Ντόμπρος με όσα δεν γουστάρει και ταυτόχρονα τρυφερός χαζομπαμπάς, ο Χρήστος Μενιδιάτης με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του single «Προσωρινά» φιλοξενείται για πρώτη φορά στο Urban Life λίγο πριν την γέννηση του τρίτου γιού του.  Γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του ’70 στην Πλατεία Αμερικής , ο Χρήστος Μενιδιάτης θα μπορούσε σήμερα να είναι ένα επιτυχημένο golden boy με λαμπρό οικονομικό μέλλον.

Αντ’αυτού, το μόνο golden που προσδιορίζει την καριέρα του είναι οι πωλήσεις των δίσκων του. Η «ήρεμη δύναμη» του λαϊκού τραγουδιού εξηγεί πως είναι να μεγαλώνεις με πατέρα έναν μύθο του ελληνικού πενταγράμμου και μιλάει για την αντρική φιλία, την οικογένεια και τον έρωτα.

 

 «Προσωρινά» : μόλις κυκλοφόρησε το νέο σου single, στο οποίο ακούμε έναν πιο φρέσκο και μελωδικό Χρήστο Μενιδιάτη. Μίλησε μας γι’αυτό το νέο κομμάτι. 
Είναι ένα τραγούδι αρκετά ιδιαίτερο, λίγο έξω από αυτά που με έχει συνηθίσει ο κόσμος ως τώρα, αλλά θεωρώ οτι είναι μια λογική συνέχεια των «Κλειδιών». Ένα τραγούδι που διάλεξα μετά από την ακρόαση πολλών κομματιών και μου έκανε εντύπωση για την διαφορετικότητά του. Άκουσα το demo και μπήκα στο studio για να το χτίσουμε σιγά σιγά και παρατήρησα πως κάθε μέρα μου άρεσε και περισσότερο. Το αν θα κάνει επιτυχία δεν το ξέρει κανείς, αλλά σίγουρα είναι από τα κομμάτια που για όσα υπάρχω θα είναι προίκα μου και θα το τραγουδάω πάντα. Είναι πραγματικά ένα πολύ καλό τραγούδι, η μούσικη του Τόνι Μαυρίδη και οι στίχοι της Ελένης Γιαννατσούλια έχουν δέσει πάρα πολύ ωραία. Η Ελένη είναι μια πηγή έμπνευσης δεκαετιών πια, δεν στερεύει με τίποτα το ταλέντο και η έμπνευσή της. Ο Τόνι, με τον οποία συνεργαστήκαμε πρώτη φορά, είναι ένας άνθρωπος που την ψάχνει συνεχώς και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του. Είμαι χαρούμενος γι’αυτή την συνύπαρξη.

 

Από το «Μόνο τα μάτια σου» του 2004 στο «Προσωρινά». Τι γεύση σου έχει αφήσει η μέχρι τώρα πορεία σου στο χώρο; 
Κάθε πορεία έχει τα πάνω της, τα κάτω της, στεναχώριες, χαρές. Είναι ακριβώς όπως και η ζωή. Ωστόσο, αν θα έπρεπε να βάλω σε ζυγαριά τα καλά και τα άσχημα, σίγουρα τα καλά υπερτερούν. Πολύ όμορφες στιγμές, πολύ όμορφες συνεργασίες. Αν και δεν έχω καταφέρει ακόμα μεγάλα πράγματα, πιστεύω πως έχω ένα αστέρι στην ζωή μου – όχι μόνο στην επαγγελματική αλλά και στην καθημερινότητα – που με ακολουθεί και μου φέρνει τύχη. Μου φέρνει τα πράγματα όπως εγώ τα επιθυμώ και αυτή η τύχη δεν με εγκαταλείπει. Μακάρι να μην με εγκαταλείψει ποτέ και ειλικρινά κάνω το σταυρό μου γι’ αυτό.

 

Έχεις κάνει λάθη στην καριέρα σου; Αν υποθέσουμε πως ξεκινούσες τώρα, τι θα άλλαζες;
Φυσικά και έχω κάνει λάθη. Θα μπορούσα να είμαι πιο εργατικός, όχι με την έννοια των εμφανίσεων, γιατί την τελευταία δεκαετία είμαι από τους ανθρώπους που έχω πάρα πολλές εργατοώρες πάνω στην πίστα. Αλλά δουλειά μας δεν είναι μόνο αυτό. Είναι η προσπάθεια που κάνεις για να βελτιωθείς, να εξελιχθείς σαν τραγουδιστής, σαν εμφάνιση, σαν παρουσιά. Ίσως αυτό να έπρεπε να έχω δουλέψει παραπάνω, να έχω ασχοληθεί περισσότερο ουσιαστικά.

