Κατά συρροήν δολοφόνος – ή Κατ’ εξακολούθηση ανθρωποκτόνος (serial killer) ονομάζεται στην επιστήμη της Εγκληματολογίας, ο εγκληματίας που έχει τελέσει τρεις ή περισσότερες ανθρωποκτονίες με πρόθεση, σε ξεχωριστούς τόπους τέλεσης, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. 

Ο όρος “serial murderer”‘ ήταν ο πρώτος που χρηιμοποιήθηκε σε κάποια εγκληματολογικά εγχειρίδια ήδη από την δεκαετία του 1960. Μάλιστα στο βιβλίο του Άγγλου εγκληματολόγου John Brophy, που κυκλοφόρησε το 1966 “The meaning of murder” και στο κεφάλαιο το αφιερωμένο στον «Τζακ τον αντεροβγάλτη» γίνεται για πρώτη φορά ευρεία χρήση του όρου.

Στην καθομιλουμένη ωστόσο και στην λαϊκή κουλτούρα, εντάχτηκε με την ονομασία “serial killer”, από τον Robert Ressler, τον πράκτορα του FBI που ασχολήθηκε πρώτος και επισταμένα με το φαινόμενο των κατά συρροήν δολοφόνων. Η πρώτη εμφάνιση του όρου στο ευρύ κοινό, έγινε το 1981, και συγκεκριμένα στις 3 Μαΐου, όταν η αμερικανική εφημερίδα The New York Times τον χρησιμοποίησε για να περιγράψει τον δολοφόνο δυο νεαρών αγοριών Γουέιν Γουίλιαμς.

 

• Δημήτρης Βακρινός – Ο δολοφόνος ταξιτζής
Ο συγκεκριμένος, λόγω του επαγγέλματος του (οδηγός ταξί), αναφέρεται σε αρκετά άρθρα που αφορούν την υπόθεση του νεαρού δολοφόνου της Κηφισιάς. Ο Βακρινός μεγάλωσε στην επαρχία, αλλά ήρθε στην Αθήνα σε πολύ νεαρή ηλικία, λόγω της κακής σχέσης που είχε με τον αλκοολικό πατέρα του. Από πιτσιρίκι έκανε διάφορες δουλειές, μέχρι που το 1992 έγινε οδηγός ταξί. Διέπραξε την πρώτη του δολοφονία σε ηλικία 25 ετών, το 1987, όταν σκότωσε με λοστό άτομο του κοντινού του περιβάλλοντος, το οποίο φιλοξενούσε σπίτι του.

Στις 19 Νοεμβρίου 1993 παίρνει με το ταξί του την 28χρονη Αναστασία Σιμιτζή. Κατά τη διάρκεια της κούρσας την πείθει να βγουν για ένα ποτό, αλλά στη συνέχεια, όταν αυτή αρνείται να κάνει έρωτα μαζί του, την καίει ζωντανή. Εκείνη η μέρα σηματοδότησε την αρχή της τριετούς δράσης του. Μέσα σε αυτά τα χρόνια διέπραξε άλλες τρεις ανθρωποκτονίες.

Τον Απρίλιο του 1997 συλλαμβάνεται, αλλά δεν προλαβαίνει να δικαστεί για τις πράξεις του, καθώς λίγες μέρες μετά βρέθηκε κρεμασμένος στις τουαλέτες των φυλακών Κορυδαλλού. Το «βιογραφικό» του περιλαμβάνει και τέσσερις απόπειρες ανθρωποκτονίας (το θύμα μίας εξ αυτών έμεινε ανάπηρο), ληστείες και εμπρησμούς.

 

• Αντώνης Δαγκλής – Σκότωνε ιερόδουλες για να εκδικηθεί τη μητέρα του
Ίσως ο μοναδικός Έλληνας κατά συρροή δολοφόνος του οποίου το όνομα αναφέρεται κατά καιρούς σε διεθνείς λίστες. Δραστηριοποιήθηκε από το 1992 μέχρι το 1995, όταν και συνελήφθη. Ο Δαγκλής ανήκει στην κατηγορία των δολοφόνων που σκοτώνουν ανθρώπους που ανήκουν σε μια συγκεκριμένη κατηγορία.

