Πως «έμπλεξες» με την μουσική;

Πολύ σωστά τα…εισαγωγικά! Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου χωρίς  μουσική! Από παιδί, σπουδάζοντας κλασική κιθάρα και τραγουδώντας, μετά διδάσκoντάς την και παράλληλα , παίζοντας  μουσική στο ραδιόφωνο και (πιο πρόσφατα) σε μαγαζιά ως dj. Το ωραιότερο…”μπλέξιμο” της ζωής μου!

Ξεκινώντας τη δουλειά αυτή, ποια ήταν τα όνειρα και οι βλέψεις που είχες;
Ξεκινώντας ταυτόχρονα με την ελεύθερη ραδιοφωνία, δεν ανατρανταζόμουν ποτέ ότι αυτή η δουλειά θα κρατήσει 28 αδιάκοπα χρόνια, θα μου χαρίσει μερικές από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μου και θα χαρακτηρίσει την μέχρι τώρα πορεία μου! Μάλλον, την άφησα να με παρασύρει  και να με οδηγήσει.. Όπως γίνεται και με τη μουσική.

Στιγμιαίο επάγγελμα, ή πεπρωμένο;
Όπως αποδείχθηκε…το δεύτερο!

Μια μουσική εμπειρία που σου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό;
Ένα αυθεντικό blues bar στο Chicago, με άγνωστους, αλλά γνήσιους blues men και  blues women…η Συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας στο ΟΑΚΑ το 1988, το πρώτο Φεστιβάλ ΚΟΣΜΟΣ και τα δύο Φεστιβάλ ΕΝ ΛΕΥΚΩ.

Ποια είναι η πιο τρελή ή απρόοπτη στιγμή της καριέρας σου;
Ένα απίστευτο σαρδάμ στην πρώτη μου εκπομπή με τη Ζωή Ρηγοπούλου (πρωινή ζώνη στον Cool FM) και η ατάκα ενός θαμώνα του Gazarte, Παραμονή Πρωτοχρονιάς: “Ρε φίλε, βάλε ένα Τραβόλτα να σηκώσω το πόδι ψηλά…”

Αν μετά την συνέντευξη μπαίναμε στο αυτοκίνητό σου τι μουσική θα ακούγαμε στη διαδρομή;
Big band swing και Crooners! Ellington, Billy Holiday, Dean Martin, Sinatra, Nina Simone, Dinah Washington…Στην προηγούμενη ζωή μου, μάλλον ζούσα στα roaring twenties, κάπου κοντά στο Cotton Club. Μπορεί και να δούλευα εκεί, ποιος ξέρει;

Βινύλιο, cd ή laptop; Τι προτιμάς;
Ο ήχος του βινυλίου είναι αναντικατάστατος. Στα σετ μου παίζω πάντα με cd, από άποψη. Νομίζω ότι σύντομα θα επιστρέψω και στους δίσκους. Το laptop μπορεί να είναι πρακτικό, αλλά κάνει τη μισή, ίσως και παραπάνω, δουλειά για σένα. Άλλωστε μ αρέσει να…αγγίζω τη μουσική.

Που βγαίνεις στην Αθήνα; Που σου αρέσει να πηγαίνεις;
Όπου βρω καλή μουσική, χώρους με αύρα, καλό φαγητό, παραστάσεις, ταινίες, συναυλίες, ζωντανά πάρτι. Πολύ συχνά, διασκεδάζω και στα ίδια μαγαζιά που δουλεύω, ή ακούγοντας αγαπημένους συναδέλφους, ή, ανακαλύπτοντας καινούργιες μουσικές.

Τελικά ο ρόλος του μουσικού παραγωγού να ψάχνει για νέα ταλέντα και μουσικές να παρουσιάσει στο κοινό υφίσταται ακόμη ή όλα πλέον βασίζονται σε έτοιμες λίστες που απλά τις ακολουθεί ο ραδιοφωνικός παραγωγός; Υπάρχει αυτού του είδους η ανεξαρτησία  από μέρους σας;
Αν δεν υπήρχε ακόμη αυτή η ελευθερία,  δεν θα είχε νόημα να κάνουμε πια αυτή τη δουλειά. Άλλωστε, αυτό σημαίνει μουσικός, ή καλύτερα ραδιοφωνικός παραγωγός. Στην άλλη περίπτωση μιλάμε πια για εκφωνητές. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο!

