Οι Γιάννης Βασιλόπουλος, Δήμητρα Σελεμίδου, Σπύρος Παρασκευάκος, είναι τρεις νέοι καλλιτέχνες που με αφορμή τις εμφανίσεις τους στο PassPort Κεραμεικός, για την παρουσίαση της δισκογραφικής τους δουλειάς ¨Τρίτη έξοδος¨,  ζητήσαμε να τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα – όπως πάντα – και να μάθουμε, τι να περιμένουμε να ακούσουμε τις δυο βραδιές, πως έχουν καταφέρει ο καθένας ξεχωριστά, συνεργασίες που πολλοί θα ζήλευαν και τι να περιμένουμε από αυτή την πολλά υποσχόμενη μουσική παρέα, νέων καλλιτεχνών. 

 

 

Νέοι δημιουργοί – στα πρώτα σας βήματα – και όμως, αν κάποιος ψάξει λίγο, θα δει δίπλα σας ονόματα όπως Μάνος Ελευθερίου, Μάριος Φραγκούλης, Φοίβος Δεληβοριάς, Γιώργος Ανδρέου, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Παρασκευάς Καρασούλος και κάποια ακόμα, που άλλοι δεν τα έχουν σκεφτεί ακόμα… Εξηγήστε μου, τι έχει γίνει; (γέλια)
Γιάννης: Έχουμε δώσει έναν άτυπο όρκο ανάμεσά μας, να μη σκεφτόμαστε με το μυαλό αυτές τις συνεργασίες, αλλά με την καρδιά. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουμε αγαπήσει καθέναν απ’ όσους αναφέρθηκαν, πριν συνεργαστούμε μαζί του. Οι συμβουλές, οι παροτρύνσεις, η υποστήριξή τους θα μας συντροφεύουν πάντα.

Σπύρος: Είναι τιμή μας που το αισθητικό και συναισθηματικό κριτήριο των καλλιτεχνών αυτών μας επέτρεψε να μοιραστούμε δημιουργικές στιγμές μαζί τους. Ειδικά στα πρώτα μας βήματα, όπως λέτε, υπήρξε ενθαρρυντική η παρουσία του καθενός χωριστά στη ζωή μας. Είναι σημαντικό άνθρωποι με τέτοιο μέγεθος να είναι ταυτόχρονα τόσο γενναιόδωροι προς τους νέους.

 

 

Δήμητρα, στο τέλος του καλοκαιριού και βρίσκεσαι στο Ηρώδειο, αφιέρωμα στον μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι. Θέλω απλά να μου πεις τα πρώτα σου δευτερόλεπτα πάνω στη σκηνή..
Τα πρώτα εκείνα δευτερόλεπτα η συναισθηματική φόρτιση ήταν έντονη. Η αγωνία και οι φόβοι ευτυχώς παρήλθαν σύντομα (γέλια). Καταλυτική ήταν η παρουσία του μαέστρου μας Λουκά Καρυτινού και των σπουδαίων μουσικών επί σκηνής, όπως και η σκέψη αγαπημένων ανθρώπων και συνεργατών που βρίσκονταν κοντά μου.

→ Ο μαγικός χώρος του Ηρωδείου ένιωσα από την πρώτη στιγμή να φιλοξενεί ιδανικά, με απόλυτη σύνδεση το έργο “Ελλάς η χώρα των ονείρων” που είχα την τιμή να ερμηνεύσω. Η μουσική ήδη από τις πρώτες νότες όπως και η μεγάλη αγκαλιά του κόσμου με έκαναν να αισθανθώ απερίγραπτη χαρά και συγκίνηση.

 

 

Σπύρο, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω, πως είναι να σου ζητάνε να ντύσει η μουσική σου, λόγο του Μάνου Ελευθερίου.
Είναι μεγάλη τιμή άνθρωποι σαν τον κ. Ελευθερίου να μου εμπιστεύονται στίχους τους, όχι μόνο γιατί τον εκτιμώ, αλλά γιατί τον αγαπώ βαθύτατα. Παράλληλα, έχω επιλέξει να συνεργάζομαι κατά βάση με τη νεότερη γενιά, προσπαθώντας να χτίσουμε κάτι νέο, κάτι καινούριο, κάτι δικό μας, με όση δυσκολία κι αν αυτό υποκρύπτει. Ωστόσο είναι ιδιαίτερο συναίσθημα να συνεργάζομαι με κάποιον που φέρει πάνω του και μέσα του την πορεία τόσων χρόνων και την γνώση για αυτό τον κόσμο, για αυτή τη χώρα, από μια άλλη οπτική, πιο έμπειρη, πιο ώριμη, με την μοναδική του ματιά.

