Η αγένεια και η έπαρση μπορούν να την φέρουν στα όρια την Μαρίζα Ρίζου. Αγαπά το χωριό της, την Λιμίνη της Άρτας( το έχει πάντα παράπονο ο μπαμπάς της πως δεν το λέει), την οικογένειά της ,το σπίτι στο χωριό που πάντα έχει φασαρία και κόσμο, το σκύλο της στον οποίο αλλάζει συνέχεια ονόματα και λατρεύει τις τρεις πολύ καλές τις φίλες. Το καλοκαίρι θα κάνει συναυλίες και θα συνεχίσει ακάθεκτα με το καινούργιο της δίσκο. Η Μαρίζα Ρίζου είναι ένα κορίτσι που έχει αξίες, ταλέντο, αυτοπεποίθηση και όνειρα. Όλα, πολύ. Α!Κι είναι άρρωστη φάν του Δεληβοριά!

 

 

Ωραίο και μεγάλο να σου ανατεθεί ένα project όπως το να ανοίξεις το νέο Passport τον χειμώνα που μας πέρασε.
Ωραίο και δύσκολο μαζί. Οι απαιτήσεις του live και του σκηνοθέτη μας ήταν πολλές αλλά εγώ τελικά πέρασα πιο light από όλους μιας και με προστάτευσαν από τις οποίες δυσκολίες εμφανίστηκαν. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία και θεωρώ πως ο χρόνος που περάσαμε στο Passport ήταν πανέμορφος και τον ευχαριστηθήκαμε όλοι μας!
⇒ Τα σχέδια μου πάντα έχουν να κάνουν με ένα γενικότερο πλαίσιο και όχι κάποιο ειδικό π.χ. να παίξω σε κάποιον χώρο ή να κάνω live με κάποιο συγκεκριμένο άνθρωπο. Η ευχή μου είναι να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά με τον τρόπο που εγώ θέλω και να πειραματίζομαι για πολλά χρόνια, χωρίς να κάνω εκπτώσεις.

 

Πως φαντάζεσαι το μέλλον σου και την εξέλιξη σου ως μουσικός μέσα στα χρόνια που θα ακολουθήσουν;
Αυτό που θα ήθελα είναι να καταφέρω κάποια στιγμή να ζω όμορφα απ’ αυτό και να είμαι μέσα του εξελισσόμενη.

 

Δεν έχεις καταφέρει να ζεις από αυτό ακόμη;
Σε ένα βαθμό ναι. Από τη μουσική γενικά και όχι απαραίτητα από τα live.Έχω γράψει μουσική για διαφήμιση, έχω γράψει μουσική για θέατρο και θέλω να συνεχίσω να τα κάνω αυτά και με μεγάλη μου χαρά να πάω και σε πιο κινηματογραφικό κομμάτι κάποια στιγμή. Μετά το live το αμέσως επόμενο αγαπημένο μου είναι η μουσική για θέατρο. Το βρίσκω πιο ενδιαφέρον ακόμα και από το να γράφω τα ίδια μου τα κομμάτια. Είναι πιο ανοιχτό, πιο ανέμελο. Το να γράφεις δισκογραφία για τον εαυτό σου είναι λίγο περιοριστικό, τα βήματα σου πρέπει να είναι πιο προσεκτικά ,ντυμένα με μια συνέπεια και  αρμονία. Στο θέατρο η μουσική είναι πιο ελεύθερη, πιο περιπετειώδης.

Εν έτη 2016 κάποιος καλλιτέχνης που αγαπάει πολύ αυτό που κάνει είναι εύκολο να ευδοκιμήσει σ’ αυτό το χώρο και να λάβει κάποια καταξίωση;
Εγώ πιστεύω πολύ στη μοναδικότητα του καθενός. Και για μένα μια καλή φωνή μόνο δε φτάνει. Οι άνθρωποι οι οποίοι είναι στην κορυφή αυτή τη στιγμή αν τους δεις ποιοι είναι δεν είναι χωρίς λόγο εκεί ψηλά. Η Μποφίλιου δεν μια τυχαία γυναίκα που θα μπορούσες να δεις κάθε μέρα. Ο Μαραβέγιας, ο Μουζουράκης, ο Χαρούλης επίσης. Όλοι κουβαλούν και πολλά χρόνια πίσω τους που έχουν προσπαθήσει και δουλέψει πολύ. Γι’ αυτό και ο εγκέφαλος μου δεν μπορεί να κατανοήσει όλο αυτό το κομμάτι με τα talent shows τα οποία θέλουν κάποιον να γίνει πολύ γρήγορα κάτι. Γενικά πιστεύω στη φυσική ροή των πραγμάτων.