Πώς νιώθεις όταν βλέπεις πολλά ραδιόφωνα να λειτουργούν με playlists χωρίς ραδιοφωνικούς παραγωγούς;
Όταν λείπει η φωνή από το ραδιόφωνο, παύει αυτομάτως να ισχύει και το νόημα της ύπαρξης του. Το ραδιόφωνο είναι -και- παρέα. Με τόσους πολλούς εναλλακτικούς τρόπους που υπάρχουν πια για να ακούσει κανείς μουσική, ποιος ο λόγος ύπαρξης ραδιοφώνου χωρίς φωνή?

Πώς αισθάνθηκες την πρώτη φορά που βρέθηκες μπροστά στο μικρόφωνο;
Θα ήταν υπερβολή να πω ότι δεν είχα άγχος και αγωνία, ταυτόχρονα όμως  υπήρχε και μία έντονη ανυπομονησία να προσκαλέσω έναν άγνωστο αριθμό, άγνωστων σε εμένα ανθρώπων, να  μοιραστούν μαζί μου ένα ταξίδι μέσα από τη μουσική.

Στο ραδιόφωνο υπάρχει ένα οξύμωρο σχήμα. Είσαι μόνoς μέσα στο στούντιο κι όμως έχεις τη δυνατότητα να επικοινωνείς με χιλιάδες ανθρώπους. Tι συναισθήματα σου προκαλεί αυτό;
Αυτό το συναίσθημα είναι πάντα μαγικό. Μπορεί όμως ,και να σε παγιδεύσει πολύ εύκολα. Πρέπει να βγάζεις τον εαυτό σου έξω από το στούντιο, να γίνεσαι κι εσύ “ακροατής” του εαυτού σου. Είναι μεγάλη ευθύνη να προσπαθείς να συμπαρασύρεις το  προσωπικό σου ταξίδι τους ανθρώπους που σε ακούνε και να τους κάνεις…συνταξιδιώτες σου.

Ποια είναι η προσωπικότητα που έχεις γνωρίσει από το χώρο της μουσικής βιομηχανίας και σου έχει κάνει εντύπωση;
Είχα την μοναδική ευκαιρία πριν λίγα χρόνια, να γνωρίσω και να περάσω αρκετό χρόνο με τον συνθέτη Gustavo Santaolalla. Eίναι πραγματικά εντυπωσιακό, το πως ένας  τόσο σπουδαίος , πολυβραβευμένος καλλιτέχνης και μουσικός , μπορεί να είναι ταυτόχρονα τόσο σεμνός, απλός και ανοιχτός σε κάθε τι καινούργιο. ‘Ίσως, βέβαια, να είναι αυτό, που τον κάνει τόσο σπουδαίο!

Μίλησε μας για το μουσικό σου σπίτι, το «Εν λευκώ»
Ο Εν Λευκώ 87,8 είναι ένα από τα λίγα ραδιόφωνα που έχουν δημιουργήσει μουσική “τάση” τα τελευταία χρόνια. Μία τάση, που πλέον εκφράζεται με πολλούς τρόπους γύρω μας. Είναι πολύ σημαντικό, να υπάρχουν ακόμα ραδιόφωνα που δίνουν την ευκαιρία σε ανθρώπους που αγαπούν και ψάχνουν συνεχώς το “καινούργιο”, να επικοινωνούν διαφορετικές μουσικές στο κοινό. Και αισθάνομαι πολύ τυχερός που είμαι μέλος αυτής της ομάδας.

Διάλεξε μας 4 τραγούδια να ντύσουμε μια μελαγχολική μας μέρα.
– Jim Morrison – Indian Summer (UCP Berlin Bootleg)
– Kaleo – Way Down We Go
– Sivert Hoyem – My Thieving Heart (feat. Marie Munroe)
– Beat Ride – Dreamers

Και άλλα 4 για την πρώτη φωτεινή μέρα του καλοκαιριού.
– Quantic Presenta flowering Inferno – A Life Worth Living feat U-Roy & Alice Russell
– Baz Luhrmann – Wear Sunscreen (Mau Kilauea’s Tropical Mix)
– Claptone – Puppet Theatre feat. Peter bjorn & John
– Paradis – Toi et Moi

Αν ήσουν σύνθημα σε τοίχο θα ήσουν…
Το κλειδί του Σολ