Να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή: σιχαίνομαι τις λίστες και τις βαθμολογίες στο σινεμά. Ποιος θα πει σε ποιον τι πρέπει να δει και ποιες ταινίες είναι οι καλύτερες από κάποιες άλλες; Μου ζητήθηκε όμως, οπότε άφού πέρασε το πρώτο σοκ, το βρήκα ενδιαφέρον ως άσκηση. Βάλε και την καραντίνα στην εξίσωση οπότε, γιατί όχι.

Κράτησε μόνο αυτό στο μυαλό σου, σε παρακαλώ θερμά. Η λίστα που ακολουθεί, σε κανένα αντικειμενικό κριτήριο, δεν υπόκειται και επ’ ουδενί οι ταινίες που περιλαμβάνει, δεν είναι καλύτερες από καταβολής κόσμου. Απλά, στο πλαίσιο της «άσκησης» που ανέφερα πρωτύτερα, μπήκα στο τριπάκι να ανακαλέσω από το μυαλό και την ψυχή τις ταινίες που μου έκαναν πρώτες κλικ, η κάθε μια στο είδος της.

Οπότε ιδού, οι 10 ταινίες που πρέπει να έχεις δει, έτσι όπως χαράκτηκαν στο δικό μου το καλεντάρι, όχι για να το παίξεις έξυπνος και σινεφίλ στους φίλους σου (που άμα θες κάνε το και θα έχεις και επιχειρήματα), αλλά για να έχουμε ένα κοινό σημείο αναφοράς, βρε αδελφέ.

• Spoileralert: Ούτε το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» θα βρεις στη λίστα ούτε τη «Βιριδιάνα», ούτε το «Στάλκερ».

 

 

• Ε.T. Ο Εξωγήινος (1982)
Αν είναι να δεις μία ταινία επιστημονικής φαντασίας θα δεις αυτήν εδώ. Εγκατελελειμμένος από το πλήρωμα του διαστημοπολοίου του, ένας εξωγήινος ξεμένει «ναυαγός» στη Γη και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι τριών παιδιών που αναζητούν τη δική τους ισορροπία μετά το διαζύγιο των γονιών τους. Κορυφαία στιγμή του Σπήλμπεργκ που μέσα από το παραμύθι μιλά για τη μοναξιά, τα άστρα, τη φιλία και την αέναη αναζήτηση της πατρικής φιγούρας. «Ε.Γ. Τηλέφωνο Σπίτι» ανέγραφαν οι υπότιτλοι, την ώρα που η μουσική του Τζων Γουίλλιαμς και το ποδήλατο που πετά στον ουρανό με φόντο το ολόγιομο φεγγάρι στοιχειώνουν τις ζωές όλων μας.

 

• Το Ευαγγέλιον Κατά Ματθαίον (1964)
Το πλέον θεϊκό θείο δράμα από έναν άθεο δημιουργό.Από τη μια ο 19χρονος ισπανός φοιητητής των οικονομικών, Ενρίκε Ιραζόκουι, που υποδύεται τον Ιησού, όμορφος, αθώος μα και γεμάτος πάθος και δύναμη. Από την άλλη τα τοπία της Νότιας Ιταλίας, σκληρά και άνυδρα, που υποδύονται εξαιρετικά και αυτά με τη σειρά τους τους Άγιους Τόπους. Είναι και η μουσική που επιλέγει ο Παζολίνι και κυμαίνεται από τον Μπαχ στο “Sometimes I Feel Like a Motherless Child”. Και όλο μαζί έρχεται και σε συνεπαίρνει, σε ανυψώνει και σου προσφέρει τη λύτρωση που κάθε έργο τέχνης οφείλει να προσφέρει.

 

• Το Μυστικό του Brokeback Mountain (2005)
Η επιτομή του lovestory και ταυτόχρονα η ανατροπή του γουέστερν υπό το πρίσμα ενός ασιάτη σκηνοθέτη, του Ανγκ Λη. Ο Τζέικ Γκύλενχαλ και ο Χηθ Λέτζερ ερωτεύονται τρελά όσο φυλάνε τα κοπάδια τους, οι ζωές τους τινάζονται στον αέρα και η κιθάρα του Γκουστάβο Σανταολάγια πλέκει το εγκώμιο του μεγαλύτερου κινηματογραφικού έρωτα, επάνω σε ένα μπλου τζιν πουκάμισο, που στέκει ως φύλακας της μνήμης του σε μια φτηνή κρεμάστρα.

 

• Μπεν-Χουρ (1959)
Αν θες να μάθεις τι θα πει Χόλυγουντ ποια άλλη ταινία θα δεις; Όχι μόνο για το μεγαλείο της παραγωγής της μα και γιατί αποτελεί περίτρανο δείγμα αυτού που εκπροσωπεί το χολυγουντιανό σινεμά: μεγάλες ιδέες σε συσκευασία για όλους, χωρίς ελιτίστικες μπαλαφάρες. Περίσσευμα ταλέντου από παντού υπό τη διεύθυνση του εξαίρετου σκηνοθέτη Γουίλλιαμ Γουάιλερ που γνώριζε πώς να κινηματογραφεί ανθρώπους, συναισθήματα και ιδέες, ενόσω φιλμάρει την αρματοδρομία που όμοιά της δεν τόλμησε ποτέ κανείς.

