10 Ολυμπιακά μετάλλια, 22 Παγκόσμια ρεκόρ, 13 παγκόσμιους τίτλους, ο μοναδικός αθλητής στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που το έχει πετύχει, ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης μας ξεναγεί στην δική του καθημερινότητα και μας μιλά για το πόσο “εύκολη” είναι η ζωή ενός παραολυμπιονίκη στην Ελλάδα.
Η κοινωνία βοηθά τα παιδιά με αναπηρία να γνωρίσουν τον αθλητισμό και να ασχοληθούν επαγγελματικά μαζί του;
Η Ελληνική κοινωνία συγκριτικά με αυτές του εξωτερικού δεν νομίζω ότι είναι από τους καλύτερους αρωγούς, δεν υπάρχουν αρχικά οι κατάλληλες αθλητικές υποδομές για τα παιδιά ΑμεΑ που θα ήθελαν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Θεωρώ ότι στους Παραολυμπιακούς της Αθήνας έγινε το πρώτο βήμα αλλά όχι το άλμα. Βέβαια μετά από τις τόσες διακρίσεις των Ελλήνων αθλητών με αναπηρία στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, τα Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα που ακολούθησαν, θεωρητικά οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, και κατ΄επέκταση τα παιδιά γνωρίζουν για τον αθλητισμό των αθλητών ΑμεΑ. Πηγαίνουν τα παιδιά τους στα γήπεδα τα φέρνουν σε επαφή με τον αθλητισμό και έχει αρχίσει να μπαίνει το λιθαράκι στον ουρανοξύστη που λέγεται Παραολυμπιακός αθλητισμός. Όποτε καλύτερα να μιλάμε αρχικά για την ενασχόληση γενικά με τον αθλητισμό και μετά για τον επαγγελματικό αθλητισμό.
Υπάρχει βοήθεια και υποστήριξη στο να κάνεις τις προπονήσεις σου;
Προσωπικά χορηγούς δεν έχω, εκτός από την εταιρεία 4+ Nutrition που μου χορήγησε τα συμπληρώματα διατροφής ενόψει των Παραολυμπιακών του Ρίο και την ευχαριστώ, και όποιους χορηγούς έχει η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή που βοήθησαν στο να πάει η ομάδα στους αγώνες.
«Οι ξένοι συναθλητές μας προπονούνται σε παλάτια. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι δομές για ελίτ αθλητισμό. Μόνο να δείτε σε τι συνθήκες γίνεται η προπόνηση, πως είναι τα κολυμβητήρια και τα γυμναστήρια, θα καταλάβετε.»
Γιατί υστερούν οι χορηγίες στους παραολυμπιακούς αγώνες κατά την γνώμη σου;
Ίσως θα πρέπει να ρωτήσετε τους ίδιους τους χορηγούς. Εγώ με 10 Παραολυμπιακά μετάλλια, 22 Παγκόσμιους τίτλους και 22 Παγκόσμια ρεκόρ, με πολλές ώρες προπόνησης ισάξιες με αυτές των αθλητών χωρίς αναπηρία, με μεγάλο ανταγωνισμό ισάξιο με αυτών των αθλητών χωρίς αναπηρία δεν μπορώ να σας απαντήσω γιατί υστερούν.
Το 2008 στο Πεκίνο μας χάρισες 6 μετάλλια και 2 παγκόσμια ρεκόρ. Πως νιώθει ένας αθλητής μετά από τόσες διακρίσεις; Πως ήταν η πρώτη μέρα σου όταν επέστρεψες στο σπίτι σου;
Καταρχήν, ικανοποίηση γιατί ανταμείβονται οι κόποι μου. Υπερηφάνεια και πείσμα για τον επόμενο στόχο. Η πρώτη μου μέρα όταν γύρισα από το Πεκίνο το 2008 με τα 6 μετάλλια και τα 2 παγκόσμια ρεκόρ, ο μοναδικός αθλητής στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που το έχω πετύχει, απλά αφιέρωσα την πρώτη μου μέρα στον γιό μου (η κόρη μου δεν είχε ακόμα γεννηθεί).
