Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, με μεγάλη γκάμα, μια και διακρίθηκε τόσο σε κωμωδίες όσο και σε δραματικούς ρόλους.
→ Το 1968 βραβεύτηκε με το βραβείο των Ελλήνων κριτικών για την ταινία «Το κανόνι και το αηδόνι» ενώ λίγο πριν πεθάνει είχε προλάβει να ολοκληρώσει τα γυρίσματα για την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ταξίδι στα Κύθηρα».
Γεννήθηκε στο Διακοφτό Αχαΐας και σπούδασε στην Αθήνα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή την έκανε με Σαίξπηρ, παίζοντας τον ρόλο του ιππότη στον Βασιλιά Ληρ. Στο Εθνικό Θέατρο παρέμεινε μέχρι το 1941. Συνολικά για 46 χρόνια, ερμήνευσε και έπαιξε στους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής του.
Πρώτη του ταινία ήταν, το 1947, τα «Παιδιά της Αθήνας». Συνολικά έπαιξε σε 136 ταινίες όλων των ειδών τους ρόλους. Από Κωμικούς μέχρι δραματικούς και από ιστορικούς μέχρι τύπους του υποκόσμου. Στην ζωή του υπήρξε περιπετειώδης τύπος και πολύ γυναικάς. Συνήθιζε μάλιστα να λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου για τις κατακτήσεις του: «την βλέπεις αυτή την καράφλα; Πόσες τρίχες λείπουν; Κάθε μια τρίχα είναι και μια ικανοποιημένη γυναίκα».
Τα χρόνια που ακολούθησαν συνέπραξε με τους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, των Αρώνη – Χορν, Χατζίσκου – Συνοδινού, του Μουσούρη και του Ντίνου Ηλιόπουλου. Ως τα μέσα της δεκαετίας του 1950 εμφανίστηκε σε ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, ενώ αργότερα άρχισε να εμφανίζεται σε ελαφρές κωμωδίες.
Το 1961 συγκρότησε τον δικό του θίασο, δίνοντας αξέχαστες ερμηνείες, σε έργα όπως «Ζήτω η ζωή» του Γεράσιμου Σταύρου και «Δεσποινίς Διευθυντής» των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη. Στο τελευταίο ενσάρκωσε τον κ. Βασιλείου, έναν ρόλο που επανέλαβε το 1964 στη μεγάλη οθόνη, δίπλα στην Τζένη Καρέζη.
• Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος αν και είχε πολλούς δεσμούς στη ζωή του, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Καθώς μεγάλωνε, κάποιοι τον χαρακτήρισαν «γεροντοπαλίκαρο», αλλά ο ίδιος συνήθιζε να αστειεύεται με το θέμα του γάμου. Όταν οι φίλοι και οι γνωστοί του τον ρωτούσαν γιατί δεν παντρεύτηκε με καμία από τις συντρόφους του, εκείνος απαντούσε : «Εγώ ροχαλίζω πολύ, ποια γυναίκα θα με ανεχτεί;». Όταν τον ρώτησε ο Αλέκος Σακελάριος απάντησε: «εγώ να παντρευτώ; Δεν πάω να πνιγώ καλύτερα;»…
• Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Βραδυνή, θέλοντας να αποφύγει τα σχόλια γύρω από την ερωτική του ζωή, είχε δηλώσει: «Ούτε ωραίος είμαι, ούτε τον γόη κάνω και δεν σέρνονται οι γυναίκες πίσω μου. Εξ’ άλλου δεν είναι σωστό να κάθεται κανείς και να αραδιάζει κατακτήσεις». Την τακτική αυτή ακολούθησε μέχρι το τέλος της ζωής του, κάνοντας όλους όσους τον γνώρισαν να μιλούν για έναν γνήσιο τζέντλεμαν….
Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μόνος, καθότι άγαμος και πέθανε στις 13 Απριλίου 1984. Βρέθηκε στο σπίτι του, λίγες μέρες αργότερα. Προς τιμή του, ο Δήμος Διακοφτού τοποθέτησε την προτομή του στην παραλία του δήμου. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος έκανε πολλές αγαθοεργίες, κυρίως στην περιοχή όπου γεννήθηκε, χωρίς αυτό να είναι ευρέως γνωστό.
