Δέκα χρόνια μετά την πρώτη συνεργασία τους, η Ελένη Πέτα και το quinteto TANGartO συναντιούνται ξανά, υποσχόμενοι στους φίλους τους ένα δίωρο μουσικό ταξίδι σε τόπους, όπου το πάθος και η θεατρικότητα του tango, γίνεται αφορμή για μια σειρά από απρόσμενους μουσικούς συνειρμούς.

Η συναυλία “Che Tango che” θα πραγματοποιηθεί στο Βεάκειο Θέατρο, στις 7 Σεπτεμβρίου 2018. Η Ελένη Πέτα θα ξεδιπλώσει μία διαφορετική πτυχή της ερμηνευτικής φυσιογνωμίας της, διεισδύοντας στο θεατρικό λόγο των tangos. Μια φωνή τρυφερή και εκρηκτική, μία φωνή που θα σταθεί απέναντι στα πάθη και στους καημούς του έρωτα και θα πιστοποιήσει την αξία τους. Θα ερμηνεύσει με ερωτισμό, λυρισμό και θεατρικότητα, μεταδίδοντας ένα πάθος που στοχεύει απευθείας στη ψυχή.

Βαθιά κατασταλαγμένη, συνειδητοποιημένη και προσγειωμένη, όπως ακριβώς τη γνώρισε και την αγάπησε το κοινό της από τα πρώτα της βήματα, την περίοδο του ’90, μέχρι και σήμερα, που η ίδια ακολουθεί τον δικό της, προσωπικό δρόμο, μακριά από τις επιταγές της μόδας, η Ελένη Πέτα μιλάει στο UrbanLife.gr για τη νέα συνύπαρξή της με τους «TANGartO», τις λανθασμένες κινήσεις του παρελθόντος, το βλέμμα με το οποίο κοιτάζει τη μεγάλη της αγάπη για τη μουσική, αλλά και όλα όσα προσδοκεί σε προσωπικό επίπεδο.

 

 

Η ανακοίνωση της νέας συνεργασίας σας με τους «TANGartO» αποτέλεσε μία ευχάριστη «έκπληξη» για όσους αναζητούν μία διαφορετική μουσική πρόταση. Οι επαγγελματικές επιλογές σας καθορίζονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τις ανάγκες του κοινού ή από τις προσωπικές σας καλλιτεχνικές ανησυχίες;
Καθορίζονται αποκλειστικά από τις δικές μου ανάγκες. Είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να δοκιμάζομαι σε διάφορα είδη τραγουδιού. Δεν θα μπορούσα να υπηρετώ αποκλειστικά ένα δικό μου ρεπερτόριο, ελληνικό. Μου αρέσει πάρα πολύ να πράττω όπως νιώθω, κατά διαστήματα και δεν θα μπορούσα να μπω ποτέ σε τέτοιου είδους καλούπια. Οπότε, για μένα ήταν ξανά μία ιδιαίτερα ευχάριστη συγκυρία να συμπράξω με τους “TANGartO”, με τους οποίους συνεργάστηκα για πρώτη φορά το 2008 για έναν αρκετά μεγάλο αριθμό παραστάσεων.

• Δέκα χρόνια μετά μας δίνεται πάλι η ευκαιρία, με αφορμή την πολύ μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στο Βεάκειο Θέατρο, να συναντηθούμε πάλι και γιατί όχι να μην κανονίσουμε και μια σειρά παραστάσεων εντός κι εκτός Αθηνών;

 

