Ο Δρομέας, έργο του Κώστα Βαρώτσου, δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 1988 στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής δράσης «Δρώμενα» που οργάνωνε ο δήμος Αθηναίων επί δημαρχίας Μιλτιάδη Έβερτ και αντιδημαρχίας πολιτισμού Σταύρου Ξαρχάκου.
• Την ημέρα των εγκαινίων ο Δήμαρχος Αθηνών είχε ξεκινήσει την ομιλία του με τα παρακάτω λόγια: «Όλοι μας λένε ότι τα κάναμε γυαλιά καρφιά, εμείς με τα σπασμένα γυαλιά φτιάχναμε τον Δρομέα..»
• Το άγαλμα αρχικά τοποθετήθηκε στην πλατεία Ομονοίας, όπου έμεινε μέχρι την έναρξη των εργασιών για το σταθμό του μετρό, οπότε και μεταφέρθηκε στη θέση που βρίσκεται μέχρι και σήμερα, στην πλατεία Μεγάλης του Γένους Σχολής, μπροστά στο ξενοδοχείο Hilton.
Το γλυπτό, από γυαλί και σίδερο, σχεδιάστηκε αρχικά με πρόθεση να τοποθετηθεί, όπως και τ έργα των υπόλοιπων καλλιτεχνών που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη δράση, σε επιλεγμένα σημεία της πόλης και να παραμείνει εκεί περίπου για ένα μήνα, δηλαδή όσο θα διαρκούσαν τα «Δρώμενα»….
Η κατασκευή του «Δρομέα» ήταν ένα πολύπλοκο εγχείρημα, που επέτρεπε να αφήσει στο ανθρωπόμορφο γλυπτό να διατηρήσει, παρά τον όγκο και το βάρος των υλικών του, την αμεσότητα και τη «γραμμή» ενός σκαριφήματος. Το υπερισχύον, σχεδόν αποκλειστικό υλικό του είναι το γυαλί, το οποίο είναι και το εμφανές. Τα κομμάτια γυαλιού, τοποθετημένα σε αλλεπάλληλες στρώσεις, προσδίδουν στη σύνθεσή τους περίγραμμα ασαφές, που παραπέμπει στα ελεύθερα σχέδια με μολύβι ή μελάνι. Σε ό,τι αφορά την υλοποίησή τους, τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα. Απαιτείται λεπτομερής αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και στατική μελέτη….
• Τοποθετημένος στο κέντρο της Ομόνοιας, στη μέση της βαβούρας και της κίνησης, ο Δρομέας έφτιαχνε μια οφθαλμαπάτη που άλλαζε ανάλογα με τη θέση του ήλιου, τα φώτα της νύχτας.
Ο Βαρώτσος έχει πει για τον Δρομέα..
→Αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν η ιδέα του περαστικού. Η Ομόνοια ήταν πάντα μία αφετηρία. Όλοι οι επαρχιώτες και όλοι οι ξένοι έρχονταν και έρχονται στην Ομόνοια. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν η φιγούρα του ανθρώπου που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση. Ένας ξένος που μόλις τον συναντάς, τον ρωτάς: “Πότε ήρθες;” και αμέσως μετά ρωτάς: “Πότε φεύγεις;”. Αυτός ο άνθρωπος εξελίχθηκε στη συνέχεια σε Δρομέα. Η υπόθεση του Δρομέα ήταν κάτι που άλλαζε σταδιακά την εικόνα της πόλης, η οποία άρχισε να αποκτά σημείο αναφοράς.
→Το δίδυμο Έβερτ-Ξαρχάκος είχαν καταφέρει το αδύνατο. Είχαν καταφέρει να εμπνεύσουν τους υπαλλήλους του Δήμου, οι οποίοι κάθε βράδυ εθελοντικά βοηθούσαν στην κατασκευή του έργου. Μετά τις επτά το βράδυ όλο το προσωπικό του πνευματικού κέντρου του Δήμου κατέβαινε στην Ομόνοια και ένας έκοβε γυαλί, άλλος καθάριζε, άλλος μετέφερε.
→Το 1993 μας ειδοποίησαν από το μετρό ότι ήθελαν να σκάψουν ακριβώς στο σημείο που στεκόταν ο Δρομέας. Τότε ήταν που έπρεπε να τον γκρεμίσουμε γιατί δεν ήταν φτιαγμένος για να μεταφερθεί. Προηγήθηκαν αρκετές συζητήσεις με την εταιρεία Bechtel, η οποία είχε αναλάβει να φτιάξει κάποιες από τις γραμμές του μετρό. Αυτό που μου είπαν οι υπεύθυνοι της εταιρείας ήταν ότι θα γκρέμιζαν το έργο και θα το ξαναέφτιαχναν κάπου αλλού. Το συμβόλαιό τους με το ελληνικό δημόσιο ανέφερε άλλωστε, πως ότι χαλούσαν θα το ξαναέφτιαχναν. Κι έτσι έγινε. Το έργο ξαναφτιάχτηκε από την αρχή το 1994 στο Hilton».
Αυτό που ίσως πολλοί δεν γνωρίζουν, είναι ότι ο πρώτος Δρομέας καταστράφηκε εντελώς.Το άγαλμα καταστράφηκε εντελώς. Πετάχτηκε στα σκουπίδια. Δεν γινόταν να μεταφερθεί.
