Κι έρχεται η στιγμή (ανώμαλη η πτώση συνήθως) που προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα άχαρα – και συχνά- άθελα σου.
Το αγαπημένο σου σημείο στη πόλη αντικαθίσταται σε τεράστια πολυκατοικία, ο παιδικός σου έρωτας ούτε που ξέρεις που βρίσκεται, η ιδανική δουλειά ολοένα και απομακρύνεται από το πλάνο σου.
Φίλοι εγκαταλείπουν την χώρα, οι σχέσεις δοκιμάζονται και εσύ ψάχνεις την ανεμελιά που είχες, όχι πολύ καιρό πριν. Πως άλλαξαν όλα γύρω σου μέσα σε λίγα χρόνια;
Μα υποτίθεται πως στα 18 σου το πιο φλογερό όνειρό σου ήταν να φτάσεις τα 30, να είσαι δυνατός, πετυχημένος, να κάνεις ταξίδια, να ρουφάς τη ζωή και κανείς να μη σε σταματά!
Που πήγαν όλα; Τι λάθος έκανες; Ήταν κακές οι επιλογές σου ή η μοίρα παίζει με την ψυχολογία σου και διασκεδάζει βλέποντάς σε να ταλαιπωρείσαι;
Kοιτάς γύρω σου και όλοι αλλάζουν. Κι εσύ ο ίδιος πλέον δε νιώθεις άτρωτος, ελεύθερος, νικητής. Και τώρα; Πως προχωράς; Πως συνεχίζεις; Όλα φαίνονται δύσκολα, απροσπέλαστα και ογκώδη. Απαιτήσεις, υποχρεώσεις και καθημερινή πάλη σε βάζουν κάτω σιγά-σιγά. Και μια γλυκιά θλίψη σε περιτριγυρίζει παρόλο που δεν είσαι μόνος.
Έχεις φίλους, παίρνεις αγάπη, μοιράζεσαι τις στιγμές. Μα πάλι είναι κάποιες φορές που νιώθεις μοναξιά, απέραντη θλίψη που δεν βρίσκεις τον τρόπο να την μοιραστείς. Πόσο θα ήθελες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω για λίγες ακόμη ανέμελες στιγμές…
Μια λέξη χαρακτηρίζει αυτό που νιώθεις.
-Μεγαλώνεις-.
Εξοικειώνεσαι, δοκιμάζεσαι, ωριμάζεις και αυτό αυτομάτως σου ρουφά την ανεμελιά και την χαλαρότητα που αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Αυτό είναι το λάθος που κάνουμε όλοι. Θεωρούμε δεδομένο πως θα φύγει η λάμψη κι η αφέλεια που είχαμε παλιά όταν μεγαλώσουμε.
Κι αν την κρατήσεις στην ζυγαριά παρέα με τις εμπειρίες και την ωριμότητα που έχεις αποκτήσει; Aν πασπαλίσεις με λίγη μαγεία την καθημερινότητά σου; Xρησιμοποίησε όλα όσα έχεις μάθει, ότι σε έχει πονέσει, ότι θέλησες και έφτασες κοντά (κι ας μην το απέκτησες τελικά) και κράτα τα θετικά, την δίψα που σου προκαλούσαν για ζωή, την ενέργεια που σε γέμιζαν κάνοντάς σε να θες να κατακτήσεις τον κόσμο όλο.
Χώστα σε ένα σακούλι και την επόμενη που βρεις τα δύσκολα και όλα θα μοιάζουν μαύρα και ρηχά, πάρε μια χούφτα και ρίξτην πάνω τους.
Θα δεις πως λίγη χρυσόσκονη θετικής ενέργειας μπορεί να κάνει θαύματα.
Η πραγματικότητα και οι δυσκολίες δεν πρόκειται να αλλάξουν. Η οπτική γωνία σου και ο τρόπος αντιμετώπισης σου όμως θα πάρουν φως και χρώμα κάνοντας σε ξαφνικά λίγο πιο δυνατό, λίγο πιο ζωηρό, λίγο πιο έτοιμο για αυτά που έρχονται.
Δεν είσαι πια το ανέμελο παιδί που ήσουν, δυστυχώς, αλλά αν η σπίθα μέσα σου υπάρχει και μπορεί να σε καθοδηγεί ακόμη τότε η αλήθεια κι η πραγματικότητα θα γίνουν πιο ομαλές, πιο προσιτές, με λιγότερο δράμα.
Αυτή είναι η άσχημη αλήθεια. Τουλάχιστον όμως ζεις με αυτή! Κι η αλήθεια είναι πανίσχυρο όπλο!
Cheers!