Θα επιθυμούσατε δηλαδή την έναρξη ενός νέου κύκλου συνεργασίας;
Πιστεύω ότι, ήταν κάτι το οποίο άξιζε πολύ. Δεν πήρε το μέγεθος και την έκταση που του άρμοζε. Για μένα παίζει πάρα πολύ μεγάλη σημασία και το timing. Είναι ένα ρεπερτόριο που αγαπώ ιδιαίτερα, όπως τα τραγούδια του Astor Piazzolla. Βέβαια, δεν περιοριζόμαστε μόνο στο έργο του σπουδαίου Αργεντίνου συνθέτη, τα παιδιά έχουν διασκευάσει και πολύ γνωστά ελληνικά κομμάτια και γενικά υπάρχει ρεπερτόριο από τη διεθνή μουσική σκηνή. Χαίρομαι να τα ερμηνεύω. Είναι τραγούδια με έντονη θεατρικότητα και λυρισμό, κάτι το οποίο με αντιπροσωπεύει απόλυτα και δεν μπορώ να πω ότι, το βρίσκω πολύ εύκολα στο προσωπικό μου ρεπερτόριο. Δε σημαίνει ότι δεν έχουμε κι εμείς τεράστιους Έλληνες συνθέτες. Πολλά τραγούδια εξ’ αυτών ερμηνεύω στα live μου.

 

Ένα ιδιαίτερο μουσικό είδος όπως το tango, όπου η απόδοση των τραγουδιών στηρίζεται στον αρμονικό συνδυασμό υψηλών φωνητικών ικανοτήτων και μιας δραματουργικής προσέγγισης, αποτελεί πρόκληση για έναν ερμηνευτή;
Για μένα προσωπικά, ναι. Και μία ακόμη πρόκληση είναι ότι εγώ τραγουδάω σε γλώσσες τις οποίες δε γνωρίζω. Ισπανικά, πορτογαλικά, γαλλικά. Τώρα θα πούμε και ένα κρεολικό (γλώσσα βασισμένη στη γαλλική). Δεν είναι γλώσσες που μιλώ. Οπότε, ήταν τεράστια πρόκληση να καθίσω να μάθω το ρεπερτόριο. Μελέτησα την προφορά και την ερμηνεία τους. Και μου άρεσε πάρα πολύ αυτό. Επίσης, τα παιδιά είναι εξαιρετικοί μουσικοί. Αποδίδουν άψογα το ύφος του Astor Piazzolla και αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για μένα να συμπράττω μαζί τους. Έχουν φοβερή αισθητική προσέγγιση και τα παιξίματά τους είναι υπέροχα. Όποιος έρθει να ακούσει και να δει, θα καταλάβει ακριβώς τι εννοώ.

 

Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί ερμηνευτές έχουν δοκιμάσει την τύχη τους και στο θεατρικό σανίδι. Το μουσικό θέατρο είναι ένα είδος που θα σας ενδιέφερε;
Δεν πιστεύω ότι, έχω την κατάρτιση για μουσικό θέατρο. Κι επειδή είμαι τελειομανής και μ’ αρέσει να κάνω καλά ό,τι κάνω, για μένα το μουσικό θέατρο προϋποθέτει να είσαι ηθοποιός, να έχεις εξαιρετική φωνή και να χορεύεις. Εγώ δεν τα έχω όλα αυτά. Και σε καμία περίπτωση, την υποκριτική. Δεν έχω δοκιμάσει, αλλά θα αισθανόμουν τεράστια ανασφάλεια να εκτεθώ με αυτό τον τρόπο απέναντι στο κοινό. Ακριβώς επειδή όλα αυτά ξεκινούν από τον εαυτό μου, που τα βλέπει από μία διαφορετική οπτική. Δε με ενδιαφέρει δηλαδή να κάνω τα πάντα, προκειμένου να είμαι μέσα στα πράγματα. Το μουσικό θέατρο είναι κάτι εξαιρετικό, μακάρι να είχα την κατάρτιση να μπορούσα να ασχοληθώ και με αυτό. Αλλά δεν την έχω.

