Το κακό με τα Κτελ είναι ο διπλανός σου! Σε μια καρέκλα ένα επί ένα, βρίσκεσαι να τρίβεσαι, χαϊδεύεσαι κάποιες φορές, με κάποιον που όχι μόνο δεν ξέρεις αλλά και τυχαίνει – τις περισσότερες φορές, ισχύει ο νόμος του Mέρφι – να μην σου κάνει και κάτι! u know! Γιατί άμα είσαι και το κουκλί το ζωγραφιστό, έλα μάναμ να βγάλουμε κοκκινίλες από την τριβή αλλά είπαμε, ο νόμος του Μέρφι!
Η σημερινή εκδρομή ξεκινάει με την κυρία δίπλα μου, να απορεί γιατί δεν μπορώ να κάτσω από την πλευρά του παραθύρου και θέλω να είμαι από τον διάδρομο! Της εξήγησα με ευγενικό τρόπο, ότι το 1,92 – 100 κιλά θέλει χώρο αλλά μια που εκείνη φτάνει το 1,50 με τη βία, σίγουρα δεν θα το καταλάβει ποτέ της! Η συγκαταβατική ματιά της τα είπε όλα! Έβαλε την τσαντούλα της στον ώμο και προχώρησε μέσα.
Το ταξίδι θα είναι ήρεμο! Θα είναι όπως πρέπει! Αν χρειαστεί την κατεβάζω στην επόμενη στάση – απλά τα πράγματα!
• Πόσο άσχημο είναι να προσπαθούμε να διεκδικούμε μια θέση, που ίσως τελικά δεν μας ανήκει; Δεν θα έπρεπε να καταλαβαίνουμε τα όρια μας, μέσα στην καθημερινότητα; Και τελικά, που πας ρε Καραμήτρο;
• Η θέση μας είναι μεγάλο πράμα και όχι μόνο η σωτηρία της ψυχής! Πόσο περίεργο ακούγεται! Η θέση μας! Και τελικά γιατί αυτό που πρέπει να είμαστε, το βλέπουν οι άλλοι και όχι εμείς; Γιατί να υπάρχει αυτή η ανεκπλήρωτη ματαιοδοξία για κάτι που δεν είμαστε αλλά που θέλουμε – διακαώς να γίνουμε;
• Είναι το λεγόμενο wanna be? και αν δεν μπορούμε τελικά να γίνουμε; πόσο εύκολο είναι να καταντήσουμε τραγελαφικοί, μια που η κατάληξη θα είναι μια χαζή ανεπαρκής απομίμηση;
Έμαθα με τα χρόνια, ότι όταν απλώνω τα χέρια μου, καλό είναι να ξέρω, πόσο, αλλά και πιο, είναι αυτό που μπορώ να πάρω! Ναι! Κάποιες φορές φτάνουμε και το επόμενο, το πιο τροφαντό μήλο – χωρίς σκάλα κιόλας – αλλά κάνε μία χάρη στον εαυτό σου, κοίτα πίσω σου, μην έρχεται κάποιος να το πάρει γιατί παίζει να είναι δικό του!
Δεν έχει να κάνει με το αν σου αξίζει – πάντα θα αξίζουμε το καλύτερο – αλλά μήπως, απλά προηγείται κάποιος άλλος; Μήπως και εκείνος έκανε τις προσπάθειες του και να! ήρθε η ώρα του; Εσύ όμως που πας; Μήπως το δικό μας μήλο θέλει λίγο χρόνο ακόμα να ωριμάσει; Μαζέψου!!
Όταν σου έλεγαν ότι το μεταξωτό βρακί, θέλει επιδέξιο κώλο δεν αφορούσε για το αν ο κώλος σου ήταν ωραίος! Ήταν και θα είναι! Όλο αυτό αφορούσε το πόσο “δουλεμένος” – μην παρεξηγηθώ – είναι για να φορμάρει το μετάξι!
Μαζευτείτε μαντάμ! Δε χωράτε μισή μερίδα; Και μην ακούσω για τα ακριβά αρώματα που μπαίνουν σε μικρά μπουκαλάκια, γιατί θα σας θυμίσω που μπαίνουν και τα ούρα!! Άιντε. Στη θέση σου.
