Τα όμορφα βράδια στην πόλη – όταν δεν κατάφερες να πας κάπου για λίγες μέρες – μπορούν να γίνουν εξίσου υπέροχα, με καλή παρέα, σπίτι και μια ταινία. Εμείς επιλέξαμε ταινίες που έχουν γυριστεί κατά βάση στην Αθήνα, μιλάνε για αυτήν και μέσα από την ματιά του σκηνοθέτη, βλέπεις μια άλλη πόλη.. Διαλέξτε μια και ταξιδέψτε μαζί της..
«Ησυχες Μέρες του Αυγούστου» του Παντελή Βούλγαρη
Δεν υπάρχει καμία άλλη εποχή για να γνωρίσεις καλύτερα την Αθήνα από τον Αύγουστο.
Οι άδειοι δρόμοι του κέντρου, η καθησυχαστική ερημιά του απογεύματος, ανεπαίσθητοι ήχοι από το εσωτερικό των σπιτιών, ένα ανοιχτό ραδιόφωνο και πιο αργά το βράδυ μια τηλεόραση στο μπαλκόνι, κομμάτια μιας κοινής αναζήτησης του άλλου, διαταρράσοντας την απόλυτη ησυχία..
Μια γυναίκα θα γνωρίσει το alter ego της στην ηλικιωμένη γειτόνισσα της, ένας άντρας θα σώσει μια γυναίκα στον ηλεκτρικό και ένας τραπεζικός υπάλληλος θα προσπαθήσει να ανακαλύψει την ταυτότητα της φωνής που κάθε μέρα την ίδια ώρα του απευθύνει ένα αναπάντεχο ερωτικό κάλεσμα σε τρεις ιστορίες γραμμένες από τον Παντελή Βούλγαρη και ποτισμένες όχι μόνο από τη μουσική και τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά και την παιδικότητα της Αλέκας Παΐζη, τη ζεστασιά της Θέμιδας Μπαζάκα, τη μελαγχολία της Χρυσούλας Διαβάτη, την τραγικότητα του Θανάση Βέγγου, τη συγκίνηση του Αλέκου Ουδινότη, τη θέρμη της Ειρήνης Ιγγλέση.
«Δεκαπενταύγουστος» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη
Το καλοκαίρι είναι μια εποχή για θαύματα. Και ο Δεκαπενταύγουστος ευνοεί την πίστη σε αυτά.
Μέσα στην απόλυτη ακινησία μιας άδειας Αθήνας, στους επαρχιακούς δρόμους που γεμίζουν από αυτοκίνητα εκδρομέων, στις εκκλησίες που στοιβάζεται η υστερία ενός πανηγυριού σε διαρκή εξέλιξη, για μια και μόνο ημέρα μέσα στο χρόνο μια κοσμική ανάγκη για πίστη κάνει τα πάντα να μοιάζουν λες βγαλμένα από μια παραβολή στα όρια του μεταφυσικού.
Μια ταινία για ανθρώπους που βρίσκονται λίγο πριν την απόλυτη άρνηση. Μια ταινία για τη μοναξιά. Μια ταινία για όσα αρνείσαι να πιστέψεις ακόμη και όταν όλα γύρω σου φροντίζουν να σου τα υπενθυμίζουν σε κάθε πρώτη ευκαιρία.
«Wasted Youth» των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Jan Vogel
Ο Παπαδημητρόπουλος και ο Vogel δημιουργούν μια άκρως ρεαλιστική ταινία που αφορά τον καθένα μας, καθώς σκιαγραφεί στην πραγματικότητα της Αθήνας και τη σχέση ανάμεσα στις ατομικές ελευθερίες και την οικονομική πραγματικότητα. Ένας έφηβος skate-ας ξεκινά για μια βόλτα, μια συνηθισμένη ημέρα του Αυγούστου με τους φίλους του, την ίδια στιγμή που ένας μεσήλικας προσπαθεί να ζήσει την οικογένειά του μέσα από μια δουλειά που μισεί και ενώ βρίσκεται στα όρια ενός νευρικού κλονισμού, σε μια πόλη που βράζει, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
«Σπιρτόκουτο» του Γιάννη Οικονομίδη
Ή, η πιο «άβολη» ταινία του ελληνικού σινεμά. Εν μέσω καλοκαιρινού καύσωνα, στο σπίτι ενός μικρομεσαίου 50άρη, όλα τα μέλη της οικογένειας αρχίζουν να ξεσπούν βίαια ο ένας πάνω στον άλλο με τρομακτική λεκτική βία και για διάφορους λόγους, μέχρι που μια απρόοπτη εξομολόγηση εκτινάσσει την ένταση σε άλλα επίπεδα. Αξίζει να αντέξετε την υστερία για να δείτε τη «μεγαλύτερη εικόνα» που αποτυπώνει περίτεχνα ο Οικονομίδης.
«Τσίου» του Μάκη Παπαδημητράτου
Ο Τσίου είναι εθισμένος στην ηρωίνη και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τη δόση του ανήμερα Δεκαπενταύγουστου σε μια «νεκρή» Αθήνα. Στην αναζήτησή τους συναντά γκάνγκστερ, κοκαϊνομανείς, μπράβους, την Τζένη («έχεις κόκα; έχεις Τζένη») και κάπως έτσι δημιουργείται μια καλτ και άκρως διασκεδαστική -παρά το φαινομενικά «βαρύ» περιεχόμενό της- ταινία που έχει αποκτήσει φανατικό κοινό και έχει αφήσει τη δική της ιστορία στον νέο ελληνικό κινηματογράφο.
«Φτηνά Τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη
Μια αυγουστιάτικη Αθήνα, ένας σύγχρονος μποέμ φλερτάρει με μια κοπέλα που γνώρισε σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο. Ταυτόχρονα, βλέπουμε διάφορες τραγελαφικές στιγμές από την καθημερινότητά του, σε μια ταινία που «στιγμάτισε» μια ολόκληρη γενιά.
#Urbanlife_gr #Athens #August