 

Το όνομά σας και η γενικότερη παρουσία σας στα πράγματα κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των μουσικόφιλων, ιδιαιτέρως εκείνων που θυμούνται έντονα την περίοδο των 90s. Τι κρατάτε εσείς από εκείνη την εποχή και τι αφήνετε πίσω σας;
Από τη δεκαετία των ‘90s δε θέλω να κρατήσω σχεδόν τίποτα. Ήταν ένα εντελώς πειραματικό στάδιο, τότε που υπήρχαν ακόμα οι πολύ μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, στις οποίες εσύ δεν είχες και ιδιαίτερο λόγο σε αυτά που έκανες και στις συνεργασίες. Θεωρώ ότι έγιναν αρκετά λανθασμένες κινήσεις και εκ μέρους μου και δεν κρατάω τίποτα. Για μένα, το ξεκίνημά μου αρχίζει το 1997-1998, που κυκλοφορεί ο δίσκος με τον τίτλο «Ίδια μάτια, άλλο βλέμμα». Πριν από αυτό, κυκλοφόρησαν άλλες δύο δουλειές σε άλλη δισκογραφική εταιρεία. Όμως θεωρώ ότι θα μπορούσαν να μην είχαν κυκλοφορήσει.

• Αν άρχιζα τώρα, θα τα έκανα αλλιώς τα πράγματα, απλά έτυχε συγκυριακά και εποχιακά να επικρατεί τότε ένα διαφορετικό είδος μουσικής, στο οποίο προσπαθήσανε να με επιβάλουν και να μου επιβάλουν, αλλά δεν πέτυχε. Γι’ αυτό αποφάσισα να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, έναν δρόμο πιο μουσικό και πιο δημιουργικό κι ας ήταν εντελώς κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Γι’ αυτό και αντιμετώπισα πάρα πολλές δυσκολίες.

 

 

Πώς ερμηνεύεις ακριβώς την «αποτυχία»;
Λέω πως δεν πέτυχε, θεωρώντας ότι γίνονταν πράγματα που δεν με εξέφραζαν, σε χώρους που δε με εξέφραζαν. Υπήρχαν διαφορετικές απαιτήσεις από το άτομό μου, στις οποίες εγώ δεν μπορούσα να αντεπεξέλθω και γενικά ήταν μια ολόκληρη φιλοσοφία πάνω στη δουλειά, που εμένα δεν μου ταίριαζε. Το πολύ εμπορικό, το lifestyle που επικρατούσε τότε πάρα πολύ έντονα. Ήταν κάτι, που δεν ήθελα να υπηρετήσω.

 

Το σύστημα δηλαδή «κλωτσούσε» στην ιδιοσυγκρασία σου.
Απόλυτα. Πιστεύω ότι μπήκα σε λάθος timing.

 

Έχοντας παρακολουθήσει κανείς τη μέχρι σήμερα πορεία σας, θα μπορούσε να πει ότι ανέκαθεν αποτελούσατε μια «ήσυχη», αλλά εξίσου μετρήσιμη δύναμη, εν αντιθέσει με άλλους καλλιτέχνες που επένδυαν σε περισσότερα πράγματα πέρα από τη φωνή τους. Ποιοι ήταν οι βασικοί στόχοι που θέτατε στον εαυτό σας;
Ποτέ δεν ήμουν μέσα σε αυτή τη δουλειά, επιμένοντας να υπάρχω με το «έτσι θέλω». Δεν με ενδιέφερε να εμφανίζομαι συνέχεια. Δε με απασχολούσε το γεγονός αν θα με ξεχάσει ο κόσμος, στην περίπτωση που λείψω έναν χρόνο. Δεν κυνηγούσα ποτέ την επιτυχία σε πρώτο επίπεδο. Σαφώς και όλοι κάνουμε αυτή τη δουλειά, απευθυνόμενοι σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Αλλιώς θα έκανα και διαφορετικό ρεπερτόριο. Επίσης ήθελα μετά από πάρα πολλά χρόνια να με κατατάσσουν ως αξία και όχι ως είδος μουσικής και πιστεύω πως αν μη τι άλλο, από το 1994 που υπάρχω στα πράγματα και δισκογραφικά, αν κάτι έχω κερδίσει…. είναι αυτό. Ότι είμαι στη συνείδηση του κόσμου που με γνωρίζει και με έχει εντοπίσει ως αξία, όχι ως είδος μουσικής. Άμα ρωτήσεις κάποιον «είναι λαϊκή τραγουδίστρια, είναι ποπ;», απλά θα σου πει, τι τραγουδίστρια είναι.

