Ο Θεμιστοκλής Καρποδίνης,είναι από την Πάρο. Γνωριστήκαμε με αφορμή την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, με ρεμπέτικα τραγούδια.. Είδα έναν καλλιτέχνη, δημιουργό – καμιά φορά η ταμπέλα ηθοποιός / τραγουδιστής περιορίζει –  με όρεξη, διάθεση για κάτι ιδιαίτερο και καλό. Ακουσα τη δουλειά του και κυριολεκτικά, ενιωσα ότι έχει κάτι έχει να πει.  Ο πρόλογος σε αυτή τη συνέντευξη του ανήκει.

Οι “Κοντραμπατζήδες” είναι ένας δίσκος που φέρνει έναν νέο ήχο σε παλιά τραγούδια, έχει αφαιρέσει από πάνω την «σκόνη» του καιρού με τρόπο που δεν γίνεται άμεσα αντιληπτός, επειδή δεν υπάρχουν παρεμβάσεις τέτοιες που να αλλάζουν ριζικά τον ήχο σε κάτι πιο ηλεκτρονικό, ροκ, τζαζ κλπ., που σε κάνει όμως να αναρωτιέσαι αν πολλά από αυτά τα τραγούδια γράφτηκαν σήμερα και όχι πριν 90 χρόνια.

Είναι μια δουλειά στην οποία δεν υπάρχει καμία προσπάθεια μίμησης και «πιστής αντιγραφής», με την έννοια της στείρας επανεκτέλεσης, που όμως φέρνει στο φως 12 τραγούδια με τον τρόπο που εμείς βλέπουμε και υπηρετούμε το «λαϊκό στοιχείο» στη μουσική σήμερα. Για τον λόγο αυτό μπορώ να πω πως είναι ένας δίσκος με διασκευές 12 ρεμπέτικων τραγουδιών.”

 

 

Γιατί επέλεξες ρεμπέτικο τραγούδι για την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά;
Με το ρεμπέτικο ασχολούμαι από πολύ νεαρή ηλικία και με εκφράζει προσωπικά σε πολλά επίπεδα.

 

Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα, η βάση σου στη μουσική;
Η λαϊκή και η παραδοσιακή μουσική είναι αυτές που πρωταγωνιστούν στην μουσική μου παιδεία και στα βιώματά μου.

 

Τα τελευταία χρόνια ακούμε διασκευές ρεμπέτικων τραγουδιών, που γνωρίζουν τεράστια επιτυχία! Που οφείλεται αυτό;
Οι διασκευές ρεμπέτικων τραγουδιών οφείλονται στο γεγονός ότι αυτή η μουσική γοητεύει νέους καλλιτέχνες, τους δίνει τροφή και έμπνευση για πειραματισμό. Η επιτυχία που γνωρίζουν κάποιες από αυτές οφείλονται άλλοτε στο μουσικό αποτέλεσμα και άλλοτε στην δημοφιλία του καλλιτέχνη ή του συγκροτήματος, ενίοτε και στα δυο μαζί.

 

 

Εν έτη 2019, υπάρχει χώρος για το ρεμπέτικο τραγούδι – χωρίς διασκευές- στην ελληνική μουσική σκηνή;
Αυτό που αποδεικνύει το μουσικό γίγνεσθαι σήμερα είναι πως στην ελληνική μουσική σκηνή υπάρχει χώρος για όλα. Το διασκευασμένο ρεμπέτικο αλλά και το ρεμπέτικο που μένει πιστό στην πρώτες δισκογραφημένες εκτελέσεις, βρίσκει το καθένα τον δικό του χώρο και κοινό. Για μένα «διασκευή» δεν είναι μόνο να κάνεις ένα γνωστό τραγούδι αγνώριστο από τις περισσότερες παρεμβάσεις που μπορείς να του κάνεις στην αρμονία, στον ρυθμό, στην ενορχήστρωση κλπ. Πολλές από τις δισκογραφημένες ή ζωντανές εκτελέσεις που ακούμε είναι διασκευές χωρίς να προωθούνται ή να προβάλλονται ως τέτοιες.

• Δυστυχώς ακούμε πολλές κακές διασκευές με αποτέλεσμα να έχει καθιερωθεί ως κάτι αρνητικό όρος αυτός και να έχει αποκοπεί στην συνείδησή μας ως κάτι που αφορά την διαδικασία εξέλιξης της μουσικής.

