Δεν φταίω εγώ! Ακούω τη φωνή σου και κάτι κάνει μέσα στο κεφάλι μου! Διεγείρει τα πάντα! Είναι σαν ηλεκτρισμός που με ξυπνάει – με τονώνει & κάνω  focus μόνο εκεί!

Δεν φταίω εγώ! Το να σε βλέπω απέναντί μου, είναι σαν να πεινάω και να μου βάζεις μπροστά μου, ένα λαχταριστό πιάτο!  Και εγώ πεινάω! Και όσες φορές φάω από αυτό το πιάτο, η πείνα μένει ακόρεστη! Κι άλλο!! Όσες φορές βρισκόμαστε, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο πέραν του ότι σε θέλω – ξανά & ξανά! Συνέχεια!

 

Φταις εσύ!
Που όταν θες κάτι να μου πεις, παίρνεις ύφος και ματιά άλλη! Λίγο πιο αυστηρή, λίγο πιο “θα σε μαλώσω”. Και με μαλώνεις αλλά λειτουργεί διαφορετικά! Ακόμα και όταν μου λες να μαζευτώ λειτουργεί αντίθετα!

Φταις εσύ!
Που το να βρεθώ μαζί σου ερωτικά είναι έκρηξη. Γιατί χωρίς να σου πω ποτέ τίποτα, ξέρεις για μένα τα πάντα!  Τα κουμπιά μου, τους μοχλούς, όλα! Γιατί γινόμαστε ένα και το νιώθω! Το βλέπω!

Φταις εσύ που είσαι ένα κουκλί!
Τόσο απλά! Χέρια, άκρα, πρόσωπο, δέρμα  – δεν υπάρχει κάτι αρνητικό να δω!!

Φταις εσύ!
Που όταν βρισκόμαστε μου δίνεις χώρο και υπάρχω δίπλα σου όπως θα ζήλευαν πολλοί!
Που ξέρω ότι κάποιοι μας βλέπουν και ζηλεύουν! Την εικόνα!
Που εισπράττω την ασφάλεια που νιώθεις όταν είσαι δίπλα μου – γιατί είσαι ασφαλής!
Γιατί τίποτα δεν θα επιτρέψω να σε πειράξει! Κανείς και τίποτα! Ποτέ!!

 

Φταίω εγώ.
Που όταν σ έχω δίπλα μου, σηκώνω το λυρί μου έτοιμο για ότι και όποιον πλησιάσει. Δεν θα υπολογίσω τίποτα!

Φταίω εγώ!..
Που δεν έχω βρει τον τρόπο να σου δώσω αυτό που λείπει από μένα και δεν μπορούμε να είμαστε μαζί.. Δεν φταίω όμως εγώ, που αν με ρωτήσουν για σένα χαμογελάω συνέχεια – ρώτα.. είναι αλήθεια! Φταις εσύ!