Η οδός Αιόλου είναι οδική αρτηρία στο κέντρο της Αθήνας. Έλαβε το όνομα της από τον Αίολο, τον θεό των ανέμων. Είναι μονόδρομος και αρχικά είχε φορά προς νότια, αλλά από το κλείσιμο της οδού Αθηνάς στα τέλη της δεκαετίας του 1990, μετά από ανάπλαση, το τμήμα βόρεια της οδού Λυκούργου είναι μονόδρομος με φορά βόρεια.

 

• Η οδός  Αιόλου ξεκινά από την οδό Πελοπίδα, νότια της οδού Ερμού και καταλήγει στην οδό Πανεπιστημίου. Βόρεια της οδού βρίσκεται η οδός Πατησίων.

• Η οδός Αιόλου σχεδιάστηκε το 1833 από τους αρχιτέκτονες Σταμάτη Κλεάνθη και Έντουαρτ Σάουμπερτ και στρώθηκε με αμμοχάλικο το 1860.Ήταν η πρώτη οδός της Αθήνας στην οποία έγινε κάτι τέτοιο.

Στη συνέχεια κτίστηκαν νεοκλασικά κτήρια, μερικά από τα οποία βρίσκονται έως και σήμερα στο νότιο και κεντρικό τμήμα της οδού. Η περιοχή κοντά στη συμβολή της Αιόλου με τη Σταδίου ονομάζεται Χαυτεία. Ονομάστηκε έτσι από ένα γνωστό καφενείο του 19ου αιώνα, του οποίου ο ιδιοκτήτης ονομαζόταν Χαυτής. Τα Χαυτεία, αλλά και γενικότερα η οδός Αιόλου ήταν το εμπορικό κέντρο της Αθήνας κατά τον 19ο και 20 αιώνα.

Σ’ αυτόν τον δρόμο με το κτίριο του ταχυδρομείου, τα κεντρικά της Εθνικής Τράπεζας και πολύ πριν από το Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας, στεγάστηκε και το πρώτο, Θέατρο Τέχνης, το Δημοτικό Θέατρο που γκρέμισε ο δήμαρχος Κοτζιάς κι έτσι… έδωσε ο δήμος στην πλατεία το όνομά του.

 

 

 

Δρόμος που αρχικά απευθυνόταν κυρίως στα μεσαία στρώματα, στις δεκαετίες 50-60 στις γιορτές των Χριστουγέννων για πολλές μέρες η Αιόλου γινόταν ένα μεγάλο παζάρι με πάγκους και τέντες γεμάτο με κάθε λογής λαϊκά δώρα, ρούχα, μικροαντικείμενα και παιχνίδια, η χαρά των παιδιών , αλλά και των φτωχότερων οικογενειών που με 1-2 δραχμές μπορούσαν να πάρουν τα δώρα τους. Σιγά – σιγά και όσο η αστική «ευημερία» μετακίνησε το κέντρο της προς το Σύνταγμα και το Κολωνάκι, και όσο τα εισαγόμενα προϊόντα έσπρωχναν στο περιθώριο την τοπική παραγωγή, η περιοχή απέκτησε πλέον έναν νέο λαϊκό χαρακτήρα.

• Η οδός Αιόλου είναι ένας δρόμος που συμβολικά συγκεντρώνει όλες τις χωρικές αξίες, αλλά και τα προβλήματα του εμπορικού κέντρου. Μαζί με τους παρακείμενους κάθετους μικρούς δρόμους, αλλά και τη δίδυμη της στη χάραξη οδό Αθηνάς…

 

 

→Όπως είχε πει παλαιότερα ο καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Παναγιώτης Τουρνικιώτης, «αν χωρίσουμε την οδός Αιόλου σε τέσσερα τμήματα θα βρούμε το πρώτο κοντά στους Αέρηδες, πλήρως τουριστικοποιημένο. Το δεύτερο αρχίζει από την Ερμού και φτάνει μέχρι την Ευριπίδου. Είναι αυτό που αδρανεί την ίδια ώρα που διαθέτει εξαιρετικά κτίρια, αλλά και πολλούς άδειους ορόφους και απίθανη αμηχανία για το τι μπορεί να συμβεί.

 

 

Μαζί με τους παρακείμενους κάθετους μικρούς δρόμους, αλλά και τη δίδυμή της στη χάραξη οδό Αθηνάς, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του μεγάλου αρχικού τριγώνου του κέντρου. Σήμερα η εικόνα του είναι τελείως διαφορετική. Eκεί συμπυκνώνονται τα προβλήματα του ιστορικού κέντρου της πόλης. Κατά τη διάρκεια της ημέρας υπάρχει ζωή, το βράδυ κατά τμήματα η περιοχή είναι νεκρή έως φοβική ενώ εξαίρεση αποτελούν τα διάφορα μπαράκια. Μεγάλος αριθμός των κτιρίων της ερειπώνονται κι ας έχουν κριθεί διατηρητέα.

→ Το 2003 κατά τη διάρκεια έργων πεζοδρόμησης, ανακαλύφθηκαν τμήματα της αρχαίας Αθηναϊκής οχύρωσης, στη διασταύρωση με την οδό Σοφοκλέους