεδόν,με τα ίδια σκατά και με τους δαίμονες μας παλεύουμε.

Ποια είναι η Λούνα;
Η Λούνα είναι η γάτα μου,που εδώ και μήνες την έχει απαγάγει η αδερφή μου και δεν μου την επιστρέφει!

Tι θα βρω μέσα στην τσάντα σου; 
Ειλικρινά ότι μπορεί και ότι δεν μπορεί να βάλει ο νους σου.Κάθε φορά εντυπωσιάζομαι και εγώ με το τι βρίσκω εκεί μέσα. Έχω ανακαλύψει και γυαλιά θαλάσσης,τα οποία σίγουρα δεν ήταν δικά μου..

Aγαπημένη φράση.
Το <<καλό>> θα νικήσει!!!