Πως «έμπλεξες» με την μουσική;
Όλη μου τη ζωή τη θυμάμαι με μουσική. Από μωρό παιδί. Το πικάπ να παίζει στο σπίτι. Οι πρώτες μου κασέτες και το κασετόφωνο μου. Τα υπόλοιπα παιδιά ζητούσαν παιχνίδια. Εγώ ήθελα τραγούδια. Από 10 ετών ήξερα πως θέλω να ασχοληθώ με το ραδιόφωνο. Αλλάζω τη λέξη ”’έμπλεξες” και θα έλεγα πως είμαι δεμένος με τη μουσική.

Ξεκινώντας τη δουλειά αυτή, ποια ήταν τα όνειρα και οι βλέψεις που είχες;
Αυτό ήταν το πιο όμορφο. Δεν είχα βλέψεις, προσδοκίες. Η ανάγκη μου ήταν να εκφραστώ. Όσα δεν μπορούσα να βάλω σε λέξεις, τα εξέφραζα με τη μουσική και τα τραγούδια. Ακόμα και σήμερα όταν είμαι σε αυτό το σημείο, αυτό που προκύπτει είναι μαγικό. Δεν μπορώ να στο εξηγήσω με λέξεις.

Στιγμιαίο επάγγελμα, ή πεπρωμένο;
Αν πεπρωμένο είναι αυτό που μου προσφέρει η ζωή απλόχερα επειδή το αγαπώ, τότε είναι πεπρωμένο. Αλλά θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου κάποια στιγμή να ασχολούμαι και με κάτι άλλο. Πχ αντί να κάνω ραδιόφωνο να ασχολούμαι με το γράψιμο. Ή και τα δύο. Όπως τώρα.

Μια μουσική εμπειρία που σου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό;
Η πρώτη συνέντευξη που πήρα. Ήταν το 1995 από τον Χάρη Κατσιμίχα. Του είχα κάνει ένα σχόλιο την προηγούμενη χρονιά κατά τη διάρκεια της συναυλίας τους στην Κρήτη και την επόμενη χρονιά όταν – τυχαία – βρέθηκα να του παίρνω συνέντευξη, με θυμόταν. Το βράδυ με υποδέχτηκε στα καμαρίνια για να μου γνωρίσει τον αδερφό του, τον Πάνο και του είπε: ”αυτό είναι το παιδί που πέρυσι μας είχε κάνει εκείνο το σχόλιο για τη συναυλία μας.” Είχα νιώσει τεράστια χαρά γιατί μεγάλωνα με τη μουσική τους.

Ποια είναι η πιο τρελή ή απρόοπτη στιγμή της καριέρας σου;
Θα σου πω για την πρώτη μου εκπομπή. Όλα ξεκίνησαν από εκεί. Πήρα το θάρρος να ζητήσω εκπομπή από τον αγαπημένο μου σταθμό στην Κρήτη. Ήμουν μόλις 15 ετών. Είχα τηλεφωνήσει και είχα γράψει σε ένα κομμάτι χαρτί τι θα τους έλεγα, για να μη χάσω τα λόγια μου. Είχα γράψει μέχρι και το όνομά μου. Λίγες μέρες αργότερα έκανα την πρώτη μου εκπομπή με τραγούδια από τα 50’s και τα 60’s. Ήταν 25 Ιουλίου 1993. Δεν θα τη ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα. Είναι ωραίο οι άνθρωποι να πραγματοποιούμε τα όνειρα και τα θέλω μας.

Αν μετά την συνέντευξη μπαίναμε στο αυτοκίνητό σου τι μουσική θα ακούγαμε στη διαδρομή;
Πριν λίγες μέρες πήγα με μια φίλη μου στην παραλία. Έκανα την πρώτη μου βουτιά! Γυρνώντας ακούγαμε Άννα Βίσση, Αλέξια, Χρ.Δάντη, Ευριδίκη, Κορκολή και όλα τα αγαπημένα μας τραγούδια από τα 80’s. Στο αυτοκίνητό μου θα βρεις επίσης το νέο cd του Theodore, συλλογές με τραγούδια και μελωδίες του Χατζιδάκι και οπωσδήποτε Michael Jackson. Κάπου υπάρχουν και τα καψούρικα της Μοσχολιού. Διάλεξε! ‘Η απλά μπορούμε να βάλουμε το ραδιόφωνο να παίζει στον Pepper.

Βινύλιο, cd ή laptop; Τι προτιμάς;
To laptop με έχει σώσει. Μπορώ να παίζω στα μαγαζιά τόσες πολλές και ωραίες μουσικές από τον σκληρό μου δίσκο. Αλλά τον τελευταίο καιρό αγοράζω ξανά βινύλια. Νιώθω ότι αγοράζω κάτι που έχει ψυχή. Έτσι γνώρισα τη μουσική.

Που βγαίνεις στην Αθήνα; Που σου αρέσει να πηγαίνεις;
Είμαι τρελός σπιτόγατος. Όταν βγαίνω δεν πηγαίνω συχνά σε μπαρ. Δουλεύω αρκετά συχνά σε αυτά και έτσι δεν μου λείπουν. Βλέπω θέατρο (όχι τόσο όσο θα ήθελα, λόγω της εκπομπής) cinema και δεν θα πω εύκολα όχι σε μια βραδιά με καλό φαγητό! Πρόσφατα έφαγα σε ένα απίστευτο κινέζικο στη Γλυφάδα.

