“Εύθυμες Κυράδες”, των Γεράσιμου Ευαγγελάτου – Θέμη Καραμουρατίδη, σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης, πρωταγωνιστούν: Θανάσης Βλαβιανός, Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Γιώργος Γλάστρας, Θανάσης Δήμου, Ελένη Κοκκίδου, Θοδωρής Μπουζικάκος, Αργύρης Ξάφης, Κλέαρχος Παπαγεωργίου, Εβελίνα Παπούλια, Αλμπέρτο Φάις, Μαρία Χάνου, Τάνια Τρύπη, Γιώργος Ψυχογιός.
Ο θεατρικός συγγραφέας Γουίλ Σαίξπηρ καταφθάνει σε μια πανσιόν του Ουίνδσορ, όπου ελπίζει να βρει την ησυχία και την έμπνευση για να γράψει τη θεατρική κωμωδία που του παρήγγειλε η βασίλισσα Ελισάβετ; Ποια ησυχία όμως και ποια απομόνωση, αφού όχι μόνο η πανσιόν είναι κέντρο διερχομένων, αλλά και τόπος σχεδιασμού και υλοποίησης των πλέον περίτεχνων ερωτικών συνωμοσιών.
Τα καλύτερα πάρτυ της πόλης γίνονται εδώ, όπου ο Σαίξπηρ συναντά το γκλαμ-ποπ των ’80s και μεταμορφώνεται σε ένα λαμπερό και ξεσηκωτικό μιούζικαλ, 100% πρωτότυπο και 100% ελληνικό. Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος (κείμενο και στοίχοι) και ο Θέμης Καραμουρατίδης (μουσική) πρέπει να είχαν πολύ κέφι όταν αποφάσισαν να καταπιαστούν με τις “Εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ” και να τις μετατρέψουν σε διασκεδαστική γιορτή. Οι πολύχρωμες φιγούρες του αρχικού κειμένου και όλες οι αποχρώσες ιδέες ερωτικής αποπλάνησης, γυναικείας σαγήνης και εκδίκησης φαίνεται πως ήταν εξ αρχής έτοιμες για μια τέτοια διαχείριση περιμένοντας απλά τους κατάλληλους ανθρώπους.
Με τη δράση λοιπόν να μεταφέρεται στο Ουίνδσορ των χρόνων του ’80 και της Μαντόνα (πέθανα στα γέλια όταν η παρθένα κόρη εμφανίζεται στη σκηνή ντυμένη α λα “like a virgin”) και με αέρα “Mamma Mia”, η κωμωδία του βάρδου του Έηβον βάζει τα αστραφτερά της (κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη, περούκες: Κωνσταντίνος Σαββάκης), γεμίζει χρώμα (σκηνικά: Πάρις Μέξης, φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου) και μας καλεί στο πάρτυ της ζωής μας.
Ακολουθώντας με σπουδή τους κανόνες του μιούζικαλ, η πρόζα και τα τραγούδια γίνονται ένα με την αφήγηση, τηρώντας όλες τις απαραίτητες συμβάσεις του είδους, με τη μουσική να υπογράφει τους χαρακτήρες και να δίνει το στίγμα της κάθε εικόνας. Η σκηνοθεσία του Λευτέρη Γιοβανίδη, εξίσου απόλυτα εναρμονισμένη με το μουσικοχορευτικό θέατρο, απλώνεται σε κάθε γωνιά της Κεντρικής Σκηνής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά (ακόμα στην ορχήστρα, της οποίας τον χώρο εντάσσει στην παράσταση), επεκτείνοντας τον τόπο δράσης και μεταμορφώνοντάς την σε ξέφρενη disco.
Η Εβελίνα Παπούλια και η Τάνια Τρύπη, απόλυτα στον φυσικό τους χώρο, κινούνται με περίσσια άνεση και εξαιρετικές φωνητικές επιδόσεις, έχοντας για άσσο στο μανίκι τους και τον έμφυτο κωμικό τους χρονισμό. Απολαυστικός ο Θανάσης Βλαβιανός στον ρόλο του πελαγωμένου θεατρικού συγγραφέα που αναζητά την έμπνευση, παίζει με κόντρα στόμφο και πονηρή διάθεση που τον απελευθερώνει, ενώ η Μαρία Χάνου είναι ιδανική, ερμηνευτικά αλλά και φωνητικά, στον ρόλο της ερωτευμένης κόρης που πρέπει να ξεφύγει από τις προσταγές των γονιών της και να ακολουθήσει τον δρόμο της, με αέρα ποπ σταρ και σιγουριά.
Υπέροχη και σαγηνευτική η Ελένη Κοκκίδου (σε ρόλο που δεν θα μπορούσα να τη φανταστώ), είναι η σαρωτική ιδιοκτήτρια του πανδοχείου, ρόλο που αποδίδει στην εντέλεια καθώς κινείται με ταλέντο από την κωμωδία στη συγκίνηση, τόσο στην πρόζα όσο και στα μουσικά μέρη όπου επιδεικνύει άριστη γνώση του είδους, διατηρώντας τη συναισθηματική φόρτιση του ρόλου και στα τραγούδια της. Και φυσικά, υπάρχει ο Τζων Φάλσταφ του Αργύρη Ξάφη, σωστός σίφουνας της παρακμής και φιγούρα που φαίνεται να πηγάζει από εγχειρίδιο του Μαρκησίου Ντε Σαντ υπό την επήρεια LSD.
Η άνεση και η τρέλα στο βλέμμα και την έκφραση, το σκηνικό του εκτόπισμα και η ευελιξία στην κίνηση παρέα με την υπέροχη φωνή του, προσφέρουν μια αξέχαστη σκηνική προσωπικότητα που κοροϊδεύει, αυτοσαρκάζεται και εν τέλει θριαμβεύει. Κι όταν όλα φτάνουν στην αποθέωση του φινάλε (με στιγμές που κλείνουν τιμητικά το μάτι και στα μιούζικαλ του Δαλιανίδη) και το θέατρο αντηχεί στον ρυθμό της μουσικής, αφήνεσαι στο ξέσπασμα του ρυθμού και παρακολουθείς με μάτια μικρού παιδιού, όντας πλέον σίγουρος πως “τα καλύτερα πάρτυ της πόλης γίνονται εδώ”, τραγούδι που μουρμουρίζεις ασταμάτητα στον δρόμο της επιστροφής και που ανασύρεις στη μνήμη κάθε φορά που χρειάζεσαι να χαμογελάσεις.
• Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Κεντρική Σκηνή “Δημήτρης Ροντήρης” – Λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 17:30 & 21:00, Κυριακή στις 19:00