→ Η δουλειά μας είναι ένα παιχνίδι : ένα σκάκι μεταξύ παικτών που πρέπει να προσέχουν κάθε επόμενη κίνησή τους. Βέβαια εγώ συνειδητά ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Οικονομικό της Νομικής τότε, ήξερα όμως από τα φοιτητικά μου χρόνια οτι τελειώνοντας αυτό που κάνω θα ασχοληθώ με αυτό που αγαπάω περισσότερο, το τραγούδι. Δεν προέκυψε κατά λάθος. Βέβαια αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, θα σπούδαζα κάτι σχετικό με την μουσική. Να νιώσω οτι πατάω γερά στα ποδιά μου και έχω μεγαλύτερη γνώση γύρω από αυτό που κάνω.

 

 

 Έχοντας ζήσει τις καλές εποχές της νυχτερινής διασκέδασης, τι αλλαγές παρατηρείς στη νύχτα;
Η μεγάλη αλλαγή είναι η δυσκολία που υπάρχει στον κόσμο να ξοδέψει όπως παλιά. Οι μέρες λειτουργίας των νυχτερινών κέντρων έχουν μειωθεί και δυστυχώς, ενώ κάποτε ζούσαν πάρα πολλές οικογένειες μέσα από την νυχτερινή διασκέδαση, τώρα πια δεν συμβαίνει αυτό. Όσον αφορά όμως στη ουσία της διασκέδασης, από τη μέρα που ξεκίνησα ως σήμερα, δεν βλέπω καμία διαφορά. Ο Έλληνας θέλει να βγαίνει, να ξεσπάει και ίσως τώρα περισσότερο από ποτέ. Αφού η δουλειά μας με όλα αυτά που περνάει η χώρα δεν έχει αφανιστεί, σημαίνει πως το λαϊκό τραγούδι είναι μέσα στο πετσί του Έλληνα και δεν θα σβήσει ποτέ.

 

Posidonio μαζί με τον Γιάννη Πλούταρχο για φέτος το καλοκαίρι. Είστε μάλιστα και από τα ελάχιστα σχήματα που δουλεύετε 3 φορές την εβδομάδα. Πώς είναι η συνεργασία σας; 
Συνηθίζεται σε κάθε συνεργασία να λέμε «Τι ωραία που είμαστε» και «Τι καλά που περνάμε». Τον Γιάννη δεν τον γνώριζα προσωπικά. Τον θαύμαζα σαν τραγουδιστή γιατί είναι ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές που έχουμε. Είχα φυσικά την εικόνα ενός πολύ καλού παιδιού, αλλά ξέρεις όλα αυτά τα πολύ καλά λόγια και τα σχεδόν αγιοποιημένα πορτραίτα, κάπου με τρόμαζαν. Λες, δεν μπορεί να είναι ένας άνθρωπος τόσο καλός. Γνωρίζοντας τον λοιπόν αυτούς τους μήνες και ζώντας τον μέσα σε αυτή την πολύ παράξενη δουλειά, είμαι πλέον σίγουρος πως αυτός ο άνθρωπος είναι πραγματικά ο εαυτός του και δεν κοροϊδεύει κανέναν, είναι πραγματικά τόσο σωστός όσο φαίνεται.

 

Ξέρουμε πως καλός σου φίλος σου και κουμπάρος είναι ο Γιώργος Γιαννιάς. Έχεις άλλους αληθινούς φίλους στο χώρο;
Με τον Γιώργο έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές. Είναι ένας πολύ ταλαντούχος τραγουδιστής, είναι η ψυχή της παρέας που σε κάνει να περνάς πάντοτε καλά. Έχει εξαιρετικό χιούμορ, κάνουμε πλάκες, γελάμε. Από την άλλη, είναι ένας άνθρωπος με πολλές ευαισθησίες και με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Συνεργαστήκαμε πρώτη φορά το 2008 και έχουμε μάθει ο ένας τον άλλο, τα χούγια μας, τα στραβά μας. Ξέρω ότι θέλει το καλό μου και αυτό είναι αμοιβαίο. Ο Κωνσταντίνος Αργυρός είναι ο μικρότερος της παρέας. Και φίλος και κουμπάρος μου επίσης (γέλια). Είναι ένα παιδί με ιδιαίτερο πάθος γι’αυτό που κάνει. Έχει δουλέψει πάρα πολύ και αν και του έχουν έρθει όλα πολύ καλά σε πολύ νεαρή ηλικία, έχει το μυαλό του μέσα στο κεφάλι του.