⇒Είναι λίγο περίεργο και αλαζονικό να πιστεύεις ότι ξαφνικά θα πας κάπου μία μέρα και την επόμενη θα σε ξέρει όλος ο κόσμος και θα έχεις επιτύχει το στόχο σου. Είναι επίσης  δύσκολο να διαχειριστείς ένα κοινό που έχει απαιτήσεις από εσένα αν πρώτα δεν έχεις την ανάλογη τριβή μαζί του. Για να να τραγουδήσεις μπροστά σε 5000 άτομα πρέπει πρώτα να  τραγούδησεις μπροστά σε πέντε και μετά σε εκατό. Το κοινό όσο κι αν σε απογειώνει μπορεί σε μία στιγμή μέσα να γίνει ανθρωποφαγικό. Πρέπει να ξέρεις τι να κάνεις. Πρέπει εσύ να μπορείς να τους οδήγησεις .

Στην εποχή που το internet διαπρέπει μα ταυτόχρονα είναι και χαοτικό και οι παραγωγοί παίζουν κυρίως με λίστες, πόσο εύκολο είναι ένας καλλιτέχνης να ακουστεί και να τον γνωρίσει το κοινό;
Νομίζω ότι όσοι είναι να γίνουν θα γίνουν και όσοι πρέπει να φτάσουν κάπου, θα τα καταφέρουν. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Αν κάνεις αυτό που πιστεύεις, αυτό που αγαπάς, δεν πρέπει να το παρατήσεις. Αν δε σου απαντάει ο ραδιοφωνικός παραγωγός δεν έγινε και κάτι, πρέπει να συνεχίσεις.Εγώ αν έχω κάνει τρία πράγματα. Όταν ξεκίνησα να κάνω το μισό δεν είχα καμία αποδοχή. Άκουσα από άνθρωπο εταιρείας (με τον οποίο τελικά συνεργάστηκα) στο άκουσμα του τραγουδιού μου ότι δεν “ακούει” κάτι που να έχει ενδιαφέρον. Με θυμάμαι να το λέει στο τηλέφωνο (για τον πρώτο μου δίσκο) κόβωντας μου τα πόδια και εγώ να κάθομαι σ’ ένα παγκάκι να κλαίω.
Μετά όμως σκέφτηκα πως δεν θα αφήσω κανέναν να μου πει αν είναι ή δεν είναι η μουσική μου ενδιαφέρουσα και αξιόλογη ή σημαντική και το πήρα αλλιώς.

Και τελικά;
Και σιγά-σιγά το τραγούδι κύλησε, το πήρε ο Γιώργος ο Μουχταρίδης, το έπαιξε ο Δίεση (την Μπόσα Νόβα) και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.

 

 

҂Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μη σέβεσαι το κοινό σου҂

 

 

Η σχέση σου με το ραδιόφωνο.
Αυτό που μου αρέσει με το ραδιόφωνο είναι ότι υπάρχει μια δίκαιη σχέση. Αν κάτι δεν τους αρέσει να το παίξουνε δεν θα το παίξουν. Αν κάτι το αγαπήσουνε, θα το βοηθήσουν πολύ και το κοινό επίσης. Η αυστηρή κριτική είναι κάτι που επιζητώ και μ’ αρέσει. Κάποια τραγούδια θα βρούν το κοινό τους, κάποια όχι. Αυτό εμένα δε θα με κάνει να σταματήσω ,συνεχίζω και επιμένω. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι!

Ποιος καλλιτέχνης θα σου έκοβε την ανάσα αν σου ζήταγε συνεργασία;
Ο Michael Buble! Τον έχω δει live στη Μαδρίτη και το live του ειναι σοκαρiστικό!
Φοβερό σόου! Θα μου κοβόντουσαν τα πόδια αν μου το ζητούσε!

 

 

 

҂Τα τραγούδια συνδέονται με στιγμές. Έτσι καταλήγεις να τα αγαπάς. Έχουν ντύσει τις όμορφες ή δύσκολες στιγμές σου. Για αυτό η μουσική θέλει και χρειάζεται χώρο. Να ακουστεί, να δοκιμαστεί, να ταξιδέψει. Τα ραδιόφωνα και οι παραγωγοί πρέπει να συντελούν και να συναινούν  στο να ακούγονται νέα τραγούδια να έχει ο κόσμος νέο υλικό να ντύνει τις στιγμές του.҂

 

Τι σε εμπνέει να επιλέξεις τους συνεργάτες σου;
Πέρα απο τα επαγγελματικά στάνταρντ, η αύρα τους.

Βαριέσαι να ακούς..
“Αχ τέτοια τραγούδια δε θα ξαναγραφτούν.” Κάθε μέρα γεννιούνται εξαιρετικοί καλλιτέχνες.