 

Γιάννη, είσαι τόσο νέος και μετράς ήδη δισκογραφική δουλειά, με μεγάλα ονόματα να τραγουδάνε τους στίχους σου, για να μην ξεχάσω την Δήμητρα Γαλάνη, να έχει ντύσει με μουσική τραγούδι σου.
Βλέποντας σήμερα από κάποια απόσταση τον 15χρονο εαυτό μου να δισκογραφεί για πρώτη φορά, εντοπίζω ένα κέρδος που τότε δεν διέκρινα: ζώντας στο τότε μικρό μου προσωπικό παρόν, είχα την ευκαιρία να μιλήσω για αυτό χωρίς να χρειαστεί να φτάσω σε μεγαλύτερη ηλικία για να γράψω ένα αναδρομικό «Μαμά, μπαμπά». Παράλληλα, κάνοντας μουσική στο πλάι ανθρώπων που φέρουν μέσα τους τον πολιτισμό αυτού του τόπου, όπως η Δήμητρα Γαλάνη, η ευτυχία αυτή επικυρώθηκε με την πιο τιμητική της σφραγίδα.

 

Ένα καλοκαίρι δίπλα στον Μάριο Φραγκούλη. Τι κρατάμε; Τι μένει από όλο αυτό το ταξίδι;
Δήμητρα: Ο Μάριος Φραγκούλης είναι ένας καλλιτέχνης που πάντοτε θαύμαζα και ξεχώριζα κυρίως επειδή η εντυπωσιακή τεχνική του αρτιότητα δεν υποσκελίζει την ευαισθησία και τη συγκίνηση που μεταδίδει κάθε του ερμηνεία. Το περασμένο καλοκαίρι στο πρόσωπό του ανακάλυψα έναν υπέροχο άνθρωπο με βαθιά ευγένεια, ήθος και γενναιοδωρία.

→ Ταξιδεύοντας κοντά του μαζί με τα τραγούδια της «Τρίτης εξόδου» και τον εξαιρετικό Θοδωρή Βουτσικάκη, άντλησα μεγάλη ελπίδα και χαρά, αντικρίζοντας έναν σπουδαίο καλλιτέχνη που αγκαλιάζει συνολικά τη νέα γενιά. Κέρδισα ακριβές στιγμές κοντά σε πολύτιμους συνταξιδιώτες και σαφώς εμπειρία και συμβουλές που ένιωσα να με εξελίσσουν.

 

 

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει να εμφανίζονται «πακέτο» οι δημιουργοί, μαζί με τον τραγουδιστή/ρια. Μόδα ή ανάγκη για συλλογική δουλειά;
Γιάννης: Μόδα είναι η απόκρυψη των δημιουργών και η φύλαξή τους στο σκοτάδι, σαν μηχανές παραγωγής για «Ιέρειες» και «Θεούς» τραγουδιστές της μουσικής βιομηχανίας. Είναι παράλογο και κυρίως επικίνδυνο πως η εποχή αυτή επιλέγει να ξεχνά από πού προέρχονται όσα υλικά και πνευματικά αγαθά «καταναλώνει», από τα τρόφιμα στο σουπερμάρκετ, ως το τραγούδι στο ραδιόφωνο.

Σπύρος: Εμείς, τουλάχιστον, είναι δύσκολο να φανταστούμε τον τραγουδιστή ως ανεξάρτητη οντότητα και ευτυχώς δεν είμαστε οι μόνοι σε αυτό τον τόπο. Το τραγούδι από τη φύση του είναι μία συλλογική δουλειά: αν κοιτάξει κανείς τους συντελεστές ενός δίσκου θα βρει πάνω από δέκα ονόματα. Όσον αφορά συγκεκριμένα στην «τριάδα», οι προηγούμενές μας συνεργασίες αποδεικνύουν πως οι επιλογές μας ποικίλουν, όπως και οι συνεργάτες μας. Έχουμε την χαρά παρόλα αυτά, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον σε μεγαλύτερο βάθος, να λειτουργούμε με έναν τρόπο που μας εμπνέει και μας παροτρύνει για περισσότερα.

Δήμητρα: Ανεξάρτητα από τις επιταγές της εποχής και της μόδας, δεν επιβιώνει καμία συλλογικότητα, αν δεν απορρέει από ειλικρινά αισθήματα. Στη δική μας περίπτωση η συγκρότηση της ομάδας ήταν μια απόλυτα συνειδητή επιλογή, που στηρίχθηκε στον θαυμασμό μεταξύ μας και σε μια ισχυρή φιλία. Με τα παιδιά συνδεθήκαμε επειδή κατορθώσαμε δουλεύοντας μαζί να εκφράσουμε την κοινή μας οπτική και τα όνειρά μας για τον κόσμο γύρω μας.

