Το σπίτι της μάνας μου είναι σαν χρονοκάψουλα! Ένα μέρος που ενώ σχεδόν τα πάντα προχωράνε, υπάρχουν σημεία που είναι κολλημένα στο τότε! Αμετακίνητα, ξεσκονισμένα, σωστά τακτοποιημένα, συνδυασμένα με πράγματα σύγχρονα και άλλα του τότε!
Του πότε; Δεν θυμάμαι! Ίσως αυτά τα αντικείμενα να τοποθετήθηκαν από τότε που έφυγε από την Αθήνα και ήρθε μόνιμα στο νησί! Του πότε είναι αγορασμένα δεν έχω να απαντήσω! Σίγουρα κάποια πια ανήκουν στην κατηγορία του vintage αλλά ακριβή ημερομηνία, δεν έχω να δώσω…
Και ενώ δεν θα δεις σεμέν, αζούρ, που θυμίζουν άλλες εποχές, θα δεις φωτογραφίες! Πολλές, παλιές φωτογραφίες! Δικές της, της γιαγιάς, εμάς, όλοι μαζί και αυτό από μόνο του δηλώνει ότι κάθε μία φωτογραφία, είναι από τότε..
Πότε να περάσαν όλα αυτά τα χρόνια και τι άσχημο που είναι να τα βλέπεις! Όχι γιατί δεν ξέρεις τι απεικονίζει! Αλίμονο! Απλά αυτή ή βάτα στο μπλε ηλεκτρίκ σακάκι του τότε, με το κοκόρι δίπλα της αδερφής μου σε καρέ ξασμένο μαλλί, είναι κάτι που όσες φορές και να το κοιτάξεις, απορία και γέλια θα σου φέρει!!
Ήταν τότε που η δεκαετία του ‘80 ξέρναγε το κιτς άπλετα, χωρίς ενδοιασμό και τακτ! Μια βάτα, ένα ξασμένο μαλλί και έντονα χρώματα αλλά σε παστέλ διαθέσεις! Τότε που μπορούσες να βάλεις ένα έντονο πορτοκαλί πουλόβερ, με φαρδιά πλέξη, ξεχειλωμένο και να νομίζεις ότι βγήκες από editorial της vogue! Να μη μιλήσουμε για τις τεράστιες φράντζες και τα κοκκαλομένα κοντά μαλλιά – που αν φύσαγε ένα 9αρι μποφόρ, το πλοίο θα βούλιαζε, η φράντζα; Ποτέ! Αθάνατο fx της L’Oreal, χωρίς οινόπνευμα πάντα!
Σ αυτό το κολλάζ θα μείνεις για αρκετά δευτερόλεπτα! Θέλει χρόνο να καταλάβεις αυτό το χτένισμα και άλλο τόσο χρόνο να κατανοήσεις τι πέρναγες μες το κεφάλι σου! Εφηβεία! Καταραμένη αγάμητη, παρθενική μες τις καύλες εφηβεία! Οι ορέξεις μόνιμες, η διάθεση στα ύψη, τα λόγια μισά – τότε δεν είχες ένα msg να στείλεις, ένα μήνυμα! Ότι ήθελες να πεις, έπρεπε να το πεις αυτοπρόσωπος! Ο φόβος μεγαλύτερος, βάραγε η τεστοστερόνη στη χούφτα και η διάθεση πάνω σε ένα σακάκι, σε ένα μαλλί, σε ένα φαρδύ παντελόνι, στα σκισίματα τα τότε – που τώρα τα πουλάν για μόδα – σε μια μόδα, που πάλι καλά τελείωσε στις αρχές του ‘90..
Δεκαετία του ‘90. Βλέπεις άλλες φωτογραφίες ρε παιδί μου! Αλλάζουν τα χρώματα, πέσανε τα ξασμένα τα μαλλιά, χαλάρωσαν οι φράντζες! Καφέ αποχρώσεις, πράσινα και ανοιχτά! Αλλάξαμε εμείς! Κοιτάξαμε αλλιώς! Κοιτάμε αλλιώς! Βρωμάμε αθανασία! Όλα στα πόδια μας!
Πότε; Τότε! Τότε που όλα φάνταζαν ακόμα μικρά και τα δύσκολα γελοία! Τότε που το πρόβλημα ήταν ένας βαθμός, μια άσκηση, ένα τεστ, μια απουσία! Όλα τ άλλα μακρινά και εμείς αθάνατοι! Το μέλλον συζητήσεις και εμείς θεωρητικοί με απόψεις, γιατί τα ξέραμε όλα, νομίζαμε ότι γνωρίζαμε.. Μετά μεγαλώσαμε και σταματήσαμε να ποζάρουμε μπροστά στο φακό της μάνας μου! Βγάζαμε δικές μας και τις κρύψαμε!
Αυτά τα κολάζ, τα μεγάλα φωτογραφικά κολάζ της μάνας μου! Δέκα album με φωτογραφίες σε τρεις κορνίζες! Όλες μαζί!
Πρόσωπα γνώριμα, ξεχασμένα πια, χαμένα κάποια άλλα – που να βρίσκονται; τώρα ρωτάω, μετά… το ξέχασα!! Περάσαν τα χρόνια, περάσαμε εμείς, αυτοί, εκείνοι! Οι άλλοι! και από παρέες με φίλους, γίναμε reunion με γνωστούς! και εκεί που πίναμε καφέδες, με τις ώρες, φτάσαμε να πετάμε ένα: να πιούμε έναν καφέ! Πόσους καφέδες δεν ήπιαμε; Πόσα δεν είπαμε; Πόσα άλλαξαν;
Ο χρόνος περνάει, η μνήμη κρατάει και εμείς εκεί! Σ ένα κολάζ να θυμίζει ότι περάσαμε και αυτά! και εκείνα! Τα φωτογραφικά κολάζ της μάνας μου! Μικρές δόσεις παρελθόντος! Αγάπης! Ξεγνοιασιάς! Ηρεμίας! Τα βλέπω κάθε φορά! το ίδιο συναίσθημα πάντα!
Σήμερα θα σταθώ μπροστά από ένα συγκεκριμένο κολάζ, αυτό που δείχνει εμένα και τα αδέρφια μου, αγκαλιά με τον παππού και την γιαγιά.
Θα ζητήσω μια σοκολάτα υγείας Παυλίδη! Θα ακούσω μια ιστορία από τον παππού πριν πέσω για ύπνο το μεσημέρι! Θα φάω φαγητό από τα χέρια της γιαγιάς μου! θα ρθει η γιαγιά η Μαρίτσα από πάνω να μας δει! θα πάρουμε και οι τρεις τα ποδήλατα μας και θα πάμε στον ποταμό! Θα μας φωνάξει η γιαγιά από την πίσω αυλή – ακούγεται! θα κοιμηθώ με γκρίνια γιατί ήθελα λίγο ακόμα! Θα κοιμηθώ σ ένα λεπτό!
θα κλείσω τα μάτια μου και θα γεμίσω συναίσθημα!
Δύναμη! Αγάπη! Ασφάλεια! Σιγουριά!
Θα γίνω παιδί! Όλα του τότε, θα τα πάρω τώρα!
Ευχαριστώ μαμά…