Υπάρχει κάτι που καθυστερεί την προετοιμασία σου από τις δομές και τις παροχές του κράτους;
Μόνο να δείτε σε τι συνθήκες γίνεται η προπόνηση, πως είναι τα κολυμβητήρια και τα γυμναστήρια, θα καταλάβετε. Δεν υπάρχουν οι δομές για ελίτ αθλητισμό. Οι ξένοι συναθλητές μας προπονούνται σε παλάτια και εμείς… Αλλά όπως παλαιότερα έχω πει δεν έχει σημασία, ή καλύτερα σημασία έχει να μπορείς να προπονείσαι και όταν το αποτέλεσμα έρθει είναι πιο γλυκό.
«Χαμογελώ όταν σκέφτομαι τα πόσα έχω κατορθώσει ως αθλητής, τι θα αφήσω πίσω μου στις επόμενες αθλητικές γενιές, χαμογελώ ακόμα και όταν σκέφτομαι τις δυσκολίες όλων αυτών των χρόνων γιατί τα αποτελέσματα με έχουν ανταμείψει. Πικρία νιώθω για τις φορές που μπορούσα να κάνω το κάτι παραπάνω αλλά δεν βγήκε.»
Πόσες ώρες την ημέρα προπονείσαι;
Πολλές. Όταν έχω αγώνες κάνω 2 φορές προπόνηση κολύμπι από 2 ώρες και μια φορά τη μέρα βάρη. Άλλωστε τα αγαθά κόποις κτώνται.
Ποιο είναι το τραγούδι που σου φτιάχνει την διάθεση;
Από τους ACDC το TNT.
Oνειρικός προορισμός είναι για εσένα…
Θα έλεγα η Κούβα. Είναι ένα ταξίδι που δεν έχω καταφέρει ακόμα να κάνω.
Όταν διαπίστωσες το πρόβλημα με την όραση σου σκέφτηκες ποτέ σου να σταματήσεις την ενασχόληση σου με το κολύμπι;
Όταν έγινε η επίσημη ιατρική γνωμάτευση η αλήθεια είναι ότι μου πέρασε από το μυαλό, αλλά με την βοήθεια της οικογένειας μου και των ανθρώπων που με εμπιστεύονταν και πίστευαν σε μένα ως αθλητή κατάφερα να τη διώξω την σκέψη αρκετά γρήγορα.
Υπήρξε φορά που στο εξωτερικό το ότι είσαι Έλληνας (λόγω της κρίσης) να σε έκανε να νιώσεις άβολα; Tι γνώμη έχουν για την χώρα μας οι αθλητές του εξωτερικού;
Καμία φορά. Στον αθλητισμό δεν χωράνε τα πολιτικά, μας αντιμετωπίζουν όπως τον κάθε αθλητή.
Tι θα έπρεπε να “κλέψουμε” από τα εξωτερικά δεδομένα όσον αφορά μόρφωση, υποδομές ή παροχές που διαθέτουν εκεί τα άτομα με αναπηρία;
Για να μην πω όλα και φανώ γραφικός θα έλεγα αρχικά την ισότιμη αντιμετώπιση σε όλους τους τομείς εκπαίδευση, διαβίωση, μόρφωση, αθλητισμό .
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που ίσως να είναι φοβισμένο και να μην έχει βρει ακόμη τον τρόπο να νιώσει δυνατό και τολμηρό να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα;
Ο αθλητισμός είναι χαρά, είναι διασκέδαση. Μπορεί να κάνει φίλους, να ζήσει ευχάριστες στιγμές. Να μην φοβάται, ο αθλητισμός μας κάνει δυνατούς, μας κάνει να καταφέρνουμε πράγματα που ίσως να μην φανταζόμασταν ποτέ ότι μπορούσαμε να πετύχουμε.
Αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα οι άνθρωποι με αναπηρία λόγω υποδομών ή έλλειψης μορφωτικού επιπέδου της κοινωνίας μας; Tι θα μπορούσαμε όλοι εμείς να κάνουμε ώστε να βελτιώσουμε τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζετε;
Δεν νομίζω ότι είναι μόνο λόγω έλλειψης υποδομών και μορφωτικού επιπέδου αλλά όσο έλλειψης παιδείας. Να μιλάμε στα παιδιά μας. Η αναπηρία δεν είναι αρρώστια, δεν έχουμε κάτι λιγότερα, κάνουμε τα πράγματα απλά με τον δικό μας τρόπος, όπως άλλωστε ο κάθε άνθρωπος.
Τα παιδιά σου σε είδαν στην τηλεόραση;
Ναι με είδαν. Περίμεναν με αγωνία την ώρα της κούρσας.
