Δεν έχω δει και δεν έχω διαβάσει ποτέ κάτι που να σχετίζεται με τον Μπάτμαν. Ωστόσο, από την πρώτη κιόλας στιγμή αντιλήφθηκα ότι, η ταινία του Todd Phillips δεν εστιάζει στον comic character Τζόκερ, αλλά στον άνθρωπο Joker και για την ακρίβεια, στον Arthur Fleck.
Επομένως, έσπευσα να δω μια κοινωνική ταινία και αυτή είδα. Το imdb το χαρακτηρίζει crime, drama, thriller. Στην πραγματικότητα ένα είδος του ταιριάζει: κοινωνικό δράμα. Διότι αυτή είναι τις περισσότερες φορές η πηγή του κακού για τα περισσότερα δράματα που βιώνουμε σε συλλογικό αλλά και προσωπικό επίπεδο, η κοινωνία με την ευρύτερη έννοια και κάθε ένα από τα πλοκάμια της ειδικότερα.
1. Αδιαφορία: Μία κοινωνία που κλείνει τα αυτιά και τα μάτια της σε ανθρώπους που της απλώνει το χέρι για βοήθεια κι αυτή του το δαγκώνει.
2. Υποκρισία: Μια κοινωνία που το καλό της πρόσωπο είναι μόνο μια σφραγίδα σε χαρτιά του σωρού κι όταν η χαρτούρα μπαίνει στο αρχείο, η σφραγίδα ξεθωριάζει.
3. Μετάθεση ευθυνών: Μια κοινωνία, που έχει την τάση να ρίχνει το φταίξιμο σε εκείνους που θεωρεί παιδιά ενός κατώτερου Θεού, σάκο του μποξ, που αξίζουν χτυπήματα για όλη τη μίζερη ζωή που τους εξασφάλισε από τότε που είδαν το φως.
4. Διχασμός: Μία κοινωνία που παίζει το σωστό και το λάθος στα δάχτυλα και δείχνει το δρόμο της καταδίκης σε αυτούς που δεν ανταποκρίνονται στα standard τους, ενθαρρύνοντας τους πιο δυνατούς να προβάλλουν συνεχώς τα δόντια τους και την υπεροχή τους.
5. Αδυναμία: Μια κοινωνία που είναι ανίκανη να θέσει όρια και να παραδεχτεί τα σφάλματά της.
6. Αλαζονεία: Μία κοινωνία που έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι ο Πάπας της Ρώμης και στέλνει στην κρεμάλα εκείνους που επισημαίνουν τα λάθη της ή υποπίπτουν στο αμάρτημα της αντίδρασης απέναντι στο άδικο.
7. Ματαιοδοξία: Μία κοινωνία που θέλει συνεχώς να τρώει σάρκες για να παίρνει όγκο και να δείχνει γιγάντια και ανίκητη.
8. Κανιβαλισμός: Μία κοινωνία που επιδίδεται στην ανατροφή θηρίων και συνεργεί στο έγκλημα του αλληλοσπαραγμού.
Όλα τα παραπάνω φωτίζονται στην ταινία του Todd Phillips, που για κάποιους άργησε κάποια χρόνια και για άλλους ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Σε μια εποχή που η έννοια του «bullying» έχει γίνει τσίχλα στο στόμα και στα παπούτσια όλων με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, αλλά πάντα μένουμε σε αυτή που μας αρέσει περισσότερο. Τρελός, αλήτης, ανώμαλος, διαταραγμένος και πολλά άλλα. Τι υπάρχει από την άλλη πλευρά; Και ποιος στην πραγματικότητα μας ωθεί να κοιτάζουμε επιλεκτικά;
Το «Joker» μου προκάλεσε την ίδια ταραχή που μου είχε προκαλέσει πριν από πολλά πολλά χρόνια το “Requiem for a dream”, μια ταινία που δεν είδα ποτέ για δεύτερη φορά, μια ταινία που την αγόρασα σε dvd και τη φύλαξα στη συλλογή μου με τη ζελατίνα της. Κι αυτό σημαίνει πολλά. Όταν μια ταινία καταφέρνει να σε αγγίξει, να σε σοκάρει ακόμη και σε σημεία που λίγο πολύ τα περιμένεις να έρθουν, δεν είναι ούτε κωμωδία, ούτε δράμα, ούτε θρίλερ, ούτε αστυνομικό, είναι αριστούργημα.
• Αυτό είναι ο «Joker», ένα ανατριχιαστικό αριστούργημα που ίσως να έχανε για πόντους τον τίτλο του αν είχε έναν άλλον ηθοποιό. Και ο Joaquin Phoenix δεν είναι απλά ο Joker, είναι Η ΤΑΙΝΙΑ!!!!!!!!!