 

 

 

Τι θα δούμε στις 2 εμφανίσεις στη σκηνή του PassPort Κεραμεικός;
Σπύρος: Όπως προδίδει και ο τίτλος της μουσικής παράστασης, η Τρίτη έξοδος, ο δίσκος μας με τα παιδιά, έχει οριοθετήσει το πλαίσιο των εμφανίσεών μας. Για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί ζωντανά ο δίσκος στο σύνολό του, όπως και τραγούδια που μας έχουν κρατήσει παρέα στα εφηβικά μας χρόνια και θα τα ξαναβρούμε τώρα επί σκηνής. Αλλά μέσα μας οι παραστάσεις αυτές δεν περιορίζονται μόνο σε αυτό.

Γιάννης: Στην ουσία η Τρίτη έξοδος μας βρήκε σε μία κομβική στιγμή μας. Μέσα από τις εμφανίσεις αυτές ανοίγουμε ένα παράθυρο στην καθημερινή μας προσπάθεια να οριοθετήσουμε τις ανάγκες μας, να βρούμε έναν νέο κώδικα επικοινωνίας. Μετά από δέκα χρόνια θα θυμόμαστε αυτές τις παραστάσεις ως σημείο αναφοράς στην προσωπική μας πορεία: είναι η πρώτη φορά που υπήρξαμε τόσο σίγουροι για τις επιλογές μας.

Δήμητρα: Κοντά μας θα βρίσκονται επίσης στις 6 Νοεμβρίου ο αγαπημένος Φοίβος Δεληβοριάς για να μοιραστούμε μεταξύ άλλων το ντουέτο μας «Ο μόνος και η μόνη» από το δίσκο, όπως και ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης, ενώ στις 13 την Παυλίνα Βουλγαράκη και τη Μυρτώ Βασιλείου. Μαζί με τους καλεσμένους μας διαμορφώνουμε μια παράσταση με σκοπό την κατάθεση της κοινής μας αλήθειας.

 

Πόσο εύκολο είναι να υπάρξει κάποιος αυτή τη στιγμή μουσικά και να «καταφέρει» κάτι;
Σπύρος: Κάθε μέρα κυκλοφορούν τραγούδια από αμέτρητους νέους καλλιτέχνες και οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα φτάσουν σε αρκετούς ακροατές. Αυτό είναι δεδομένο. Ούτε εμείς ξέρουμε αν το επόμενό μας τραγούδι θα αγγίξει κάποιον ή ακόμα κι αν αυτά που σήμερα έχουν κάποια απήχηση, θα την έχουν και αύριο. Αυτό που ξέρουμε από πρώτο χέρι και μπορούμε να σας πούμε με σιγουριά, είναι πως το να καταφέρεις κάτι δεν έχει να κάνει με όνειρα που κάποια μέρα θα βγουν αληθινά από την καλοσύνη του σύμπαντος.

Γιάννης: Η προσπάθεια που καταβάλουμε είναι τεράστια και σε καθημερινή βάση. Στις ώρες που μπορεί να περνάμε στη σχολή ή στη δουλειά μας, προστίθενται οι ώρες συζήτησης ως προς την επόμενή μας κίνηση, πως θα την διαχειριστούμε, αν θα την κάνουμε. Και μιλώντας για το κατά πόσο είναι εύκολο να τα καταφέρει κάποιος, εμείς ούτε μία στιγμή δεν επιλέξαμε τους εύκολους τρόπους και τις εύκολες συνεργασίες για να τα καταφέρουμε.

Δήμητρα: Δεν μπορούμε να μετρήσουμε με ακρίβεια τη δυσκολία που σαφώς είναι υπαρκτή. Αυτό που εντοπίζω είναι πως εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον, γνώση, διεκδίκηση και προσπάθεια για διαρκή βελτίωση μέσα από σταθερά βήματα, οι πιθανότητες να πετύχει κάποιος πολλαπλασιάζονται. Δυστυχώς το ταλέντο δεν είναι ποτέ αρκετό, απαιτείται τύχη και σκληρή δουλειά.

 

Τι ρόλο παίζουν τα Social Media στη προβολή της δουλείας σας;
Γιάννης: Στην πραγματικότητα το διαδίκτυο εν γένει υπήρξε αφορμή να εισπράξουμε μεγάλο μέρος των μουσικών μας ερεθισμάτων. Τα τραγούδια που γνωρίσαμε, οι καλλιτέχνες, η αίσθηση μιας πιο προσωπικής επαφής μαζί τους μέσω των προσωπικών τους ψηφιακών λογαριασμών, όλα συντέλεσαν στην διαμόρφωση της σχέσης μας με την μουσική.