 

Πώς είναι να μεγαλώνει ένα παιδί με πατέρα τον Μιχάλη Μενιδιάτη; Κάποια συμβουλή του που θυμάσαι έντονα; 
Με τον πατέρα μου είχαμε πάρα πολλά κοινά στοιχεία. Ήμασταν πολύ δεμένοι και είχαμε μια δυνατή σχέση, όπως και με την μάνα μου φυσικά. Είχαν κατορθώσει να κάνουν μια σωστή οικογένεια και η απώλεια είναι ένα θέμα αρκετά δύσκολο για μένα, είναι άλλωστε ακόμα φρέσκια στο μυαλό μου. Συμβουλές μου είχε δώσει πάρα πολλές. Η εξέλιξή μου ήταν ένα από τα θέματα που τον απασχολούσε. Μου είχε πει να μην αναλώνομαι σε εμφανίσεις, να μην δουλεύω τόσο πολύ, αλλά να εξελίσσομαι και να μεγαλώνω τον κύκλο. Η δουλειά μας είναι ένας κύκλος, που αργά ή γρήγορα τελειώνει για όλους.

→Θα μπορούσες να πεις πως στα μουσικά του γούστα ίσως το μυαλό του να ήταν πιο ξεπερασμένο, στην αντίληψή του όμως ήταν πολύ σύγχρονος. Θυμάμαι μια φορά του είχα βάλει να ακούσει κάποια τραγούδια που ήθελα τότε να προωθήσω. Ήταν ένα ζεϊμπέκικο, ένα χασάπικο και ένα πιο pop κομμάτι. Και μου πρότεινε να κυκλοφορήσω πρώτα το πιο dance, το πιο καλοκαιρινό. Αυτό το τραγούδι ήταν το «Μέχρι το πρωί», που έκανε και πολύ μεγάλη επιτυχία. Νιώθω πολύ τυχερός για όλα όσα μου προσέφερε.

 

 

2 αγόρια, 2 νέοι οπαδοί της ΑΕΚ. Σκέψεις και φόβοι που μοιράζεσαι με τη Νάνσυ πριν τον ερχομό και του τρίτου σε λίγους μήνες;
Και ο τρίτος θα είναι Αεκτζής! (γέλια) Προχθές για να μου την σπάσει ο μεγάλος μου είπε θα γίνει Ολυμπιακός. Φόβοι δεν υπάρχουν, χαρά και ενθουσιασμός μόνο. Αν ρωτήσεις τη γυναίκα μου, θα σου πει πως αυτό ήταν το όνειρό μου : να κάνω τρεις γιους. Το’λεγα από τότε που παντρεύτηκα. Δεν φαντάζεσαι τι δύναμη μου δίνουν. Πρέπει να σου πω πως αισθάνομαι λιγότερο φόβο από όταν δεν είχα παιδιά. Δεν θεωρώ πως έχω δίπλα μου παιδάκια που χρειάζονται μόνο φροντίδα και προστασία. Έχω δίπλα μου άντρες, άντρες που μεγαλώνουν και είμαστε ένα. Μου δίνουν απίστευτη δύναμη να συνεχίζω. Φόβος γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, ναι. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει αυτή η ζωή. Σίγουρα εύχομαι το μέλλον για τα παιδιά να είναι καλύτερο. Και η μητέρα τους και εγώ σαν πατέρας προσπαθούμε να διαμορφώνουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να είμαστε δίπλα τους παρόντες, να τους μεγαλώνουμε σωστά και να τους εξελίξουμε σε σωστούς ανθρώπους. Να μην τους λείψει τίποτα και όχι μόνο υλικά. Θα είμαι υπεύθυνος αν από δικές μου βλακείες αυτά τα παιδιά δεν περάσουν καλά.

