Το Μνημείο Λυσικράτους, γνωστό και ως Φανάρι του Διογένη, είναι ένα πέτρινο κτίσμα κυλινδρικού σχήματος, το καλύτερα σωζόμενο χορηγικό μνημείο της αρχαιότητας.

Βρίσκεται στην Αθήνα, επί της αρχαίας οδού Τριπόδων και κτίστηκε από τον Λυσικράτη το 335-334 π.Χ. προκειμένου να στηρίζει και να αναδεικνύει ένα σημαντικό αντικείμενο στην κορυφή του: τον χάλκινο τρίποδα που του είχε δοθεί ως έπαθλο για τον ρόλο του ως χορηγού του νικητήριου θεατρικού έργου στους τελευταίους δραματικούς αγώνες. Οι χορηγοί ήταν ευκατάστατοι πολίτες που αναλάμβαναν με έξοδά τους τη συγκρότηση του χορού, δηλαδή της ομάδας ανθρώπων που συμμετείχε σε θεατρικά έργα και επίσημες τελετές.

Ο χάλκινος τρίποδας ήταν το πρώτο βραβείο των θεατρικών αγώνων και απονεμόταν στον χορηγό του δραματικού έργου. Οι τρίποδες κατατίθενταν στο Ιερό του Διονύσου ή τοποθετούνταν στη γειτονική οδό των Τριπόδων. Προκειμένου δε να εκτεθούν με μεγαλοπρεπέστερο τρόπο, οι τρίποδες έμπαιναν μερικές φορές σε ψηλή βάση, η οποία μπορούσε να έχει την μορφή κίονα, ή ακόμη και μνημείου σε σχήμα ναΐσκου, όπως έχει αυτή του Λυσικράτους.

Το Μνημείο του Λυσικράτους παρέμεινε άθικτο στην ίδια θέση μέχρι σήμερα, παρ΄ότι ο τρίποδας στην κορυφή του δεν σώζεται.

 

 

→ Το 1685, στο χώρο ιδρύθηκε μια γαλλική μονή καπουτσίνων. Το 1669 η μονή αγόρασε το Μνημείο Λυσικράτους, το οποίο αποκαλούνταν πλέον Φανός του Δημοσθένη. Ο Λόρδος Βύρων έμεινε στη μονή κατά τη διάρκεια της δεύτερης επίσκεψης του στην Ελλάδα.

→ Το 1818 ο μοναχός Φραγκίσκος φύτεψε στους κήπους της μονής τα πρώτα φυτά τομάτας στην Ελλάδα.

→ Το 1821 η μονή, η οποία είχε κλείσει το Μνημείο Λυσικράτους , χρησιμοποιήθηκε ως χώρος αποθήκευσης βιβλίων, κάηκε κατά την Οθωμανική κατοχή της Αθήνας, και εν συνεχεία κατεδαφίστηκε, ενώ το μνημείο παρέμεινε εκτεθιμένο στην κακοκαιρία.

→ Το 1829, οι μοναχοί προσέφεραν το κτίσμα σε έναν Άγγλο περιηγητή, αλλά αποδείχθηκε πως ήταν πολύ δυσκίνητο για να αποσυναρμολογηθεί και να τοποθετηθεί σε πλοίο. Ο Λόρδος Έλγιν διαπραγματεύθηκε ανεπιτυχώς για το μνημείο, το οποίο έκτοτε αποτέλεσε εικόνισμα της Ελληνικής Επανάστασης. Γάλλοι αρχαιολόγοι καθάρισαν τα συντρίμμια από το μισοθαμμένο μνημείο και ερεύνησαν στην περιοχή για χαμένα τμήματα του.

→ Τη περίοδο 1876-1887, οι αρχιτέκτονες Φρανσουά Μπουλανζέ  και Ε. Λεβιότ  διηύθυναν την αναστήλωση του, υπό την καθοδήγηση της Γαλλικής κυβέρνησης.