• Σήμερα υπάρχει άμεση και τεράστια πρόσβαση στην πληροφορία και στα καλλιτεχνικά μέσα, που δεν υπήρχε παλιότερα. Αυτό δίνει την δυνατότητα στους καλλιτέχνες να πειραματιστούν με τρόπο που οι γενιές παλιότερων μουσικών δεν είχαν την δυνατότητα. Και πάλι αποδεικνύεται όμως πως η πληροφορία και τα μέσα δεν αρκούν. Αυτό που παίζει το σημαντικότερο ρόλο είναι η μουσική αισθητική. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείς αυτά που σου παρέχονται.

 

Και τελικά τι αντιπροσωπεύει το ρεμπέτικο τραγούδι;
Το ρεμπέτικο τραγούδι αποτελεί το πιο φωτεινό παράδειγμα λαϊκής μουσικής που γεννήθηκε σε μία τόσο σκληρή εποχή για την Ελλάδα. Είναι ένα παράδειγμα του πώς ο τόσο μεγάλος πόνος μπορεί να τραγουδηθεί τόσο μελωδικά και περήφανα. Το ρεμπέτικο υπάρχει για να μπορούμε να ξεπερνάμε ακόμη και σήμερα με χαρά τις δυσκολίες και να προχωράμε με το κεφάλι ψηλά.

 

Γιατί όμως δεν ακούμε το ρεμπέτικο τραγούδι σε μεγάλες σκηνές;
Εάν γινόταν κάτι τέτοιο θα ήταν παράταιρο πιστεύω. Οι μεγάλες σκηνές και πίστες, ειδικά με την μορφή που έχουν σήμερα, δεν είναι ο φυσικός χώρος του ρεμπέτικου.

 

Πως βλέπεις την ελληνική μουσική σκηνή τα τελευταία χρόνια;
Όπως προείπα όμως υπάρχει χώρος για όλα. Η προσφορά βέβαια διαμορφώνεται ανάλογα με τη ζήτηση. Ό,τι έχει περισσότερη ζήτηση από τη μάζα και ανταποκρίνεται αισθητικά στις μουσικές της απαιτήσεις κυριαρχεί στις μεγάλες πίστες και τις μουσικές σκηνές και ούτω καθεξής.

• Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες παγκοσμίως και μάλιστα όσο οι αισθητικές απαιτήσεις μειώνονται τόσο μεγαλύτερη η αποδοχή από τον κόσμο. Αν συνέβαινε το αντίθετο θα ήταν ανησυχητικό. Το καλό είναι ότι κανείς δεν τρώει την πελατεία κανενός, όλοι βρίσκουν χώρο να εκφραστούν μουσικά, οι περισσότεροι βρίσκουν να ακούσουν αυτό που θέλουν και όλοι είναι ευχαριστημένοι.

 

 

 

Δώσε μου σε μια παράγραφο τι πρέπει να ξέρει κάποιος για τον Θεμιστοκλή σαν καλλιτέχνη!
Ο Θεμιστοκλής πάνω απ’ όλα αγαπάει την τέχνη του. Αφιερώνεται ψυχή τε και σώματι σε ό,τι αναλαμβάνει καλλιτεχνικά να φέρει εις πέρας. Του αρέσουν οι προκλήσεις και θέλει πολύ να μεταμορφώνεται και σαν ηθοποιός και σαν τραγουδιστής.

 

Αγαπημένος προορισμός;
Η Πόλη

Αγαπημένο μέρος στην πόλη!
Το Odeon στη Μάρκου Μουσούρου

Τι μπορεί να σου αποφορτώσει μια δύσκολη μέρα;
Μία προπόνηση και μετά ένα κρασάκι με φίλους.

 

Μετά την ολοκληρωμένη σου δουλειά Κοντραμπατζήδες, τι να περιμένουμε μέσα στη χρονιά;
Έναν επόμενο δίσκο βασισμένο σε παραδοσιακά τραγούδια που έχουμε ετοιμάσει με δύο εξαιρετικούς καλλιτέχνες, τον Κωστή Ζουλιάτη και τον Πέτρο Λαμπρίδη, εμφανίσεις με τους «Κοντραμπατζήδες», ένα αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία με την Χριστίνα Τασκασαπίδου σε σκηνοθεσία της Όλιας Λαζαρίδου και άλλα που δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμα.

 

– Φωτογραφίες Λεωνίδας Βασιλόπουλος