“Νικοτίνη” της Αθηνάς Σταύρου, σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς, πρωταγωνιστούν: Αλέξης Κουτσοχέρας, Δήμητρα Παπαγεωργίου.
Στην γκαλερί του πατέρα της, τον οποίο απεχθάνεται, και κατά τη διάρκεια μιας performance την οποία απεχθάνεται ακόμα περισσότερο, η Φαίη γνωρίζει τον Μένιο, μέρος της performance και εκλεκτό συνεργάτη του πατέρα της, χαρακτηριστικά που την κάνουν να απεχθάνεται εξίσου και τον ίδιο. Μόνο που με αφορμή ένα τσιγάρο που του κάνει τράκα, αυτοί οι δύο σχεδόν άγνωστοι οδηγούνται σε απρόβλεπτα μονοπάτια οικειότητας, καθώς η ώρα περνά σε αυτήν την έρημη γκαλερί, με το ένα τσιγάρο να φέρνει το άλλο και μαζί του λέξεις που χοροπηδούν σε ένα αταξινόμητο φλερτ αλλά και που κόβουν σαν ένα ψεύτικο μαχαίρι.
Λάτρης των καταραμένων ερώτων και των διαπροσωπικών παιχνιδιών εξουσίας, ο Θοδωρής Βουρνάς επιστρέφει στο minimal, ανθρωποκεντρικό θέατρο εντός του οποίου απελευθερώνεται δημιουργικά ενόσω βυθίζεται σε μια ανακουφιστική εσωστρέφεια. Η “Νικοτίνη”, ουσία εθιστική αλλά και αφορμή για υπέροχες ή και καταστροφικές πρώτες γνωριμίες, καλύπτει με τον καπνό από τα τσιγάρα τα πρόσωπα και τις προθέσεις αυτών των δύο ανθρώπων, οι οποίοι αφήνονται στο φαινομενικά αθώο παιχνίδι τους, με όλη την άγνοια κινδύνου που καθορίζει τέτοια απρόσμενα, τυχαία ανταμώματα.
“Υπάρχει μια φλόγα ανάμεσά μας” λέει ο Μένιος στην ίσως πιο καταλυτικά αθώα και πηγαία αστεία στιγμή της παράστασης, κρατώντας τον αναμμένο αναπτήρα μπροστά από τα πρόσωπά τους, ξεστομίζοντας, χωρίς να το ξέρει, την πλέον απλοϊκή αλήθεια εκείνης της βραδιάς. Η φλόγα από τον αναπτήρα δεν ανάβει μόνο τα τσιγάρα τους, αλλά πυροδοτεί επίσης τα εκρηκτικά με τα οποία έχουν ζωστεί εν αγνοία τους, κλιμακώνοντας εκείνη τη νύχτα σε ένα μοναδικό πυροτέχνημα κάβλας και ψεύδους.
Ένας διαρκής αγώνας λεκτικού και σαρκικού τένις είναι η “Νικοτίνη”, με το μπαλάκι να σημαδεύει τους παίχτες με όλο και μεγαλύτερη, θανάσιμη δύναμη, ενόσω η Φαίη και ο Μένιος πασχίζουν αμφότεροι να διεκδικήσουν τον ρόλο του θύτη, αγνοώντας τις στιγμές που καταλήγουν να γίνουν οι ίδιοι βορρά αυτής της φλόγας που τους καίει από τα μέσα.
Σε έναν τόπο μαύρο, κενό, χωρίς αλλού, πριν και μετά, ο Θοδωρής Βουρνάς ποτίζει με τη “Νικοτίνη” τη σκηνή, καθώς εκθέτει τις ζωές αυτών των δύο ανθρώπων, μπροστά από την οθόνη όπου προβάλλεται η performance, μετατρέποντας έτσι τους δύο ήρωές του σε πρωταγωνιστές και θεατές της ίδιας τους της ύπαρξης. Κι έτσι όπως η νύχτα κυλά κι ο καπνός από τα τσιγάρα δίνει τη θέση του στις πατημένες γόπες, η αρχική γοητεία μετατρέπεται σε ενόχληση και σταδιακά σε ανησυχία, καθώς νιώθεις με την κάθε ρουφηξιά του έργου τον ζόφο που ελλοχεύει.
Καθοριστικής σημασίας στη δυναμική της παράστασης είναι η παρουσία της σαρωτικής Δήμητρας Παπαγεωργίου, που δεν φοβάται να κοπανήσει τη Φαίη στους τοίχους και να τη σύρει στα πατώματα, απογυμνωμένη από κάθε ευπρέπεια και συστολή, στην μανιασμένη ανάγκη της να διεκδικήσει αυτό που έχει βάλει κατά νου. Με αφοπλιστική αληθοφάνεια και καταιγιστικό λόγο, εξελίσσεται από θύμα της γοητείας που στέκει απέναντί της και επαναστάτρια κόρη σε εν δυνάμει κουκλοπαίχτη που ηδονίζεται, εξερευνώντας το σημείο καμπής της μαριονέτας της.
Δύσκολος αντίπαλος ο Μένιος, γνωρίζει πώς να ανταποδώσει τις βολές, με τη σιγουριά του νάρκισσου γητευτή κορμιών και ψυχών. Με πηγαία αθωότητα και σαγηνευτική υπεροψία διάχυτη στην απλότητα της στάσης και της έκφρασής του, ο εντυπωσιακός Αλέξης Κουτσοχέρας κρατάει τη φλόγα ανάμεσά τους διαρκώς αναμμένη με το χαμογελαστό του βλέμμα που φωτίζει το σκοτάδι της σκηνής και της στιγμής αλλά και του κενού επί του οποίου ακροβατεί, σκάβοντας παγίδες που ουδείς γνωρίζει ποιον τελικά θα καταπιούν.
Η “Νικοτίνη” θα παίζεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
• Theatre Nous-Creative Space – Τροίας 34, Πατησίων
Παραστάσεις: Κυριακή στις 20:30 (μέχρι τις 29/12)