 

• Το Πάρτυ (1968)
Αν ήταν να δεις μία και μόνο κωμωδία θα έβλεπες το παραλήρημα του Πήτερ Σέλλερς ως ινδού κομπάρσου/σερβιτόρου στο ντελιριακό κομψοτέχνημα του Μπλέηκ Έντουαρντς. Masterclass κωμικού τέμπο, μοντάζ και κάμερας σε μια ταινία που ξεκινά σαν ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί μαζί με το γέλιο όλων μας παρέα με την πλήρη κατάρρευση ενός συστήματος αξιών.

 

• Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1991)
Δεν έχεις δει κινούμενα σχέδια αν δεν έχεις δει αυτό το συναρπαστικό μιούζικαλ δια χειρός Disney που άλλαξε σε μία νύχτα τους κανόνες και το κοινό των animation ταινιών. Συνδυασμός κλασικού χερουκλάτου σκίτσου με υπολογιστή, ένα πρωτογενές soundtrack με τραγούδια που έμειναν και θα μείνουν στην ιστορία και ένα καστ από τους πιο αξιαγάπητους χαρακτήρες με βάθος ψυχής και ουσία ύπαρξης. Μια ιστορία παλιά όσο κι ο χρόνος που θα ταξιδέψει στο μέλλον ακόμα κι αν εμείς έχουμε χαθεί.

 

• Νοσταλγώντας το Φως (2010)
Στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, οι αστρονόμοι στρέφουν τα τεράστια υπερ-σύγχρονα τηλεσκόπιά τους στον ουρανό για να βρουν τις απαντήσεις που κρύβει το σύμπαν για την προέλευση της ζωής. Λίγο πιο πέρα, γυναίκες από τα κοντινά χωριά στρέφουν το βλέμμα στο χώμα, αναζητώντας τα λείψανα των αγαπημένων τους που δολοφονήθηκαν από τη χούντα του Πινοσέτ. Σπαρακτική ταινία του Πατρίσιο Γκουσμάν που παραδίδει μαθήματα κινηματογράφου, λόγου, ιστορίας και χαμένης ανθρωπιάς που όμοιά της δεν υπάρχει. Ας είναι το ένα ντοκυμανταίρ που θα δεις στη ζωή σου.

 

• Διαμέρισμα μηδέν (1988)
Απρόσμενη αλλοκοτιά που στην Ελλάδα είχε κυκλοφορήσει απ’ ευθείας σε βιντεοκασέτα, αλλά δημιούργησε μια μικρή κάστα φανατικών οπαδών ανάμεσα σε αυτούς που το είχαν ανακαλύψει τυχαία. Ο Κόλιν Φερθ σε έναν από τους πρώτους ρόλους του στο σινεμά, ο Χαρτ Μπόχνερ κολασμένα σαγηνευτικός, μέσα σε μια πολυκατοικία του Μπουένος Άιρες και μια ιστορία που μπλέκει τον έρωτα, το bromance, τους φόνους, την παράνοια και την προδοσία με τρόπους που ούτε περνούν από το μυαλό.

 

• Κους Κους με Φρέσκο Ψάρι (2007)
Ένας εξηντάχρονος άραβας μετανάστης στη νότια Γαλλία εγκαταλείπει τη δουλειά του στο ναυπηγείο και δοκιμάζει να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να ανοίξει ένα εστιατόριο που θα σερβίρει κους κους με φρέσκο ψάρι. Η πιο αναπάντεχη γαλλική ταινία δια χειρός του τυνήσιου Αμπντελατίφ Κεσίς, πολύ πριν η μαγειρική γίνει της μόδας, κάνει ολόκληρη τη Μεσόγειο μια τεράστια αγκαλιά και αφηγείται με ρυθμούς εξελίσσονται από υπνωτιστικούς σε θρίλερ την πιο ανθρώπινη (και νόστιμη) ιστορία που έχει ειπωθεί.

 

• Συνήθεις Ύποπτοι (1995)
Θες να μάθεις τι θα πει αστυνομικό θρίλερ; Βλέπεις αυτήν εδώ την ταινία του Μπράιαν Σίνγκερ και ανακαλύπτεις τι θα πει σενάριο, τι θα πει ρόλος και τι θα πει να σε κοροϊδέυουν κατάμουτρα ο σκηνοθέτης και ο ηθοποιός κι εσύ να νομίζεις πως άλλα βλέπεις ενώ άλλα γίνονται. Η επιτομή της ανατροπής και εμβληματική στιγμή στην καριέρα του Κέβιν Σπέησυ που έως τότε ουδέποτε είχαμε ασχοληθεί μαζί του.

 

cinemano.gr  | instagram