Ο χώρος δημιουργήθηκε το 1906, στην οδό Βουλής 10 και μέχρι σήμερα, παραμένει στο ίδιο σημείο. Τότε ήταν μια μονοκατοικία με υπερώο και στο πίσω μέρος υπήρχε ένας κήπος με πηγάδι.
Το κτήριο αναβαθμίστηκε το ‘50, αλλά ο χώρος παρέμεινε μέσα, όπως ήταν. Όταν δημιουργήθηκε, τα σύνορα της Ελλάδας σταματούσαν στη Λάρισα. Η ηπειρωτική Ελλάδα είναι 102 χρονών και το Άριστον 108.
Η Αθήνα με την τότε απογραφή, περίπου 290.000 άνθρωποι, ήταν ένα μικρό χωριό. Εδώ απ’ έξω ήταν χωματόδρομος, γύρω υπήρχαν λίγα χαμηλά σπίτια. Όλα ήταν στα σπάργανα. Ο παππούς Αναστάσιος Λομποτέσης επινόησε ένα εργαλείο marketing και ονόμασε το φούρνο Άριστον – από το 1910, Βουλής 10, οπότε έτσι έμεινε στην ιστορία.
Ο Λομποτέσης πήγε στην Κωνσταντινούπολη πριν το 1900, δούλεψε σε κάποιο τυροπιτάδικο, πήρε τη συνταγή και έφερε την τυρόπιτα στην Αθήνα. Αν και ο αρχικός στόχος του φούρνου δεν ήταν να φτιάχνει τυρόπιτες αλλά να εξυπηρετεί τους κατοίκους της περιοχής, η οποία τότε, καθώς ήταν τα Ανάκτορα δίπλα, ήταν περιοχή στην οποία έμενε η ελίτ της περιοχής.
Στο Ζαχαροπλαστείον Αριστον έτρωγαν τις τυρόπιτες ο Παλαμάς ,Σεφέρης, Ελύτης, αλλά και ο Λογοθετίδης. Το πικ ήρθε το ‘60, όταν όσοι ήθελαν να φανε την κουρού του Ζαχαροπλαστείον Αριστον έπρεπε να στηθούν 20 λεπτά στην ουρά.
• Το κτίριο ανήκει στα Νεώτερα Μνημεία, καθώς το κτίριο στο οποίο στεγάζεται, το «Μέγαρο Ταμείου Εμπόρων» χαρακτηρίστηκε ως τέτοιο, από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ).
• Η τυρόπιτα, σύμφωνα με τον Αρτεμίδωρο, ήταν το έδεσμα που έτρωγαν οι αρχαίοι Έλληνες την εποχή του Περικλή όταν συνομιλούσαν στην αγορά και όταν έβλεπαν θέατρο. Ήταν το σνακ τους, το δεκατιανό τους και λεγόταν τυρόνωτος πλακούς ή τυρών άρτος. Ήταν φτιαγμένος με φρέσκα τυριά της εποχής, Κύθνου, Χερρονήσου ή Σικελικό και η ζύμη ήταν η ίδια. Αργότερα, στη Βυζαντινή εποχή λεγόταν εν τυρίτας πλακούντας το έτρωγαν για δεκατιανό.