Στην απολογία του θα ισχυριστεί πως σκότωνε τις ιερόδουλες, επειδή ήθελε να πάρει εκδίκηση από τη μητέρα του, η οποία έκανε την ίδια, «ανήθικη», σύμφωνα με τα λεγόμενα του, δουλειά. Μάλιστα, προσέθεσε πως κάθε φορά που στραγγάλιζε μια γυναίκα, ένιωθε πως σκοτώνει τη μάνα του. Καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκισης, αλλά αυτοκτόνησε -μαζί με τον συγκρατούμενό του- μέσα στο κελί του στο Ψυχιατρικό Κατάστημα των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού. Είχε γίνει ευρύτερα γνωστός ως ο «Αντεροβγάλτης των Αθηνών» λόγω της μακάβριας συνήθειας του να ξεκοιλιάζει τα θύματά του.

 

• Αικατερίνη Δημητρέα – Η δηλητηριάστρια
Έγινε γνωστή και ως η «δηλητηριάστρια της Μάνης». Η Αικατερίνη Δημητρέα ήταν η πρώτη Ελληνίδα κατά συρροή δολοφόνος. Η 42χρονη ήταν χωρισμένη και μεγάλωνε μόνη της την ανήλικη κόρη της στο Νεοχώρι Μεσσηνίας. Ο κόσμος έκανε λόγο για μια ήρεμη γυναίκα που δεν είχε προκαλέσει ποτέ προβλήματα με τη συμπεριφορά της. Όμως, στην πορεία αποδείχτηκε πως κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά στο μυαλό της, αφού σχεδόν ξεκλήρισε την οικογένεια της.

Η Δημητρέα ομολόγησε τα έγκλημάτα της και πρόσθεσε πως είχε προσπαθήσει να δηλητηριάσει και άλλους συγγενείς της. Σύμφωνα με την κατάθεσή της, ήθελε να πάρει εκδίκηση από τους δικούς της για τον άσχημο τρόπο με τον οποίο της φέρονταν. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 10 Απριλίου του 1964.

 

• Παντελής Καζάκος – Πυροβολούσε αλλοδαπούς από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 4 το πρωί
Μπορεί να σκότωσε μόνο δύο ανθρώπους, αλλά η φύση της εγκληματικής του δράσης, σε συνδυασμό με το σκεπτικό πίσω από αυτήν, τον κατατάσσει άνετα στην κατηγορία του «μανιακού» δολοφόνου. Από τις 19 μέχρι τις 22 Οκτωβρίου του 1999, ο Παντελής Καζάκος έθεσε σε λειτουργία το σκοτεινό του σχέδιο. Σύμφωνα με στοιχεία που έγιναν γνωστά μετά τη σύλληψη του, ο 23χρονος υπάλληλος της ΕΡΤ, πυροβολούσε ανενόχλητος κόσμο από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 4 το πρωί. Σε κανένα σημείο της απολογίας του δεν φάνηκε μετανιωμένος – μάλιστα, όπως έγινε γνωστό από δημοσιεύματα της εποχής, θεωρούσε πως σκοτώνοντας αλλοδαπούς, επιτελούσε κάποιου είδους εθνικό καθήκον.

 

• Θεόφιλος Σεχίδης, ο Έλληνας Χάνιμπαλ
Ο φοιτητής Θεόφιλος Σεχίδης, 24 ετών τότε, είχε συλληφθεί νωρίτερα για τις δολοφονίες πέντε συγγενών του. Τους σκότωσε στη Θάσο. Τους τεμάχισε, κράτησε τα μέλη τους στο ψυγείο κι έπειτα, κάνοντας τρία διαφορετικά δρομολόγια με πλοίο, μετέφερε τα διαμελισμένα πτώματα μέσα σε σακούλες σκουπιδιών απέναντι στη χωματερή της Καβάλας.

Ο Σεχίδης ομολόγησε ότι στις 19 και 20 Μαΐου είχε δολοφονήσει τον θείο του, τους γονείς του, την αδερφή του και τη γιαγιά του στη Θάσο. «Ήθελαν να με σκοτώσουν και πρόλαβα να τους σκοτώσω εγώ. Ήταν άρρωστοι», ήταν τα πρώτα λόγια του. Οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν ότι Σεχίδης αφαίρεσε του εγκεφάλους των θυμάτων και τους κράτησε στο ψυγείο – «είχα κάποιες ψυχιατρικές και άλλες γνώσεις ανατομίας και ήθελα να τους μελετήσω. Δεν διατηρήθηκαν σε καλή κατάσταση και τους πέταξα», φέρεται να κατέθεσε (ΤΑ ΝΕΑ, 20.8.1996).