Πρώτη εικόνα αν κάποιος δει τις μικρές ιστορίες Φόνων στον πολυχώρο Vault είναι μια επιβλητική, όμορφη παρουσία που σε κερδίζει στο πρώτο λεπτό!! Έτσι γνώρισα την Μυρτώ Γκόνη και δεν έχασα στιγμή να την γνωρίζω και να μάθω ότι μπορούσα για εκείνη..

 

 

Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο ηθοποιό να “φτιάξει” την καριέρα του, σε μια εποχή που δεν βοηθάει;
Δεν ξέρω πώς «φτιάχνεται η καριέρα», αλλά αν με αυτό τον όρο εννοείς να κάνεις θέατρο και να ζεις από αυτό, ένα θα σου πω: Δεν γίνεται.

θα μπορούσες να πεις οτι είστε μια “αδικημένη” γενιά;
Όχι και με ενοχλεί όταν το ακούω γύρω μου. Είναι μοιρολατρικό και ενέχει τον κίνδυνο να μείνουμε παθητικοί. Κάθε γενιά αντιμετωπίζει την ιστορία με τον ένα ή άλλο τρόπο, αυτή απλώς είναι η δική μας σειρά.

Τι χρειάζεται ενας ηθοποιός στο ξεκίνημα του;
Χμ… Με δυο λέξεις θα έλεγα χρήματα και θράσος. Γίνεται και χωρίς αυτά αλλά έτσι κόβεις μπόλικο δρόμο αβεβαιότητας και απελπισίας.

Πόσο δύσκολος είναι ενας δραματικός ρόλος; Φορτώνεται ο ηθοποιός με συναισθήματα;
Εξαρτάται τον ρόλο αλλά σε γενικές γραμμές  προτιμώ να σκέφτομαι ότι αντί να φορτώνομαι παραπάνω βάρος –  ξεφορτώνομαι το ήδη δικό μου-  και έτσι η δουλειά γίνεται πιο ξεκούραστη και δημιουργική.

Τι είναι ηθοποιός;
Ηθοποιός σημαίνει φως είναι καημός πολύ μικρός και στεναγμός πολύ βαθύς. λαλαλα

 

 

Ηθοποιός! Επάγγελμα ή ανάγκη;
Είναι μια ανάγκη για έκφραση και δημιουργία που γίνεται επάγγελμα. Και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα όταν δηλαδή η τέχνη γίνεται εμπορεύσιμο προϊόν. Η τέχνη δεν έχει καμία δουλειά με τους νόμους της αγοράς. Ιδανικά θα έπρεπε να είναι εντελώς ανεξάρτητη από το χρήμα. Το “επάγγελμα” τότε δεν θα σήμαινε οικονομική συναλλαγή αλλά τρόπος δέσμευσης και προσφοράς στην τέχνη σου και μέσω αυτής στην κοινωνία.

Στόχος σου στο μέλλον;
Η σχέση μου με το θέατρο να είναι σχέση ελευθερία και όχι ανάγκης ψυχικής ή βιοποριστικής.

Κωμωδία ή Δράμα;
Όλα μαζί.  Το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο ούτε στην ζωή ούτε στην σκηνή.

Σαν νέα γυναίκα, νέα ηθοποιός, υπάρχει κάποιος ρόλος απο τους 2  που θα πάει “πίσω” κάποια στιγμή – είτε για καριέρα, είτε για οικογένεια;
Νομίζω αν θες να κάνεις οικογένεια ειδικά στην Ελλάδα είναι σχεδόν αδύνατον να μην απέχεις κάποιον καιρό από την δουλειά.  Αλλά επειδή το θέατρο δεν είναι μια μόνιμη θέση εργασίας αλλά τέχνη, θεωρώ ότι η υπέρτατη μορφή δημιουργίας –το να κάνεις παιδιά- θα τροφοδοτήσει την δουλεία μου στο θέατρο με καινούριο τρόπο. Οπότε δεν νομίζω ότι  θα μείνει πίσω  το θέατρο απλώς  θα φωτιστεί από μια καινούρια οπτική γωνία.

 

 

Μικρές Ιστορίες Φόνων, για δεύτερη χρονια στο πολυχώρο Vault! Μίλησε μας για την παράσταση!!
Η παράσταση έχει αλλάξει αρκετά από πέρυσι. Φέτος ο Δημήτρης Καρατζιάς επικεντρώθηκε περισσότερο  στο χιούμορ του Παναγιώτη Μπρατάκου (συγγραφέας του έργου) κάνοντας μια πιο πυκνή και πιο αιχμηρή παράσταση. Είναι μια δουλειά που αγαπήσαμε όσοι δουλέψαμε σ’ αυτήν, κυρίως για την πολύ καλή συνεργασία με τον Δημήτρη Καρατζιά και τον Μάνο Αντωνιάδη  και το οικογενειακό κλίμα που φροντίζουν πάντα να δημιουργούν στις δουλείες τους και σε όλο το θέατρο Vault κάτι το οποίο δεν είανι καθόλου δεδομένο.

Τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια!
Τον ερχόμενο χειμώνα θα είμαι στην καινούρια δουλειά της Κίρκης Καραλή στο «Αυτή η νύχτα μένει» βασισμένο στο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή με έναν εξαιρετικό θίασο. Επίσης θα συνεχίσω την συνεργασία μου με την Φένια Αποστόλου και το χοροθέατρο Λυδία Λίθος στην καινούρια της παραγωγή.

Μένεις κέντρο! Είναι κάτι που θες να το αλλάξεις στο μέλλον;
Θέλω να παραμείνω στο κέντρο ίσως να μετακόμιζα σε μια πιο ήσυχη περιοχή (τελευταία μ’ αρέσει πολύ ο Βοτανικός ως περιοχή κατοικίας) και μπορεί να εντάξω στα μελλοντικά μου σχέδια κάποιο δίκυκλο όχημα για την διευκόλυνση των μετακινήσεων.

Αγαπημένο σημείο της πόλης!
Αυτή την περίοδο ανακάλυψα πάνω από το Αττικό άλσος μια συνοικία που ονομάζεται «Γεωργίου Παπανδρέου» και είναι το χωριό με την καλύτερη θέα στην Ελλάδα. Με το αυτοκίνητο από το σπίτι μου είναι 5 λεπτά, και βρίσκεσαι ξαφνικά σε ένα χωρίο με κοτέτσια σκυλιά, χαμηλά σπίτια,..κ.τ.λ. με θέα 360 μοίρες όλη την πόλη.

Αγαπημένη διαδρομή!
Με τα πόδια είναι να ξυπνάω στο Θησείο και να πηγαίνω το πρωί στην πρόβα μου στην Αθηνάς, με το αυτοκίνητο  είναι οποιοσδήποτε παραλιακός δρόμος που δεν έχει κίνηση.

 

 

photos: Leonidas Vassilopoulos