Το καρουζέλ γεννήθηκε από ένα δημοφιλές παιχνίδι που παίζεται με το άλογο. Θα κερδίσει το όνομα του garosello ή carosella από Ιταλούς και Ισπανούς θεατές, οι οποίοι έφεραν αργότερα το παιχνίδι στην Ευρώπη, όπου και τελειοποιήθηκε από τους Γάλλους.
Το Carousel έγινε ακόμη πιο προχωρημένο το 1700, όταν χρησιμοποιήθηκε ατμός για την ισχύ των μηχανών.
Περίπου 300 χρόνια πριν, κάποιος Γάλλος πήρε την ιδέα να δημιουργήσει μια συσκευή για να εκπαιδεύσει τους νέους ευγενείς στην τέχνη του να πετούν την λόγχη μέσα στον δακτύλιο. Η συσκευή του αποτελούνταν από σκαλιστά άλογα και άρματα περιστρεφόμενα γύρω από έναν κεντρικό στύλο. Αυτή ήταν ίσως η αρχή του καρουζέλ όπως το ξέρουμε σήμερα.
Μέχρι τα τέλη του 1700, υπήρχαν πολλά κατασκευασμένα αποκλειστικά και μόνο για διασκέδαση σε όλη την Ευρώπη. Ήταν μικρά και ελαφριά αφού το μέγεθος και το βάρος τους περιοριζόταν από το γεγονός πως θα έπρεπε να κινούνται από ζώα ή ανθρώπους – περιορισμός που εξαλείφθηκε με την εφεύρεση της ατμομηχανής.
Ο Gustav Dentzel ήταν ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε στα σύγχρονα καρουζέλ στην Αμερική, κατά τη δεκαετία του 1860. Είχε ξεχωριστό για την εποχή ύφος το οποίο απεικονίζε τα άλογα και άλλα ζώα με ρεαλιστικό τρόπο (γνωστό και ως στυλ Φιλαδέλφεια). Πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι ακολούθησαν το παράδειγμά του και οι δημιουργίες τους έγιναν το επίκεντρο εκατοντάδων λούνα παρκ, που αναπτύχθηκαν στις πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Το καρουζέλ που χτίστηκε το 1905 από τον Gustav Dentzel, εξακολουθεί να λειτουργεί ακόμα και σήμερα στο Ρότσεστερ, στη Νέα Υόρκη.
Κανένα από τα παλιά καρουζέλ της Ευρώπης δε μπορούσε να συγκριθεί με των Αμερικανών τεχνιτών. Έθεσαν τα δικά τους πρότυπα, μεγαλύτερα και πιο περίτεχνα . Τα ζώα και τα άρματά τους ήταν πιο όμορφα σκαλισμένα και σε μια πιο πλούσια ποικιλία . Υπήρχαν άλογα πολέμου, άλογα για παρέλαση, ινδικά πόνι, άλογα που ξεπηδούσαν από το όνειρο ενός παιδιού. Υπήρχαν ζώα της ζούγκλας, της φάρμας και του δάσους. Υπήρχαν ακόμη σκυλιά, γάτες, αρκουδάκια, και μυθικά τέρατα. Κάθε άπιαστο στα μάτια μας πλάσμα, μπορούσε να το ιππεύσει κάποιος στα καρουζέλ.
Η χρυσή εποχή του αμερικανικού καρουζέλ διήρκεσε μέχρι τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Με την παρακμή του λούνα παρκ και της οικονομία γενικότερα, η παραγωγή μειώθηκε απότομα. Πολλά καρουζέλ εγκαταλείφθηκαν ή καταστράφηκαν. Καθώς η οικονομία βελτιωνόταν,το ίδιο έκανε και η τεχνολογία για την παραγωγή καρουζέλ. Το σκάλισμα δεν είναι πλέον αποτέλεσμα αποκλειστικά ανθρώπινου δυναμικού, μιας και η τεχνολογία διευκόλυε την κατασκευή των παιχνιδιών.
Στη δεκαετία του 1970, ανανεώθηκε το ενδιαφέρον για τα ζώα των καρουζέλ, αυτή τη φορά όμως ως συλλεκτικά αντικείμενα. Θεωρούμενα ως έργα ξυλογλυπτικής τέχνης, καθώς και ως το απόλυτο αντικείμενο διακόσμησης μιας άλλης εποχής, η αξία των ζώων που σώθηκαν από τη φθορά κυμάνθηκε από μερικές εκατοντάδες έως αρκετές χιλιάδες δολάρια, μέσα σε μια δεκαετία. Αντικέρ αγόραζαν και αποσυναρμολογούσαν πολλά καρουζέλ για το κέρδος που θα τους επέφεραν. Αυτή η τάση συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Περισσότερα από 4.000 καρουζέλ στήθηκαν στην Αμερική κατά τη διάρκεια της «χρυσής εποχής», λιγότερα από 150 υπάρχουν άθικτα στις μέρες μας. Σήμερα,έχουν δημιουργηθεί αρκετά μουσεία, θεωρώντας τα αναπόσπαστο πολιτιστικό κομμάτι και σπουδαία μορφή τέχνης.