Τελικά ο ρόλος του μουσικού παραγωγού να ψάχνει για νέα ταλέντα και μουσικές να παρουσιάσει στο κοινό υφίσταται ακόμη ή όλα πλέον βασίζονται σε έτοιμες λίστες που απλά τις ακολουθεί ο ραδιοφωνικός παραγωγός; Υπάρχει αυτού του είδους η ανεξαρτησία από μέρους σας;
Ο Pepper είναι ένα ραδιόφωνο που στήθηκε με αυτό το σκοπό. Να προτείνει, να ακούει καινούριους καλλιτέχνες, να τους παρουσιάζει και να τους υποστηρίζει και να θυμάται τα διαμάντια του παρελθόντος. Ο Michael Kiwanuka πχ είναι ένας από αυτούς. Όταν είχε κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ, το είχαμε λιώσει στον Pepper. Tο νέο του αριστουργηματικό άλμπουμ (μάλλον θα είναι ο δίσκος της χρονιάς) θα κυκλοφορήσει με την υποστήριξη του Pepper.

Πώς νιώθεις όταν βλέπεις πολλά ραδιόφωνα να λειτουργούν με playlists χωρίς ραδιοφωνικούς παραγωγούς;
Αυτό που με ενδιαφέρει ως ακροατή είναι να ακούω καλή μουσική – αυτή που μου ταιριάζει την κάθε στιγμή – και έναν παραγωγό που να επικοινωνώ μαζί του. Τίποτε από μόνο του δεν είναι καλό ή κακό. Ένα ”άψυχο” ραδιόφωνο, στεγνό από ανθρώπινο δυναμικό, δεν μπορεί να επιτύχει. Το ραδιόφωνο είναι ένα θερμό μέσο. Θέλει επαφή. Είναι σαν τους εραστές. Προσωπικά δεν θα δούλευα σε ένα ραδιόφωνο που δεν μπορώ να είμαι δημιουργικός, να επιλέγω τη μουσική και να φτιάχνω μια ιστορία με τα τραγούδια. Έχω μείνει άνεργος για αρκετό διάστημα γιατί κάτι τέτοιο δεν με εκφράζει.

Πώς αισθάνθηκες την πρώτη φορά που βρέθηκες μπροστά στο μικρόφωνο;
Θυμάμαι σαν χθες την πρώτη φορά που μπήκα στο στούντιο και ηχογράφησα την πρώτη μου εκφώνηση για να παίξει στην πρώτη μου εκπομπή. Δεν ήθελα να διακινδυνεύσω να το κάνω live. Την κασέτα αυτή την έχω ακόμα. Όποτε την ακούω, κλαίω από τη χαρά μου. Το ίδιο συναίσθημα είχα τότε. Δεν περιγράφεται με λόγια η στιγμή που ένας άνθρωπος ζωντανεύει το όνειρο του.

Στο ραδιόφωνο υπάρχει ένα οξύμωρο σχήμα. Είσαι μόνος μέσα στο στούντιο κι όμως έχεις τη δυνατότητα να επικοινωνείς με χιλιάδες ανθρώπους. Tι συναισθήματα σου προκαλεί αυτό;
Αισθάνομαι χαρά, φιλικότητα και ελευθερία. Μου αρέσει να μοιράζομαι με τους φίλους μου, τον καλύτερο μου εαυτό. Είναι μια βαθιά θεραπευτική διαδικασία για μένα και ευγνωμονώ κάθε μέρα για αυτό.

Ποια είναι η προσωπικότητα που έχεις γνωρίσει από το χώρο της μουσικής βιομηχανίας και σου έχει κάνει εντύπωση;
Θυμάμαι τη συνέντευξη που είχαμε κάνει με τον Γιώργο Μουχταρίδη στον Benjamin Clementine. Ένα ψηλόλιγνο αγόρι που ξεχείλιζε ταλέντο και ευαισθησία. Λίγους μήνες αργότερα κέρδισε το Mercury Prize γι αυτόν ακριβώς το λόγο. Η μουσική του πλημμυρίζει συναίσθημα.

Μίλησε μας για το μουσικό σου σπίτι, τον «Pepper».
Όπως τα λες. Σπίτι. Όπως σου είπα και νωρίτερα για μένα ο Pepper είναι μια πράξη καθημερινής ευγνωμοσύνης. Πηγαίνω με χαρά στην εκπομπή μου ακόμη και τις δύσκολες μέρες. Με το πρώτο μικρόφωνο που θα βγάλω, σβήνουν όλες οι δυσκολίες που μπορεί να είχα κατά τη διάρκεια της μέρας. Ευγνωμονώ για την υποστήριξη και την εμπιστοσύνη που μου δείχνει ο Γιώργος Μουχταρίδης και η ιδιοκτησία του σταθμού, για τους καλούς συνεργάτες μου και για τους τρελούς, γλυκούς μας ακροατές.

Διάλεξε μας 4 τραγούδια να ντύσουμε μια μελαγχολική μας μέρα.
Μια μελαγχολική μέρα θέλει λίγη γλύκα για να ισορροπήσει. Ιδού λοιπόν:
Μάνος Χατζιδάκις – Το βαλς των χαμένων ονείρων
Massive Attack – Teardrop
Frenic – New World
Beatles – Here comes the sun

Και άλλα 4 για την πρώτη φωτεινή μέρα του καλοκαιριού.
Wham – The edge of heaven
Nicolas Jaar – Mi Mujer
Quantic – Cumbia Sombre El Mar
Δάκης – Τόσα καλοκαίρια

Αν ήσουν σύνθημα σε τοίχο θα ήσουν….
Πολύχρωμο!