 

Πως είναι να μοιράζεσαι την καθημερινότητα με την ίδια γυναίκα μετά από τόσα χρόνια σχέσης;
Ποιος σου είπε πως το κάνω αυτό; (γέλια) Με την γυναίκα μου είμαστε μαζί 16 χρόνια, από το καλοκαίρι του 2000. Όλα ξεκίνησαν από μια τυχαία συνάντηση ένα βραδάκι του Ιουλίου που δεν προμήνυε ουσιαστικά κάτι. Μόλις ανταλλάξαμε δυο κουβέντες, κατάλαβα ότι αυτή η γυναίκα έχει κάτι το οποίο μου αρέσει. Ο τρόπος που σου μιλάει, που σε κοιτάει, που περπατάει, το τι περιθώρια σου αφήνει. Είδα αμέσως ότι μια τέτοια γυναίκα θα μπορούσε και θα ήθελα να είναι η σύντροφός μου. Είμαι δύσκολος άνθρωπος, δεν μπορώ ούτε τα πολλά – πολλά, ούτε τα χαιλίκια και έχω συγκεκριμένες κόκκινες γραμμές. Παντρεύτηκα και μικρός, σήμερα ίσως να μην το έκανα τόσο νέος – αλλά μου βγήκε σε καλό. Ειδικά τώρα που την ζω και σαν μάνα με εκπλήσσει καθημερινά με τη δύναμη, τις αντοχές και τον τρόπο που μεγαλώνει τα παιδιά. Η Νάνσυ ήταν και είναι η επιλογή μου.

 

Υπάρχει μυστικό στο να κρατάμε έναν έρωτα ζωντανό; Ο παράγοντας «ζήλεια» τι ρόλο έχει παίξει στη σχέση σας; 
Όταν ο έρωτας σβήσει, δεν μπορεί να συνεχίσει η σχέση. Η ερωτική ατμόσφαιρα μεταξύ των δυο είναι το μοναδικό φάρμακο για τα μικροπροβλήματα και τις μικροεντάσεις. Όλα τελειώνουν όταν ένα ζευγάρι πηγαίνει μαζί στο κρεβάτι και κοιμάται αγκαλιά, εκεί ξεχνιούνται όλα. Σίγουρα η φθορά χτυπάει κάποια ζευγάρια, αλλά πρέπει να κρατάμε τη φωτιά αναμμένη. Αν σβήσει αυτή η φλόγα όσο και να αγαπάς ή να εκτιμάς τον άνθρωπό σου, όσο και να τον γουστάρεις, η σχέση δεν μπορεί να κρατήσει. Ζήλεια δεν υπάρχει. Καταρχήν, η ζήλεια είναι ένα συναίσθημα που δεν έχω νιώσει ούτε σε προσωπικό, ούτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Το ίδιο και η Νάνσυ, αν και έχουν τύχει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια περιστατικά – χωρίς εγώ να κάνω κάτι – στα οποία θα μπορούσε να έχει ζηλέψει ή αντιδράσει. Ξέρεις, στη δουλειά μας ο άλλος ανοίγεται λίγο παραπάνω, απελευθερώνεται, χαλαρώνει και ίσως χάνει το μέτρο. Θα πρέπει εσύ να βάλεις τα όρια με ωραίο τρόπο. Αν έψαχνε αφορμές, θα είχε βρει. Ωστόσο ποτέ δεν έχει συμβεί. Όλα ξεκινούν από την αυτοπεποίθηση, την εμπιστοσύνη στον εαυτό της και την αυτοεκτίμηση. Ίσως όμως κι εγώ να είμαι ο Mr. Perfect!

 

Ιδανικός προορισμός χαλάρωσης; 
Ο καναπές μου. Έχω πει στη γυναίκα μου όταν πεθάνω, θέλω να με πάρετε με τον καναπέ. Φτιάξτε μια κατασκευή και βάλτε με μέσα έτσι. (γέλια) Όσο και να σου φανεί παράξενο, δεν μου αρέσουν οι διακοπές. Δεν μου αρέσει να φεύγω για περισσότερες από 3 ημέρες από το σπίτι μου, την τέταρτη θέλω να είμαι πίσω. Τα τριήμερα μου αρέσουν, αλλά το να φύγω από το σπίτι μου 15 μέρες μου φαίνεται Γολγοθάς. Τα τελευταία χρόνια ξεδίνω και χαλαρώνω κυρίως με τα παιδιά. Θέλω να ζήσω όλες τις στιγμές αυτής της ηλικίας τους, είναι πραγματικά μαγική η αίσθηση της εξέλιξης. Η καθημερινότητα μαζί τους κρύβει τεράστιες και συνεχείς εκπλήξεις.