Με αφορμή το κίνημα που ξεκίνησε για την συλλογή υπογραφών με σκοπό την βράβευση των Ελλήνων νησιωτών με το Νόμπελ Ειρήνης, μου ήρθε στη σκέψη η Πακιστανή Μαλάλα Γιουσαφζάι. Πριν γνωρίσουμε όμως την Μαλάλα Γιουσαφζάι, οφείλουμε ενα μεγάλο ευχαριστώ στους Έλληνες και τις Ελληνίδες που δίδαξαν ήθος και ταπείνωση, τα έβαλαν με “θεούς” και κατάφεραν να δώσουν ελπίδα στα μάτια εκείνα που ταξίδεψαν εκατοντάδες μίλια για να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή, στην μόρφωση, στην παιδεία, στην αγάπη, στον έρωτα….
Δεν γνωρίζω τα κριτήρια που η επιτροπή απένειμε το βραβείο στην οργάνωση «Κουαρτέτο Εθνικού Διαλόγου της Τυνησίας» για την αποφασιστική συμβολή της στο χτήσιμο της δημοκρατίας στην Τυνησία, αλλα δεν έχει καμία σημασία… Άλλωστε πόσοι απο εκείνους που τον Δεκέμβρη “βούτηξαν” στα παγωμένα νερά του Αιγαίου για να σώσουν χιλιάδες ταλαιπωρημένες ψυχές, γνωρίζουν για το Νόμπελ Ειρήνης?
Στη δική μου συνείδηση, στη δική μου καρδιά ειναι όλοι νικητές, νικητές της ίδιας της ζωής όπως και η Μαλάλα Γιουσαφζάι, η νεαρή Πακιστανή που το πρωί της 9ης Οκτωβρίου του 2012 ένας άνδρας την πυροβόλησε στο κεφάλι ενώ βρισκόταν μέσα σε σχολικό λεωφορείο, τραυματίζοντάς την πολύ σοβαρά. Τις μέρες μετά την επίθεση νοσηλεύθηκε σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομείο του Πακιστάν και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Queen Elizabeth του Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία.
• Η Μαλάλα Γιουσαφζάι αποτέλεσε εχθρό για τους Ταλιμπάν γιατί ενσάρκωσε τον αγώνα για το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση. Ασχολήθηκε με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ξεκίνησε να γράφει σε blog, όπου περιέγραφε τη ζωή της στην πόλη Mingora, στο βορειοδυτικό Πακιστάν, μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, που απαγόρευσαν στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο και εξέφραζε τις απόψεις της σχετικά με το δικαίωμα στη μόρφωση. Η απόπειρα δολοφονίας προκάλεσε μια έκρηξη συμπαράστασης προς την 15χρονη τότε μαθήτρια, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο, με το δικαστήριο του Πακιστάν να καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη 10 Ταλιμπάν για την επίθεση με πυροβόλα όπλα κατά της νεαρής ακτιβίστριας.
Τα επόμενα χρόνια έδωσε συνεντεύξεις σε διάφορα μέσα, τόσο της χώρας της όσο και άλλων χωρών.
• Χαρακτηριστική είναι η απάντηση σε Άγγλο δημοσιογράφο όταν ρωτήθηκε για την αντίδραση της στο γεγονός ότι οι Ταλιμπάν την θέλουν νεκρή: “Ξεκίνησα να σκέφτομαι ότι οι Ταλιμπάν απλά θα έρθουν και θα με σκοτώσουν. Και αναρωτήθηκα αν έρθουν, τι θα κάνεις Μαλάλα; Πάρε ένα παπούτσι και χτύπα τον. Αν τον χτυπήσεις όμως, τότε δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε σένα και σε εκείνον. Δεν πρέπει να φερόμαστε στους άλλους με σκληρότητα, πρέπει να πολεμάς τους άλλους μέσα από την ειρήνη, μέσα από το διάλογο, μέσα από την εκπαίδευση. Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι θα του πω πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση και πως ‘θέλω εκπαίδευση και για τα δικά σου παιδιά’. Αυτό θα του απαντήσω και ας κάνει ότι νομίζει”.
Συγκλονιστικά τα λόγια της κατά την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης:
• Ας γίνουμε η πρώτη γενιά που θα αποφασίσει να είναι η τελευταία. Οι άδειες αίθουσες, τα χαμένα παιδικά χρόνια, η χαμένη δυναμική, ας τελειώσουν όλ’ αυτά μαζί μας.
• Ας είναι αυτή η τελευταία φορά που ένα αγόρι ή ένα κορίτσι θα χάσει την παιδική του ηλικία σ’ ένα εργοστάσιο.
•Ας είναι η τελευταία φορά που ένα κοριτσάκι θα συρθεί σ’ έναν αναγκαστικό γάμο.
• Ας είναι η τελευταία φορά που ένα αθώο παιδί θα χάσει τη ζωή του στον πόλεμο.
• Ας είναι η τελευταία φορά που μια αίθουσα διδασκαλίας θα μείνει άδεια.
• Ας είναι και η τελευταία φορά που για ένα κορίτσι η εκπαίδευση θα είναι αδίκημα και όχι δικαίωμα.
• Ας είναι η τελευταία φορά που ένα παιδί θα μείνει εκτός σχολείου.
• Ας είμαστε εμείς που θα αρχίσουμε να βάζουμε ένα τέλος σε όλα αυτά.
• Κι ας αρχίσουμε να οικοδομούμε ένα καλύτερο μέλλον εδώ και τώρα. Σας ευχαριστώ.
• Σήμερα η Μαλάλα Γιουσαφζάι βρίσκεται στην Αγγλία, συνεχίζει τις σπουδές της, έχοντας αποκλείσει το ενδεχόμενο να επιστρέψει στο Πακιστάν μέχρι να ολοκληρώσει το Πανεπιστήμιο, ενώ σπάνια αναφέρει την πολιτική της σταδιοδρομία στους συμμαθητές της. Κάθε πρωί χρειάζεται να κάνει μασάζ στη δεξιά πλευρά του προσώπου της για να ξυπνήσει τα νεύρα, αλλά ευχαριστεί τον Θεό για τη νέα ζωή που της χάρισε.
