Το Ξενοδοχείο Αίολος βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αιόλου και Αδριανού στη συνοικία της Πλάκας στην Αθήνα και είναι ένα από τα πρώτα ξενοδοχεία της Αθήνας.
Μέχρι το 1832 δεν υπήρχε κανένα ξενοδοχείο στην Αθήνα και οι ταξιδιώτες που έφταναν στην πόλη κατέφευγαν σε κάποιο από τα ερειπωμένα σπίτια που είχαν μετατραπεί σε πρόχειρα πανδοχεία ή προτιμούσαν τη φιλοξενία του έναστρου αττικού ουρανού. Το πρώτο κανονικό ξενοδοχείο εγκαινιάστηκε το 1832 κοντά στο Μοναστηράκι, με την ονομασία «Ευρώπη», από ένα ζεύγος ξένων, τον Ιταλό Καζάλι (Casali) και τη Βιεννέζα γυναίκα του.
Ο Γάλλος ποιητής Λαμαρτίνος, που πέρασε από την Αθήνα τον Αύγουστο του 1832, έγραφε για το ξενοδοχείο των Καζάλι ότι «είχε ασβεστωμένα δωμάτια, σωστά επιπλωμένα, δροσερή αυλή με μια πηγή και λίγη σκιά… Έλληνες υπηρέτες πρόθυμους και έξυπνους. Δεν ήταν διόλου χειρότερα από ό,τι θα συναντούσαμε σε κάποιο δρόμο της Ιταλίας, της Αγγλίας ή της Ελβετίας».
Με τα χρόνια χτίστηκαν στην Αθήνα καλύτερα και μεγαλύτερα ξενοδοχεία. Ένα από αυτά ήταν το ξενοδοχείο Αίολος στις παρυφές του Πάνω Παζαριούτης παλιάς Αθήνας, που οικοδομήθηκε στα 1835 – 1837 βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη. Είναι ένα κτήριο με οθωνική αρχιτεκτονική μορφολογία, με πολλά παράθυρα που βλέπουν προς την πλευρά των δύο δρόμων και μαγαζιά στο ισόγειό του.
• Το ξενοδοχείο Αίολος αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αθηναϊκού ξενοδοχείου της εποχής του Όθωνα. Στο μεταλλικό υπέρθυρο της κεντρικής εισόδου επί της οδού Αιόλου αναγράφεται η χρονολογία 1837, που δηλώνει τη χρονιά λειτουργίας του ξενοδοχείου. Σήμερα, το κτήριο έχει αποκατασταθεί αρχιτεκτονικά στην αρχική μορφή του.
Όπως αναφέρει η Λίζα Μιχελή στο βιβλίο της «Η Αθήνα των Ανωνύμων», σε διαφήμιση του ξενοδοχείου «Αίολος» σε αθηναϊκή εφημερίδα του 1835, δύο χρόνια πριν από την ολοκλήρωση της οικοδομής και τα εγκαίνια του ξενοδοχείου το 1837, αναφέρονται τα εξής:
«Υπό το όνομα “Αίολος” ανοίγεται ξενοδοχείον εν Αθήναις πλησίον της πλατείας του Πλατάνου και της Πνυκός. Εις το Ξενοδοχείον τούτο δίδονται δωμάτια εφωδιασμένα με κραββάτους και έπιπλα ευρωπαϊκά. Πωλούνται δε διαφόρων ειδών οίνοι της Ευρώπης και άλλα διάφορα οινοπνευματώδη ποτά. Δίδεται πρόγευμα με τζάι και διάφορα ξηρά βρώματα. Τα φαγητά της τραπέζης γίνονται και κατά τον ευρωπαϊκόν και κατά τον τουρκικόν τρόπον, αι δε τράπεζαι είναι εις πάσαν ώραν έτοιμοι. Τα πάντα δίδονται εις μετρίας τιμάς».