Σπύρος: Αναπόφευκτα η σχέση αυτή λειτουργεί αντίστοιχα σήμερα από πλευράς μας. Τα κοινωνικά δίκτυα μας δίνουν τη δυνατότητα να επικοινωνούμε την τέχνη μας με τρόπους και μέσα που εμείς επιλέγουμε, χωρίς να χρειάζεται κάποια επιπλέον διαδικασία έγκρισης ή παραγωγής. Ο καθένας με την αισθητική, την όρεξη, την ικανότητά του μπορεί να μιλήσει για αυτό που κάνει, να το μοιραστεί και να λάβει την ανάλογη ανταπόκριση.

Δήμητρα: Έχουμε τη χαρά να υπάρχουν ήδη αρκετοί άνθρωποι που ακούν τη δουλειά μας και μας μεταφέρουν τα σχόλια και την στήριξή τους. Πέρα από αυτό, πάντως, σε περιόδους με μεγάλο φόρτο εργασίας τα κοινωνικά δίκτυα είναι τα μόνα που μας επιτρέπουν να κρατάμε επαφή με τους φίλους μας, αφού ούτε που προλαβαίνουμε να τους δούμε (γέλια).

 

Είναι το YouTube η εξέλιξη της σύγχρονης δισκογραφίας;
Δήμητρα: Το YouTube λειτουργεί σαν δίκοπο μαχαίρι για τη δισκογραφία. Από τη μια καθιστά εύκολα προσβάσιμη τη δουλειά ενός καλλιτέχνη, από την άλλη θεωρώ πως μειώνει δραματικά τις πωλήσεις των δίσκων. Επίσης, η συγκεκριμένη πλατφόρμα ευοδώνει την αποσπασματική παρακολούθηση ενός έργου που μπορεί να δημιουργήσει στον ακροατή μια πλήρως εσφαλμένη εικόνα για τον καλλιτέχνη.

→ Διανύουμε μια μεταβατική περίοδο που ελπίζω να οδηγήσει στην αφομοίωση αυτής της τεχνολογικής εξέλιξης, μέσα από περισσότερο δίκαιους όρους απέναντι τους δημιουργούς, τους ερμηνευτές και τους παραγωγούς και στη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους.

 

 

Πως εισπράττετε εσείς την ανταπόκριση του κόσμου;
Δήμητρα: Με μεγάλη μας χαρά και ικανοποίηση δεχόμαστε θετικά σχόλια και υποστήριξη από ανθρώπους όχι μόνο της γενιάς μας, αλλά όλων των ηλικιών. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση για την προσπάθειά μας από το να ακούμε πως κάποιος βρίσκει μέσα στα τραγούδια μας κάτι που τον συγκινεί.

Γιάννης: Προσωπικά δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση και είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά για μια σχετικά περιορισμένη «αποδοχή» του δίσκου. Απ’ ότι φαίνεται δεν είμαι καλός στις προβλέψεις. Έχουν σταθεί κοντά μας πολύ συγκινητικά καλλιτέχνες που αγαπάμε και θαυμάζουμε, μας έχουν υποστηρίξει οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, ενώ έχουμε διαβάσει πολύ θετικά λόγια από κριτικούς.

Σπύρος: Στο τέλος της ημέρας, πάντως, το πιο συγκινητικό από όλα είναι τα μηνύματα που λαμβάνουμε από φίλους και ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Μηνύματα που φανερώνουν πως υπήρχε λόγος να επιμείνουμε τόσο στα τραγούδια μας. Με κάθε κόστος.

 

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια της ομάδας; Τι να περιμένουμε;
Σπύρος: Με τις δυο εμφανίσεις μας στο PassPort ξεκινάει ένας πρώτος κύκλος εμφανίσεων αφιερωμένων στην τρίτη έξοδο που θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε ανά την Ελλάδα.

Γιάννης: Παράλληλα, δουλεύουμε μέσα μας όπως πάντα. Δεν παύουμε να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη ζωή και δεν παύει αυτή η σύγκρουση να γεννάει νέο υλικό.

Δήμητρα: Συνοπτικά, προτεραιότητά και των τριών μας για το άμεσο μέλλον είναι η Τρίτη έξοδος και η κοινή μας εργασία.

 

Μια ευχή για αύριο
Μαζί: Να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, να θέτουμε στόχους και να προσπαθούμε για αυτούς σε πείσμα των δύσκολων καιρών.