• Την αξία μου, όχι τι είδος τραγουδάω και αυτό για μένα είναι μια επιτυχία. Αλλά θυσιάζεις πράγματα, που εγώ προσωπικά δεν τα εκλαμβάνω ως θυσίες, γιατί ακολουθούσα το ένστικτό μου και τον χαρακτήρα μου. Ακολουθώντας αυτό το δρόμο, συναντάς πάρα πολλές δυσκολίες και καθυστερείς. Γενικά δε βιάζομαι ποτέ. Δε βάζω στόχους. Δηλαδή, η μέχρι τώρα σταδιοδρομία μου δεν ήταν βασισμένη σε κάποιο προμελετημένο σχέδιο. Παίρνω τα πράγματα όπως έρχονται και τα ακολουθώ. Τίποτε άλλο.

 

Όταν αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουν και οι στόχοι; Στο παρελθόν, η συμμετοχή σε ένα μεγάλο μουσικό σχήμα θεωρούταν η εξαργύρωση της προσωπικής επιτυχίας κάθε καλλιτέχνη; Σήμερα, που η μουσική πλήττεται σε πολλά επίπεδα, όπως και γενικότερα ο χώρος του πολιτισμού, μία τέτοια συνεργασία θα είχε την ίδια επιτυχία; Όλοι θυμόμαστε την εμφάνισή σας στο πλευρό του Νότη Σφακιανάκη.
«Ναι, συνεργαστήκαμε το 1997 στην Ιερά Οδό. Λίγο μετά κυκλοφόρησε το σιντί μου το «Ίδια μάτια κι άλλο βλέμμα». Από τότε, έχω κάνει διαφόρων ειδών συνεργασίες. Πέρυσι, κάναμε συναυλίες με τον Δημήτρη Μπάση. Πρόπερσι, με τον Κώστα Μακεδόνα. Δεν αποκλείω τις μεγάλες συνεργασίες με ονόματα που μπορεί να υπηρετούν και το λαϊκό ρεπερτόριο. Αρκεί να μιλάμε την ίδια γλώσσα και να έχουμε την ίδια αισθητική.

Η συνεργασία με τον Νότη Σφακιανάκη ήταν μία από τις καλύτερες που είχα εκείνη την περίοδο. Ήταν ένα πολύ μεγάλο όνομα που μου φέρθηκε με σεβασμό και προσπάθησε να αναδείξει τα στοιχεία τα δικά μου. Κι αυτό είναι προς τιμήν του. Δεν με πήρε να πω πέντε τραγούδια λαϊκά και να γεμίσω το πρόγραμμά του. Γι’ αυτό, το θυμάμαι πάντοτε ως πολύ καλή ανάμνηση. Αλλά από κει και πέρα, εγώ δεν περιορίζομαι στο τι συνεργασίες θα κάνω. Αρκεί να περνάω καλά και να μη νιώθω ότι τρέχω σε έναν αγώνα ταχύτητας στον οποίο πρέπει να βγω πρώτη.

Συνεργάστηκα με τον Μπάση και τον Μακεδόνα και πέρασα καταπληκτικά. Κάναμε συναυλίες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, παίξαμε σε μουσικές σκηνές. Δεν θα πήγαινα σε ένα πρόγραμμα με πολλούς τραγουδιστές, που πηγαίνουν για να βουλώσουν τρύπες. Αυτό δεν με εκφράζει και το σταμάτησα από τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας μου. Τώρα έχει λόγο αυτό που κάνω. Ακόμη και να συμμετέχω σε ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα, υπάρχει λόγος. Όχι να πάω για να βουλώσω κάποια τρύπα. Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα, αυτό συνέβαινε. Αλλά δεν πειράζει, ήμουν πάρα πολύ μικρή και σίγουρα πρέπει να περάσεις από κάποια πράγματα για να δεις τι σου αρέσει και τι όχι.

