Λατρεύει τα σκυλιά, αγαπάει το θέατρο, θέλει να κάνει κινηματογράφο. Το αγαπημένο της μέρος είναι η Κεφαλλονιά, ενώ είναι από μια οικογένεια γεμάτη με ηθοποιούς & πολιτικούς. Την γνωρίσαμε τον χειμώνα στο Ορλάντο, Θα την δούμε στο φεστιβάλ Αθηνών στο έργο Top Girls.  Αυτή είναι η Αμαλία Αρσένη και είναι στο UrbanLife.

 

 

Πέρνάς μια δύσκολη οικογενιακή περίοδο! Σκέφτηκες μια στιγμή να κάνεις μια “παυση” & να ακυρώσεις τις παραστάσεις του καλοκαιριού;
Όχι δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό κάτι τέτοιο. Η δουλειά είναι δουλειά και η ζωή ακολουθεί τη δική της ροή ανεξάρτητα.

 

Το χειμώνα σε είδαμε στο “Ορλάντο” μια πετυχημένη παράσταση, με νέους ταλαντούχους ηθοποιους, που μιλάει για την διαφορετικότητα! Πόσο επίκαιρο ει ναι όλο αυτό;
Είναι διαχρονικό οπότε είναι αναγκαστικά επίκαιρο. Ο καθένας από μας είναι μοναδικός απλώς σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δύσκολο οι “άλλοι” ν´αποδεχτούν τη διαφορετικότητα κάποιου. Αυτό όμως είναι δικό τους θέμα. Θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος πρέπει να προασπίζεται, να αποδέχεται και να αγκαλιάζει αυτό που είναι.

 

Έχεις πεί οτι γράφεις – αβίαστα στην καθημερινότητα σου! Είναι κάτι που σκέφτεσαι να το παρουσιάσεις με κάποιο τρόπο στο μέλλον;
Είναι πολλά τα σχέδια και τα όνειρα που κάνω. Με ενδιαφέρουν γενικά οι διασκευές. Πως κάτι που δεν είναι γραμμένο για το Θέατρο μπορεί να διαμορφωθεί για να παιχτεί στη σκηνή. Θέλω να το ψάξω αυτό γιατί με απασχολεί έντονα το οτι δεν υπάρχουν πολλά νέα θεατρικά κείμενα και κατά συνέπεια υπάρχει μια στροφή στη λογοτεχνία, στις προσωπικές ιστορίες και στο κλασσικό ρεπερτόριο. Με ενδιαφέρει το θέμα πολύ.

 

 

Στην νέα σου παράσταση, ενσαρκώνεις 3 ρόλους. Πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό;
Το να παίζεις διαφορετικούς ρόλους μεταξύ τους είναι πολύ όμορφο και πολύ επικίνδυνο! Ίσως γι’αυτο είναι ωραίο στα δικά μου τα μάτια ! Υπάρχει ο κίνδυνος της σύγχυσης αλλά κυρίως υπάρχει ο κίνδυνος της υπερβολικής διαφοροποίησης! Θέλει μέτρο και μελέτη. Και φυσικά καθοδήγηση και σκηνοθεσία. Ευτυχώς ο Αλέξης Ριγλης σε αυτά είναι εξαιρετικός δάσκαλος!

 

Πες μας για την παράσταση “top girls”.
Η παράσταση μας γράφτηκε το ’82 από την Caryl Churchill θεωρείται ένα πολιτικό έργο κατά του Θατσερισμού και “φεμινιστικό” Έμενα οι ταμπέλες αυτές γενικά δεν μου αρέσουν τόσο -συνεπώς θα έλεγα πως είναι ένα βαθιά ανθρώπινο έργο που μελετά μια συγκεκριμένη εποχή και κοινωνία  μέσα από μια προσωπική ιστορία. Έμενα μου αρέσει που τοποθετείται στη δεκαετία του ’80 και που ο Αλέξης το έχει κρατήσει αυτό. Δεν ξέρω αν θα είχε νόημα να το φέρει στο τώρα. Η μάλλον – θα είχε φυσικά – αλλά θα έκανε “τη δουλειά” του κοινού για το κοινό. Η σύγκριση και η διαφοροποίηση είναι ωραίο να προκύπτει από τον ίδιο το θεατή να μην σερβίρεται δηλαδή μασημένη τροφή. Και το έργο απαιτεί την κριτική σκέψη και εγρήγορση του θεατή από τη γραφή του, ένας παθητικός δέκτης δεν θα καταλάβει πολλά από το έργο μας. Είναι γρίφος το έργο, ενώ φαίνεται απλό θεματολογικά.

