Πάντα με ενοχλούσε ο ζεστός αέρας του αμαξιού! Αυτό που σου έρχεται μια ζέστη πάνω στη μούρη, που βρωμάει μηχανή, εμένα με μπούκωνε! Με έπνιγε!! Θυμάμαι τον πατέρα μου να το ανάβει στο φουλ, ακόμα και για μια απόσταση Ηλιούπολη – Ελληνικό!

Κρυουλιάρης από τα γεννοφάσκια του!!! Βλέπεις μεγαλωμένος στο χωριό η ζέστη ήταν πολυτέλεια! Αυτό του έλειπε πάντα, αυτό χρειαζόταν!! Ότι του έλειπε, ότι είχε ζητήσει και δεν είχε!

 

Αυτό δεν κάνουμε όλοι τελικά; Ότι μας λείπει δεν ψάχνουμε; Νομίζω ναι! Τι να το κάνεις όμως; το αποκτούμε κάποια στιγμή και εμείς εκεί, στο κάτι παραπάνω, στο κάτι ακόμα!! Ανικανοποίητοι! Έτσι είναι πάντα! Ότι ζητάμε, ότι έχουμε σκεφτεί, το σύμπαν, ο Θεός αν το θες, η δύναμη μας θα σου πω εγώ, τα καταφέρνει! Το αποκτούμε! Το έχουμε μπροστά μας! Δικό μας!

Η Ανθρώπινη φύση όμως, το έχω ξαναπεί, δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ και με τίποτα! Το ψάχνεις, το βρήκες, ασχολείσαι, πάμε για άλλα! Φύση! Ματαιοδοξία! Μαλακία στην καλύτερη! Είτε αυτό είναι σύντροφος, είτε δουλειά, είτε μια κατάσταση… το αφήνουμε! πάμε για άλλα!! και μετά κλαις και χτυπιέσαι, ότι η ζωή είναι  άδικη, ότι πόσο άτυχος στάθηκες μπλα μπλα… και όλοι φταίνε και ποτέ εσύ! Εσύ δεν ξέρεις μάναμ, εσύ το είδες που έφευγε… ναι!!

 

Την επόμενη φορά που θα μπούμε λοιπόν στην φάση “όλα μου φταίνε το φελέκι μου” καλό είναι πρώτα να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό, ένα μικρό rewind, να δούμε σε ότι συμβαίνει, εγώ που ήμουν! Μήπως είχα επαναπαυτεί σε δάφνες και πούπουλα, άνετος, με την αίσθηση ότι δεν χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο; Μήπως εγώ άφησα να φτάσω εκεί που κλαίγομαι τώρα; Μήπως εγώ το άφησα αυτό που έψαχνα; Για think!!!!

Είναι πάρα πολύ εύκολο να δούμε τα λάθη των άλλων και φαντάζει ακατόρθωτο να δούμε τα δικά μας! Ίσως λοιπόν την επόμενη φορά που θα στήσουμε στον τοίχο αυτό που μας έφυγε, καλό είναι πρώτα να στήσουμε πρώτα το ΕΓΩ μας και μετά, ας ακολουθήσουν κι άλλοι. Εγώ μια φορά, θα έχω κάνει την απογραφή μου! Και κάπου εκεί θα ξέρω τελικά, αν αυτό που έφυγε, το άφησα να φύγει! αν αυτό που σταμάτησε, εγώ το έβαλα σε θέση off..

 

Και μπορεί πάντα να με ενοχλούσε ο ζεστός αέρας του αυτοκινήτου αλλά το ότι κοντεύει να μου πέσει κάτω, ότι κρέμεται πάνω μου, ξέρεις που οφείλετε; Εγώ το έκλεισα! Εγώ!! Μπρρρρρ… – πάτα το καλέ να ανοίξει, άιντε!