Παγκόσμια πρεμιέρα (και στην Ελλάδα από τη Nova) κάνει ο δεύτερος κύκλος της συναρπαστικής, επικής σειράς φαντασίας, “His Dark Materials”, από τα βιβλία του Φίλιπ Πούλμαν κι εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να θυμηθούμε τι έκανε τη σειρά αυτή τόσο σπουδαία.
Σειρά επικής φαντασίας των HBO/BBC, με τους Ντάφνη Κην, Ρουθ Γουίλσον, Αριγιόν Μπακάρε, Τζέημς ΜακΑβόυ, Λιν-Μανουέλ Μιράντα.
Σε έναν εναλλακτικό κόσμο, όπου οι ψυχές των ανθρώπων έχουν υλική υπόσταση με τη μορφή ζώων που μας ακολουθούν παντού, η Λύρα, μια νεαρή, ορφανή κοπέλα που μεγαλώνει στο Κολλέγιο Τζόρνταν της Οξφόρδης, ανακαλύπτει μυστικά για την οικογένειά της που θα τη βάλουν στο μονοπάτι μιας απίστευτης περιπέτειας. Με κάθε της βήμα, κάθε μέρα που περνά, η Λύρα συνειδητοποιεί πως όσα ζει και ανακαλύπτει, καθώς και οι πράξεις των γονιών της που δεν γνώριζε καν πως είχε, δεν έχουν αντίκτυπο μόνο στη ζωή της αλλά σε ολόκληρο το σύμπαν -το δικό της και ένα δεύτερο που μοιάζει να υπάρχει σαν καθρέφτης του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η τριλογία των βιβλίων του Φίλιπ Πούλμαν μεταφέρθηκε στην οθόνη. Ήταν το 2007, στον απόηχο της τεράστιας επιτυχίας του “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών” που η New Line έψαχνε το next best thing. Προς στιγμήν λοιπόν φάνηκε πως το βρήκε στα βιβλία του Πούλμαν, και έτσι βγήκε στους κινηματογράφους το πρώτο μέρος, “Το Αστέρι του Βορρά” που έμελλε να είναι και το τελευταίο. Παρά το εντυπωσιακό καστ, το κοινό αδιαφόρησε και το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε. Όχι πως ήταν αδικαιολόγητη η ψυχρή υποδοχή της ταινίας. Τα περισσότερα τα είχε κάνει λάθος: ούτε ο τόνος της είχε αποφασίσει ποιος θα είναι, ούτε μεγαλειώδης υπήρξε, ούτε κατόρθωσε να υποσχεθεί κάτι το ξεχωριστό έναντι των υπολοίπων αντίστοιχων ταινιών που έβγαιναν κατά ριπάς εκείνη την περίοδο (δες Νάρνια). Εκεί που είχαν κλωτσήσει κοινό και κριτικοί ήταν στην απεικόνιση του βασικού ευρήματος και πυρήνα του βιβλίου, στους Δαίμονες, στην απεικόνιση δηλαδή της ψυχής του καθενός με τη μορφή ενός ζώου που μιλά και τον ακολουθεί παντού και διαρκώς. Αυτό που φαντάζει πολύ εντυπωσιακό στις σελίδες ενός βιβλίου, είναι πολύ δύσκολο να αποτυπωθεί στην οθόνη χωρίς να γίνει παιδιάστικο ή αστείο.
Αυτό λοιπόν το σημείο, η απεικόνιση των Δαιμόνων στην οθόνη είναι που κάνει την τηλεοπτική εκδοχή να φυσάει. Δηλαδή, μένεις με το στόμα ανοιχτό, όχι μόνο για την τεχνική αρτιότητα του εγχειρήματος μα για τη σπουδή των δημιουργών του και τη μελέτη που αφιέρωσαν ώστε αυτό που βλέπουμε να φαντάζει πιστευτό, ρεαλιστικό και αποδεκτό. Και αφού κατακτήθηκε το δυσκολότερο οχυρό, από εκεί και μετά ο δρόμος προς την κορυφή ήταν ανοικτός. Διότι είναι κορυφαία σειρά το “His Dark Materials”, ακριβώς λόγω της σπουδής και της μελέτης και της δουλειάς που κρύβεται από πίσω του. Δεν είναι μόνο το rendering των ψηφιακών ζώων που δεν φαίνονται ούτε λεπτό ψηφιακά, δεν είναι μόνο η μαγκιά να έχεις για πρωταγωνιστή σε κάποια επεισόδια μια ομιλούσα πολική αρκούδα (η οποία σε πείθει και ότι είναι αληθινή αρκούδα και ότι μιλάει και εσύ απλά το αποδέχεσαι), είναι και όλη η έρευνα που έχει γίνει σε κάθε καρρέ ώστε τα σκηνικά, η φωτογραφία, τα κοστούμια, η αίσθηση που αποπνέει κάθε πλάνο να ανήκουν σε ένα σύμπαν άλλο από το δικό μας και ταυτόχρονα τόσο πολύ οικείο.
Οι άνθρωποι πίσω από τη σειρά “διάβασαν” το βιβλίο του Πούλμαν όπως έπρεπε και μετουσίωσαν τις ιδέες του σε κάτι νέο, φρέσκο, εντυπωσιακό και συνάμα γνώριμο, ώστε ο κάθε θεατής να μην “κλωτσά” και να μην στέκει απόμακρος. Οπότε, σενάριο, σκηνοθεσία, σκηνογραφία και οπτικά εφφέ γίνονται ένα, με το τελικό αποτέλεσμα σε κάθε ένα από τα οκτώ επεισόδια της πρώτης σαιζόν να μοιάζει με μια μικρή κινηματογραφική ταινία, ενόσω προωθεί άρτια τον μύθο και τη δράση προς την απογείωση του φινάλε.
Εξαιρετική η δουλειά που έχει γίνει στην επιλογή των ηθοποιών, τόσο αυτών που βλέπουμε όσο και αυτών που ακούμε να υποδύονται τις φωνές των Δαιμόνων, με πρόσωπα φρέσκα που δεν τους λείπει μια δόση αλλοκοτιάς, να στέκουν στο πλευρό αναγνωρίσιμων σταρ που λειτουργούν θέσει και ρόλω ως “έρμα” στο σύνολο. Αυτό δε που προκαλεί ρίγη συγκίνησης είναι η μουσική της σειράς έτσι όπως την οραματίστηκε και εκτέλεσε ο Λορν Μπάλφε: από το κορυφαίο μουσικό θέμα των τίτλων μέχρι αυτά τα επικά χορωδιακά μέρη που κάποιες φορές θαρρείς πως τα αντηχεί ο ουρανός από ένα κοντσέρτο πέρα από τον κόσμο μας.
Τα γυρίσματα του δεύτερου κύκλου ευτυχώς πρόλαβαν να ολοκληρωθούν πριν από το ξέσπασμα του κορωνοϊού, πλην ενός που θα ήταν αφιερωμένο στον Λόρδο Άζριελ. Η απουσία του δεν θα επηρεάσει την εξέλιξη της ιστορίας, απλά θα μειώσει τον αριθμό των νέων επεισοδίων από 8 σε 7 και θα μας στερήσει περισσότερο ΜακΑβόυ στην οθόνη.