 

Τι ειναι το θέατρο για σένα & τι είναι ηθοποιός;
Θέατρο για μένα είναι προσωπική  απελευθέρωση και κοινωνική προσφορά.  Ακούγεται βαρύγδουπο αλλα το να λες μια ιστορία -γιατί η δουλειά μας αυτή είναι είμαστε παραμυθάδες – εχει ισχυρότατο αντίκτυπο στους άλλους. Τα παιδιά αποζητούν τα παραμύθια απο μωρά, στις παρέες οι συζητήσεις ειναι ως επι το πλείστον ιστορίες του παρελθόντος , οι παραβολές στη Θρησκεία ακόμα ηταν μέσο παραδειγματισμού και ταύτισης. Οι ιστορίες έχουν δύναμη. Μπορεί μόνο ένας άνθρωπος να συγκινηθεί απο μια ιστορία όμως ακόμα και αυτό είναι κέρδος. Σιγά σιγά μπορεί να μαλακώσει η ψυχή και άλλων όλο και περισσότερων. Γιατί το θέατρο είναι βάλσαμο ακόμα και όταν ειναι δύσκολο. Και το φάρμακο δεν εχει πάντα ωραία γεύση όμως κάνει καλό! Ο ρόλος του ηθοποιού είναι αυτός που δίνει σάρκα και οστά στην ιστορία. Πιστεύω ότι ο ηθοποιός οφείλει να δίνεται ολοκληρωτικά για να πιστέψει ο θεατής την ιστορία που διηγείται. Είναι εκεί για το θεατή όχι για τον ίδιο. Ποιεί ήθη.

 

Δώσε μας σε μια παράγραφο, τι πρέπει να ξέρει κανείς για την Αμαλία!
Η Αμαλία αγαπάει πολύ τα σκυλιά. Θα ήθελε να έχει όλα τα αδέσποτα σπίτι της. Τριγυρνάει στην Πλακα, στο Παγκράτι και στα Εξάρχεια. Επίσης αγαπάει τον Σαιξπηρ, τη δεκαετία του ´80, τον Παπαδιαμάντη, τον Johnny Cash  και τον Mike Leigh. Γεννήθηκε στην Αθηνα αλλα στην πραγματικότητα το μονο μέρος που ησυχαζει και λατρεύει είναι η Κεφαλλονιά από όπου κατάγεται. Σπούδασε στην Αγγλία και στην Αμερική. Ταξίδι των ονείρων της ειναι στην Κούβα και στην Ινδία. Αγαπάει πολύ τους φίλους της.  Ο πατέρας της ηταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής της.

 

 

Αλέκα Κατσέλη! Για εμάς μια τεράστια ηθοποιός, για σένα η γιαγιά σου! Είναι “φορτίο” ένα τέτοιο όνομα για μια νέα ηθοποιό;
Όχι δε το βλέπω έτσι. Είναι χαρά και τιμή μου. Ο καθένας πορεύεται μόνος. Οι συγκρίσεις τέτοιου τύπου είναι άλλου είδους λογικής. Δεν την υιοθετώ.

 

Σχέδια για τον χειμώνα!
Το χειμώνα θα είμαι στο Εθνικό Θέατρο στην παράσταση ο Εξηνταβελώνης σε σκηνοθεσία Λιλλυς Μελεμέ. Επίσης θα παίξω την Εύα Σικελιανού στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή για τη ζωή του Καζαντζάκη.

 

Σχέδια για την Αμαλία!
Να μάθω καλά γιουκαλίλι , να αγχώνομαι λιγότερο και να απολαμβάνω το εδώ και τώρα πιο πολύ. Να ταξιδέψω. Να ονειρεύομαι διαρκώς και να είμαι δημιουργική στη δουλειά μου με όμορφους συνεργάτες!

 

Μια σκέψη για το τέλος… 
“Να ελπίζης-να ελπίζης πάντα-πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους
-που τους ρημάζει η τρομερή “ευκολία”-
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους που τους διέπει καλοσύνη-πόθος ευγένειας-ηρεμία”
Ν. Εγγονόπουλος

Το έργο «Top Girls», παρουσιάζεται στις 23 και 24 Ιουλίου στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών &  Επιδαύρου.

photos: Leonidas Vassilopoulos