Το Πολεμικό κοιμητήριο Φαλήρου, το Μνημείο Αθηνών (Phaleron War Cemetery, the Athens Memorial) είναι νεκροταφείο 2.067 πεσόντων στρατιωτών της Κοινοπολιτείας από την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Γερμανούς το 1941 και μετά το 1944.
• Το Πολεμικό κοιμητήριο Φαλήρου βρίσκεται στο Παλαιό Φάληρο, στα σύνορα με το Καλαμάκι / Άλιμο, κοντά στην εκβολή του ρέματος της Πικροδάφνης, με πρόσοψη στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος. Απέναντι από το κοιμητήριο, στην πλευρά της θάλασσας βρίσκεται η μαρίνα Αλίμου.
Αρχικά, η τοποθεσία χρησίμευσε ως κοιμητήριο για τους στρατιώτες της Κοινοπολιτείας που έπεσαν κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο του 1944-1945. Στη συνέχεια, το Ελληνικό κράτος με την Κοινοπολιτειακή Επιτροπή Στρατιωτικών Τάφων (Commonwealth War Graves Commission), αποφάσισαν να μετατραπεί σε κοιμητήριο όλων των στρατιωτών της Κοινοπολιτείας που έπεσαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετέφεραν εκεί τα οστά τους από πεδία των μαχών, από προσωρινά στρατιωτικά νεκροταφεία, αλλά και από κοινά νεκροταφεία όλης της Ελλάδας. Αρχιτέκτονας του κοιμητηρίου ήταν ο Λουί ντε Σουασόν (Louis de Soissons), γαλλοκαναδός, ο οποίος σχεδίασε πολλά ακόμη κοιμητήρια για νεκρούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
→ Στο μνημείο του κοιμητηρίου, το Μνημείο Αθηνών (the Athens Memorial), μνημονεύονται περίπου 2.882 στρατιώτες των οποίων δεν βρέθηκαν τα σώματα, από τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα και την Κρήτη το 1941 και την περίοδο 1944-1945, από τα Δωδεκάνησα αλλά και τη Γιουγκοσλαβία μεταξύ 1943 και 1945. Μέρος του κοιμητηρίου είναι και το μνημείο αποτεφρωμένων, στο οποίο μνημονεύονται 74 Ινδοί στρατιώτες οι οποίοι αποτεφρώθηκαν.
Στη βόρειο-ανατολική πλευρά του κοιμητηρίου υπάρχει τμήμα στο οποίο βρίσκονται τάφοι στρατιωτών και πολιτών που πέθαναν στην Ελλάδα αφού είχαν τραυματιστεί στον Πόλεμο της Κριμαίας και οι οποίοι είχαν αρχικά θαφτεί στο Αγγλο-Γαλλικό Κοιμητήριο του Φαλήρου, στο Νέο Φάληρο, όπου και βρίσκονταν μέχρι το 1966, όταν το εκεί νεκροταφείο μετακινήθηκε στο Πολεμικό Κοιμητήριο Φαλήρου, μετά από αίτημα της Ελλάδας.
→ Ο Λίθος της Μνήμης, που μοιάζει με βωμό της ακρόπολης η σαρκοφάγο, σχεδιάστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Sir Edwin Lutyens και συναντάται σε πάρα πολλά στρατιωτικά νεκροταφεία. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε σε Κοιμητήρια πεσόντων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η γεωμετρία του είναι εμπνευσμένη από τον Παρθενώνα. Όπως συμβαίνει σε όλα τα συγκεκριμένα μνημεία στον κόσμο, έτσι και στο μνημείο του Συμμαχικού Νεκροταφείου υπάρχει η επιγραφή “Their Name Liveth For Evermore.” Η φράση προέρχεται από το εβραϊκό εκκλησιαστικό βιβλίο της Σοφίας του Σειράχ και γράφτηκε μετά από πρόταση του Βρετανού βραβευμένου ποιητή και συγγραφέα Rudyard Kipling, ο οποίος είχε χάσει τον γιό του κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
→ Στο βάθος του νεκροταφείου και στην κορυφή του μικρού λόφου βρίσκεται ο «Σταυρός της Θυσίας». Ένας μεγάλου μεγέθους μαρμάρινος σταυρός όπου στην μπροστινή του όψη διακρίνεται μπρούτζινο σπαθί στραμμένο προς το έδαφος. Η συγκεκριμένη σύνθεση είναι σχεδόν κοινή στα συμμαχικά νεκροταφεία. Συμβολίζει την χριστιανική πίστη για την πλειονότητα των πεσόντων, με το σπαθί να τονίζει την στρατιωτική ιδιότητά τους
• Με την είσοδο των Γερμανικών δυνάμεων στην Ελλάδα μέσω της Βουλγαρίας το 1941 καταφθάνουν οι πρώτες δυνάμεις την Βρεταννικής Κοινοπολιτείας από την Αφρική. Οι συνδυασμένες δυνάμεις που έχουν σπεύσει να βοηθήσουν τον Ελληνικό Στρατό πολεμούν για σχεδόν ένα μήνα τον άξονα. Η αριθμητική τους υστέρηση έναντι των Γερμανών, οδηγεί τις συνδυασμένες δυνάμεις σε ήττα και την Ελλάδα υπό κατοχή. Όπως ήταν λογικό οι οδυνηρές αυτές συνέπειες έφεραν εκατοντάδες νεκρούς από την πλευρά των Άγγλων.
• Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο συστάθηκε η Κοινοπολιτειακή Επιτροπή Στρατιωτικών Τάφων(Commonwealth War Graves Commision) η οποία επιφορτίστηκε με το έργο της καταγραφής των πεσόντων από τους δυο Παγκόσμιους Πολέμους και την απονομή των αρμόζουσων τιμών προς αυτούς. Κατ’αυτόν τον τρόπο, στα στρατιωτικά νεκροταφεία που προϋπήρχαν στην Ελλάδα με πεσόντες κατά τον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο, προστέθηκαν άλλα 3 στην Αθήνα, τη Σούδα και τη Ρόδο.
• Το κάθε μνήμα αποτελείται από μια μικρή μαρμάρινη πλάκα με το εθνόσημο της χώρας, τον βαθμό και το ονοματεπώνυμο του στρατιώτη. Ένα σκαλιστός σταυρός ή το άστρο του Δαυίδ σηματοδοτεί την πίστη του καθένα. Για τους πεσόντες που δεν βρέθηκαν τα στοιχεία τους είναι χαραγμένη η φράση «Ο Θεός τους Γνωρίζει». Χαμηλά αττικά φυτά βρίσκονται φυτεμένα δίπλα στις πλάκες.
