Η βιταμίνη C είναι μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη, μία φυσική οργανική ένωση με αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Είναι κρυσταλλικό στερεό λευκού χρώματος αν και στα δείγματα που έχουν προσμίξεις ή έχουν επιμολυνθεί μπορεί να εμφανίζονται ελαφρώς κίτρινα. Είναι ευδιάλυτο στο νερό και δίνει ελαφρώς όξινα διαλύματα.

Το όνομα προέρχεται από το στερητικό πρόθεμα α- και το σκορβούτο μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από αιμορραγίες ούλων, απώλεια δοντιών, αρθρίτιδα και επιβράδυνση της επούλωσης τραυμάτων και οφείλεται στην έλλειψη βιταμίνης C.

Στα μέσα του 18ου αιώνα είχε παρατηρηθεί ότι η λεμονάδα προστάτευε τους ναυτικούς από το σκορβούτο. Αυτή η ευεργετική δράση του λεμονιού αρχικά αποδόθηκε στα οξέα του. Γρήγορα όμως νέες παρατηρήσεις οδήγησαν στη διαπίστωση ότι άλλα όξινα τρόφιμα π.χ. το ξύδι δεν είχαν την ίδια προστατευτική δράση. Το 1907 δύο Νορβηγοί ιατροί απομόνωσαν την χημική ουσία που ήταν υπεύθυνη για την ασθένεια Beri-Beri. H μελέτη τους βασίστηκε πάνω σε ένα νέο μοντέλο ζώου, το ινδικό χοιρίδιο, το οποίο μπορούσε να νοσήσει από σκορβούτο. Σύντομα βρέθηκε η υπεύθυνη ουσία η οποία ονομάστηκε «βιταμίνη C».

 

Ο άνθρωπος, σε αντίθεση με τα περισσότερα θηλαστικά, δεν έχει την ικανότητα να συνθέσει τη βιταμίνη C, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να την προσλάβει από τις τροφές. Είναι απαραίτητη για τη σύνθεση του κολλαγόνου, τη διόρθωση του συνδετικού ιστού, για τα δόντια, τα οστά, τους χόνδρους, ενώ χορηγείται επίσης στην επούλωση πληγών και σε κατάγματα.

Επιπλέον, τονώνει το ανοσοποιητικό και είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση των ιώσεων και πολλών ασθενειών. Η καθημερινή λήψη της βιταμίνης C μπορεί να μειώσει την κακή χοληστερίνη και τη συχνότητα κρυολογημάτων.

Βρίσκεται στα φρούτα και τα λαχανικά, όπως η ντομάτα, το μπρόκολο, οι φράουλες, το λεμόνι, το πορτοκάλι, οι πιπεριές, η παπάγια, τα μύρτιλα, το σπανάκι, ο ανανάς, το ακτινίδιο και το πεπόνι.

Υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C έχουν επίσης οι καρποί του άγριου τριαντάφυλλου/ rose hips, η ασερόλα/ acerola και η rosa mosquetta.