• Εγώ δε γεννήθηκα, λέγοντας πως, όταν μεγαλώσω, θα γίνω τραγουδίστρια. Δεν είχα καμία σχέση με το χώρο αυτό. Σπούδασα κλασική μουσική. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε κι εγώ η ίδια δεν ξέρω, πώς μου προέκυψε αυτό το επάγγελμα. Πάντως, η μουσική είναι κάτι που αγαπώ, έχω μεγαλώσει με αυτήν, έχω σπουδάσει από τα έξι-επτά χρόνια μου και δε νομίζω ότι, θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.

 

 

 

Είστε από τις ερμηνεύτριες που δείχνουν ότι όχι μόνο δεν τάσσονται υπέρ της μαζικής παραγωγής, αλλά που μετρούν τα βήματα που θα κάνουν κάθε φορά. Ποιοι είναι πλέον οι παράγοντες που θα παίξουν ρόλο για να παρουσιάσετε κάτι νέο δισκογραφικά;
Να μου έρθει μία πολύ καλή ιδέα, να προκύψει κάτι πολύ ενδιαφέρον για μένα, που θα με εξιτάρει και θα νιώσω πολύ καλά, κάνοντάς το. Είναι ένα ένστικτο, ένα «καμπανάκι» που χτυπάει, όταν μου γίνεται μία πρόταση ή αν μου έρθει κάποια ιδέα. Αλλά συνήθως, όλα τα ωραία πράγματα έχουν έρθει από μόνα τους. Δεν τα έχω προκαλέσει εγώ. Όποτε προσπάθησα να προκαλέσω κάτι μόνη μου, δεν έγινε ποτέ. Επομένως και σαν στάση ζωής, ακολουθώ αυτό. Εκτός αν είμαι πεπεισμένη για κάτι και θα το παλέψω. Αλλά θα το παλέψω. Ό,τι ωραίο ήρθε μέχρι τώρα από συνεργασίες είτε από το εξωτερικό είτε από την Ελλάδα, ήταν πρόταση άλλου. Όχι, δική μου. Λειτουργεί εκεί ένα ένστικτο και το ακολουθώ.

 

Πολλοί λένε ότι η ζωή φέρνει εκπλήξεις… όσα όνειρα κι αν κάνουμε. Εσείς τι όνειρα κάνετε τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο;
Βίωσα πάρα πολύ έντονα ένα πολύ σημαντικό γεγονός που περάσαμε φέτος το χειμώνα με το παιδί μου. Τα όνειρά μου γενικότερα έχουν να κάνουν με αυτό το παιδί. Δεν με ενδιαφέρει κάτι άλλο. Θέλω να είναι γερό, δυνατό, να το δω να μεγαλώνει και να πετύχει κι αυτό τα δικά του όνειρα και τους στόχους του, έχοντας στο πλάι του εμένα, αν χρειαστεί βοήθεια σε οποιοδήποτε επίπεδο. Ειλικρινά δεν κάνω όνειρα γι’ αυτή τη δουλειά. Γενικότερα και από παιδί δεν έκανα ιδιαίτερα όνειρα. Ότι θέλω να γίνω κάτι, να φτάσω κάπου. Δεν ξέρω γιατί. Έτσι είμαι.

Πιστεύω ακράδαντα, πως έχοντας την υγεία μας, μπορούμε να τα έχουμε όλα. Αν δεν το έχεις αυτό, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ως εκ τούτου, το όνειρό μου είναι ένα. Να είμαστε υγιείς, εγώ, η οικογένειά μου και πάνω από όλα, το παιδί μου κι από κει και πέρα ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει.

 

Κλείνοντας, τι να περιμένουν όσους θα επισκεφτούν στις 7 Σεπτεμβρίου το Βεάκειο Θέατρο για να απολαύσουν τη σύμπραξή σας με τους Quinteto TANGartO;
Ένα δίωρο μουσικό ταξίδι, που θα τους τραβήξει μακριά από την καθημερινότητα. Ξεκινώντας από τα άρτια παιξίματα, τις υπέροχες μελωδίες, τραγούδια πολύ γνωστά και όμορφα, που θα ταξιδέψουν οπωσδήποτε τον κόσμο που θα έρθει να μας ακούσει.