Το όνομα Λίνα Νικολακοπούλου είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό του Σταμάτη Κραουνάκη, τον οποίο γνώρισε στα τέλη της δεκαετίας τoυ ’70, όταν ήταν συμφοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. “Η συνάντησή μας ήταν μοιραία, ήμουν πάρα πολύ ήσυχη μαζί του. Ο άνθρωπος αυτός καταλάβαινε τι έλεγα και αυτό με γέμιζε ευτυχία…” ομολογεί η ίδια και ο Κραουνάκης την χαρακτηρίζει “γεννημένη ποιήτρια”.
→ Μαζί του, θα τη γνωρίσουμε το 1981 με το τραγoύδι “Να σoυ λερώvω τo φιλί” που ερμήνευσε η Βίκυ Μοσχολιού, από το οποίο και πήρε το όνομά του ο συγκεκριμένος δίσκος, “Σκoυριασμέvα Χείλια”. Το 1982, ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου παρουσιάζουν τηv πρώτη oλoκληρωμέvη τους δoυλειά. Είναι ο δίσκος “Σαριμπιντάμ… θα πει τρελλαίνομαι” με ερμηνεύτρια τη Χριστιάνα. “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ” (1985), “Μαμά γερνάω” (1988), “Ανθρώπων έργα” (1993), είναι κάποιες από τις συνεργασίες κορυφής με τον Σταμάτη Κραουνάκη, που είχαν και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Μετά από αρκετά χρόνια χωρίς ολοκληρωμένη συνεργασία, ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου, το 2005, γράφουν το δίσκο “Ισόβια” με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, το εξώφυλλο του δίσκου φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.
Με ένα τρόπο γραφής πολύ ισχυρό και ιδιαίτερο, η Λίνα Νικολακοπούλου μπαίνει στο χώρο του τραγουδιού επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό στίχο. Ο λόγος της είναι σύνθετος, με θέματα ερωτικά αλλά και κοινωνικά, χρησιμοποιεί μεταφορές, νεολογισμούς και έντονες εικόνες, πολλές φορές υπερρεαλιστικές.
→ Έχει γράψει τη μουσική σε δύο μόνο τραγούδια, σε στίχους δικούς της: στο τραγούδι “Ανεβάσαμε” στο δίσκο “Δεν έχω ιδέα” (1989), το οποίο ερμήνευσε η ίδια, και το “Ανακαλύψαμε κάτι παλιό” στο δίσκο “Ανάσα η τέχνη της καρδιάς” (1995) που ερμήνευσε η Δήμητρα Γαλάνη.
→ Με το θέατρο ασχολήθηκε σαν συγγραφέας κειμένων επιθεώρησης σε συνεργασία με τον Σταμάτη Φασουλή και τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Έγραψε χορικά για τις κωμωδίες του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, «Πλούτος» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, καθώς και για την παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε. «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά. Σταθμός θεωρείται η παράσταση “Έκτο πάτωμα”(1992) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Έξαρχου, στην οποία γράφει τους στίχους σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη.
→ Έχει επιμεληθεί μουσικά προγράμματα από το 1985, αρχικά μαζί με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Μανώλη Παντελιδάκη: «Λεωφόρος Α’», «Λεωφόρος Β’», «ZOOM», «Γκάζι», «Τα παιδιά της Πειραιώς», «ΡΟΔΟΝ», με κύρια ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και οι οποίες παρουσιάστηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κύπρο και Η.Π.Α. Αυτά τα προγράμματα αποτέλεσαν τις πρώτες μουσικές παραστάσεις στην Ελλάδα.
Επιμελείται προγράμματα όπως το «Χάραμα» με τη Δήμητρα Γαλάνη, «Η νύχτα κατεβαίνει» με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, «Οδός Νεφέλης» με τη Χάρις Αλεξίου, «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαϊωάννου με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, «Cine Κεραμικός» με τη Χάρις Αλεξίου.
Προγράμματα που στέφθηκαν με επιτυχία, ανατρέποντας την τρέχουσα αντίληψη περί νυχτερινής διασκέδασης. Το τραγούδι γίνεται παράσταση, συγκεκριμένης διάρκειας, με σκηνοθέτη, σκηνογράφο και με προσεγμένο φωτισμό και ήχο. Επίσης, έχει γράψει ένα θεατρικό έργο με αποσπασματικά κείμενα της, διανθισμένα με ποιήση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και της ίδιας, μελοποιημένη από τον συνθέτη Φίλιππο Τσαλαχούρη. Το έργο “Σταγόνα στα Γόνατα” σε σκηνοθεσία Γιάννη Λαπάτα, ανέβηκε το 2001, σε αφήγηση – ερμηνεία της Ρουμπίνης Βασιλακοπούλου. Η πιο πρόσφατη συμμετοχή της στα θεατρικά πράγματα είναι οι στίχοι του μουσικού θέματος της επιθεώρησης του Σταμάτη Φασουλή «Το τρέντυ θα σφυρίξει τρεις φορές».
Τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου έχουν μεταφραστεί σε πολλές χώρες: Ισραήλ, Τουρκία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Γαλλία και Ισπανία. Το 1991, κυκλοφόρησε από τις μουσικές εκδόσεις «Φίλιππος Νάκας» μία συλλογή στίχων της, από τη δεκαετία ’80 -’90, με τον τίτλο «Ολογράφως».
«Κατάλαβα κάτι με τα χρόνια: Εγώ δεν αγαπήθηκα για την κανονικότητά μου. Αγαπήθηκα για την απόλυτα προσωπική μου γραφή.»
Η Λίνα Νικολακοπούλου ανήκε στην ομάδα των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004, ως σύμβουλος λογοτεχνίας και γραπτού λόγου. Έγραψε τους στίχους για το τραγούδι της Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας, “Να το φως”, σε μουσική Trevor Horn, το οποίο ερμήνευσε ο Γιάννης Κότσιρας.
Το Σεπτέμβριο του 2004 τιμήθηκε με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικος, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.
«Πάντα αναζητάω και την ίδια ώρα θέλω και κάποιος να με αναζητήσει. Όπως εγώ εκπέμπω, να μου απαντήσουν σ’ αυτό το σήμα. Δεν είναι τόσο απλά όπως τα λέμε. Μπορεί να καθίσεις στο παγκάκι, να περιμένεις ώρες και να μην έρθει άνθρωπος…».
