Το Μετς είναι συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται απέναντι από το Ζάππειο επί του λόφου Λογγίνου, που αποτελεί συνέχεια του λόφου Αρδηττού. Μέτς ονομάστηκε προς τιμήν της κατάκτησης της ομώνυμης γαλλικής πόλης από τους Βαυαρούς το 1871 στον γαλλο-γερμανικό πόλεμο.
Το Μέτς για πολλούς αποτελεί ένα μικρό «στολίδι της Αθήνας». Είναι μια μικρή συνοικία στο κέντρο της πόλης, ένα παλαιοαθηναϊκό εύρημα που αποπνέει τον αέρα άλλης εποχής ακόμα και σήμερα. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι τα νεοκλασσικά κτίρια που αποτελούν αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Τα φαρδιά πεζοδρόμια της Αναπαύσεως, οι ψηλές ακακίες, τα αλλιώτικα πεύκα και το κοιμητήριο στην κορυφή -η μεγαλύτερη υπαίθρια γλυπτοθήκη της Ελλάδας- θυμίζουν Μονμάρτη.
Στη συνοικία Μετς παλαιότερα υπήρχαν ωραίες επαύλεις που κάποιες διατηρούνται ακόμη στο βόρειο τμήμα. Επί του λόφου Λογγίνου έχει διαμορφωθεί σήμερα ένα πάρκο αναψυχής. Ενορία της συνοικίας αυτής είναι ο Ιερός Ναός της Αγίας Φωτεινής παρά τον Ιλισσό ποταμό, στη γέφυρα της Καλλιρρόης.
Τον καιρό της Τουρκοκρατίας στα ψηλά σημεία της στον Αρδηττό επάνω, υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γεωργάκη, που τροφοδοτούσαν με αλεύρι την περιοχή της Αθήνας. Στη διάρκεια της Επανάστασης και της πολιορκίας της Ακρόπολης οι Τούρκοι αξιοποίησαν τους μύλους αυτούς – αναγκασμένοι όμως να τους φρουρούν με 80 έως 100 στρατιώτες τον καθένα. Ο τελευταίος από τους μύλους, που είχε σωθεί σε αρκετά καλή κατάσταση μέχρι τις μέρες μας, κατεδαφίστηκε το 1986 από τον ιδιοκτήτη του.