 Μαρίζα Ρίζου and friends.
→ο Χάρης Αττώνης ρωτά: Πότε θα κάνουμε μιούζικαλ μαζί;
Μ.Ρ.:Όταν θα γραφτεί το κατάλληλο έργο να μας απογειώσει!
 →H Νέλλη Μποφίλιου αναρωτιέται, πότε θα πας να κάνεις τον dj στον Μπλε Παπαγάλο;\
M.P.: Αν και θα είμαι κακή dj, έρχομαι όποτε μου το ζητήσεις!
→o Δημήτρης Σιάμπος θέλει να μάθει πως φωνάζεις την περίοδο αυτή το σκυλί σου!
M.P.: Χα! Λίλυ, κωλού, Λού, Λούκα! Γυρίζει σε όλα!

Όταν πρωτοξεκίνησες…
Όταν πρωτοξεκίνησα δεν καταλάβαινα τι σημαίνει παραγωγός. Εγώ νόμιζα πως είναι αυτός που πληρώνει σίγουρα με ένα τρόπο για την προβολή της δουλειάς σου. Μα τελικά κατάλαβα ότι σε αυτή τη χώρα τα πληρώνεις όλα μόνος σου μέχρι να γίνεις σταρούμπα μεγάλη! Πέρα από το πορτοφόλι μου και την ενίσχυση του πατέρα μου, τώρα ήταν η πρώτη φορά που το videoclip μου έγινε με αλλουνού παραγωγή. Τα πάντα πληρώνονται από μένα, πράγμα που είναι δύσκολο μα από την άλλη όλο αυτό έχει και ένα άλλο καλό. Κανείς, θεωρητικά και πρακτικά μιλώντας, δεν μπορεί να μου πει τι θα κάνω και να μου καθορίσει το πως θα βγει ένα τραγούδι. Κι αυτό μου δίνει αυτομάτως μια ελευθερία που την γουστάρω πολύ.

Οι συνεργάτες μου..
Έχω μία άριστη συνεργασία με ανθρώπους σταθερά. Τα τραγούδια που ‘χω γράψει είναι με  ανθρώπους που αγαπώ και δεν θέλω καθόλου χωρίς αυτούς. Τον Γιάννη Παξεβάνη, τον  Δημήτρη Σιάμπο που μαζί  έχουμε κάνει τις ενορχηστρώσεις του πρώτου δίσκου εξολοκλήρου. Εκτιμώ πολύ την γνώμη της εταιρείας, του Χρήστου του Καρυώτη στον οποίο έχω βρει πραγματικά μια καθαρότητα ,συνεννοούμαστε και μου αρέσει που συνεργαζόμαστε.

Αν έχεις την ευκαιρία να τραγουδήσεις ένα soundtrack ταινίας που θα διάλεγες;
Όσο κλισέ και να ακουστεί αλλά για μένα είναι αξεπέραστο, είναι το Αμελί. Θεωρώ πως η  μουσική του Τίρσεν κατάφερε και μπήκε στη σφαίρα του μαγικού.Ο ήχος, οι μελωδίες ,η μελόντικα και το ακορντεόν δημιούργησαν μία μαγική μουσική. Είναι κάτι στιγμές που γίνεται ένα θαύμα, που συναινούν όλα και λένε “τώρα θα γίνει πυροτέχνημα!”

Θυμάσαι την πρώτη φορά που άκουσες το τραγούδι σου στο ραδιόφωνο;
Έπαιζα μπιρίμπα θυμάμαι και είχα εκνευριστεί πάρα πολύ γιατί έχανα και ξαφνικά ακούω στον Pepper την Μπόσα Νόβα και πετάχτηκα πάνω και ένιωσα μια τρομερή χαρά! Όποτε ακούω τραγούδια στο ραδιόφωνο με να κάνει χαρούμενη, ευγνώμων και δυνατή γιατί κανείς δεν το έφερε αυτό σε μένα. Το έχω χτίσει όλο μόνη μου ,εγώ και συνεργάτες μου.

 

҂Σιχαίνομαι την υποκρισία και τα πληρωμένα πράγματα. Μου προκαλούν αντίδραση.҂

 

Τρία άτομα. Μαραβέγιας, Δεληβοριάς, Μουζουράκης. Με ποιον θα πήγαινες για τσιπούρα, με ποιον θα πήγαινες σε ενα ωραίο μέρος να δεις την πόλη απο ψηλά και να χαλαρώσεις χωρίς να χρειάζεται να πολύμιλήσεις και με ποιον θα πήγαινες για ψώνια;
Θα πήγαινα με όλους για όλα πέρα από το Μουζουράκη που δεν θα πήγαινα ποτέ για χαλάρωση μαζί του! Δε νομίζω ότι χαλαρώνει ποτέ αυτό το άτομο. Μπορεί όταν κοιμάται, δε το ξέρω!

Δε μπορείς να ζήσεις χωρίς…
Χωρίς ανθρώπους δίπλα μου. Η μοναξιά με φρικάρει πάρα πολύ. Δεν τα έχω καλά μαζί της. Με θλίβει απίστευτα. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που υπήρχε φασαρία,γέλια, κόσμο, φωνές, παρέες και δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτό.