Και εκεί λοιπόν που βρισκόμουν, δύο χρόνια πριν, σε ένα τραπέζι στην οδό Νίκης, μου κάνουν πρόταση να αναλάβω τα κοινωνικά δίκτυα του Animasyros. Είπα αμέσως ναι, έστω και αν επίσης αμέσως, σκέφτηκα μήπως έκανα γκάφα. Πέραν του ότι δεν είχα ποτέ ασχοληθεί με τη διαχείριση και τον συντονισμό σελίδων δικτύωσης, δεν ήξερα και σχεδόν τίποτα για κινούμενα σχέδια. Το πολύ εντυπωσιακό της διεξαγωγής ενός διεθνούς φεστιβάλ στην πρωτεύουσα του Αρχιπελάγους, την Ερμούπολη της Σύρου, επισκίασε η έντονη γνωριμία μου με την έννοια της ομάδας και του τελικού στόχου. Και το βασικότερο, εθελοντικά!
Αρχίζω λοιπόν να ψάχνω για το Animasyros, το χαρακτήρα του και το τι αυτό έχει ως παρακαταθήκη από τα χρόνια της πορείας του. Πραγματικά ήταν αξιοθαύμαστο ότι ένα φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων κατάφερε να ξεκινήσει το 2008 και να υφίσταται ακόμα, συνεχώς μεγαλύτερο και όλο και πιο σύνθετο. Με περισσότερες από 300 ταινίες από 40 σχεδόν χώρες, με αφιερώματα, ειδικές προβολές, αλλά και εξαιρετικές συνεργασίες, το φεστιβάλ μου φάνηκε αρχικά εξωπραγματικό.
Το Animasyros είναι κυριολεκτικά ένα «παιδί» της κρίσης. Ήταν ένα εγχείρημα με πολύ ρίσκο και με μεγάλες πιθανότητες απογοήτευσης, που όμως προχώρησε και στέριωσε. Εκτιμώ ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να αρνηθείς τη συνδρομή σου σε προσπάθειες που γίνονται σχεδόν εξολοκλήρου από την ιδιωτική πρωτοβουλία και στηρίζονται στην συμμετοχή και την συντονισμένη προσπάθεια. Ως μέλος της ομάδας του φεστιβάλ, κέρδισα εμπειρία, εξαργύρωσα τεχνογνωσία και κυρίως γνώρισα ανθρώπους. Ανθρώπους δημιουργικούς, επίμονους, με άγχη και ανασφάλεια αλλά παράλληλα με πίστη και μεθοδικότητα. Πιστεύω τρανά ότι η χώρα μας χρειάζεται ομαδικότητα και συμμετοχή, σε πολλά πεδία. Η χώρα μας χρειάζεται πολίτες έτοιμους να λειτουργήσουν εθελοντικά για ένα κοινό στόχο. Η επιμονή ανταμείβεται και μάλλον κάποιες φορές, η ολοκλήρωση ενός στόχου και η οριοθέτηση νέων διαδρομών, ικανοποιεί περισσότερο από την όποια υλική ανταμοιβή.
Πέρυσι, το Animasyros καινοτόμησε και σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή, έφερε την Όπερα και τα κινούμενα σχέδια μαζί στη σκηνή. Φέτος το Σεπτέμβρη, σε αυτή την 9η χρονιά αφήγησης, το Animasyros, ξέρω ότι θα κάνει ακόμα περισσότερα. Και το ξέρω γιατί γνωρίζω τους ανθρώπους του. Και πιστεύω σε αυτούς. Και αφού πιστεύω στη προσπάθεια των ομάδων, πιστεύω και στη νομοτελειακή πρόοδο της χώρας μας. Το φεστιβάλ είναι ήδη, το μεγαλύτερο στο είδος του στην Ελλάδα, καθώς και στα 20 μεγαλύτερα του κόσμου.
Συμφωνώ ότι είμαστε λαός που εύκολα αποδομεί. Είμαστε λαός, πολλές φορές, απείθαρχος και ανοργάνωτος. Γι αυτό άλλωστε, παραδείγματα σαν το Animasyros ξαφνιάζουν. Δεν είναι απλά ένα διεθνές σημείο αναφοράς για την τέχνη της εμψύχωσης, είναι και μια επιβεβαίωση ότι θα τα καταφέρουμε ως χώρα. Έγραψε ο Καραγάτσης στη «Μεγάλη Χίμαιρα» ότι όλα καίγονται κάτω από τον λαμπρό ήλιο των Κυκλάδων. Ναι ισχύει. Όλα όμως μπορούν να δημιουργηθούν ξανά εκεί. Πάμε για το 9.0.
