Δες γύρω. Η φύση βάζει τους κανόνες, τους αρχέγονους και απαράβατους. Δημιουργεί αρμονία και όταν αυτή συνταράσσεται, τότε η ίδια η φύση, με μόνα εργαλεία το χρόνο και την υπομονή, την επαναφέρει. Οι άνθρωποι, ως κομμάτι της συμφωνίας αυτής, δε θα έπρεπε να πορευόμαστε με τη σοφία αυτή; Δε θα έπρεπε η γραμμική αυτή ροή να διέπει τις αποφάσεις μας;
Η γεωμετρία υπάρχει παντού γύρω μας. Βλέπω τις γραμμές των νεοκλασικών κτιρίων της Αθήνας, οι οποίες αποπνέουν τόσο ορθολογισμό αλλά και κομψότητα συγχρόνως. Η γεωμετρία ήταν επίτευγμα του κλασσικού ελληνικού κόσμου. Η απλότητα και συμμετρία αυτή, δεν αποτυπώθηκε μόνο στην αρχιτεκτονική, αλλά και στη σκέψη. Ο ορθολογισμός και διύλιση της ζωής μέσα από αυτό το πρίσμα, καθόρισε τις επιλογές των ανθρώπων και προσδιόρισε τις σχέσεις τους με το θείο. Η ίδια η φύση έδειξε από πολύ νωρίς ότι η εισαγωγή του ορθολογισμού σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης έκφρασης, προσέγγιζε το τέλειο. Οι αρχαίοι έλληνες έκαναν βήματα προς αυτή τη κατεύθυνση. Η φύση, την οποία και είχαν μέσω του δωδεκάθεου, φέρει κοντά στον άνθρωπο, τους μιλούσε. Οι αρχαίοι θεοί δεν ήταν απρόσιτοι, μακρινοί και τερατόμορφοι. Ήταν κατ εικόνα του ανθρώπου, ενεργούσαν με ανθρώπινα πάθη, αγαπούσαν, ερωτεύονταν, μισούσαν και ζήλευαν. Οπότε οι αρχαίοι έλληνες μπορούσαν με αυτό τον τρόπο να προσεγγίσουν το θείο και τη φύση, καθώς και το πώς αυτή ορίζει τον κόσμο. Η λογική οπότε ήταν πάντα το εργαλείο. Η λογική που οδηγούσε νομοτελειακά στην αρμονία.
Πως γίνεται λοιπόν να υπάρχουν αστοχίες και παρεκκλίσεις από τη προδιαγεγραμμένη πορεία; Πως γίνεται σε μια Αθήνα που υμνεί το παρελθόν, απεικονίζοντας το σε κτίρια και δρόμους, να υπάρχει παράλληλα δυσαρμονία και παρακμή; Εκεί μπαίνει πάντα ο παράγοντας συναίσθημα, κάτι το αποκλειστικά ανθρώπινο, το οποίο έρχεται είτε για το καλό, είτε για το κακό. Πάντα όμως είναι καταλύτης των εξελίξεων. Όταν ο ορθολογισμός και η συνέπεια μένουν πίσω, το συναίσθημα δημιουργεί όχληση, λανθασμένες επιλογές, ζήλεια, εμμονή και έριδα. Από την άλλη το συναίσθημα παράγει ομορφιά, χαμόγελο, ηδονή και ικανοποίηση. Καταστροφή και αναζωογόνηση ενίοτε. Το υπερβολικό συναίσθημα μας οδήγησε σε λανθασμένες επιλογές, μη ρεαλιστικές πολιτικές και παρωχημένα μοντέλα ζωής, σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης. Είναι και εκείνο όμως που οδήγησε σε στιγμές δημιουργικής λάμψης και εθνικής ανάτασης. Λογική και ευαισθησία. Το μέγα ερώτημα είναι πάντα το ποια είναι η κατάλληλη δοσολογία για τη τέλεια συνταγή.
Η ιστορία μας διδάσκει. Η φύση βάζει το κανονιστικό πλαίσιο και έχει πάντα το τελευταίο λόγο. Αστάθμητος παράγοντας είναι πάντα ο άνθρωπος. Αυτό είναι το άσχημο. Αλλά και το καλό μαζί. Τι θα ήταν η τετράγωνη λογική των τεχνοκρατών χωρίς την ευθυμία και το ταμπεραμέντο των καλλιτεχνών; Ο κόσμος θέλει τις κατάλληλες δοσολογίες. Η λογική οφείλει να πρυτανεύει. Το συναίσθημα πρέπει να διανθίζει το αποτέλεσμα της προόδου αυτής. Με ισορροπία. Σαν γεωμετρία.
Photo Credits : Γιώργος Λοβέρδος
