Περίπτερο ονομάζεται μικρό κτίσμα, το οποίο χρησιμεύει είτε απλώς για επίδειξη προϊόντων (περίπτερο σε εκθέσεις) ή ως μικροκατάστημα, σε ειδικά αδειοδοτημένο από τις τοπικές αρχές, χώρο του πεζοδρομίου. Η λέξη είναι σε χρήση από την αρχαιότητα, ως επίθετο στον περίπτερο ναό (ναός ο οποίος περιβάλλεται από κίονες σε όλες τις πλευρές του).

 

• Μπορούμε να υπερηφανευτούμε πως τα περίπτερα είναι σχεδόν εξολοκλήρου ελληνική πατέντα. Στην αρχή ήταν μικρά καπνοπωλεία, τα οποία εμφανίστηκαν αμέσως μετά την πρώτη ίδρυση του Ελληνικού κράτους στο Ναύπλιο και λίγο μετά το ήρθαν και στην Αθήνα.

Ο θεσμός των περιπτέρων ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αι. στα αστικά κέντρα της χώρας, όταν και έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να στηριχθούν οικονομικά οι πληγέντες που συμμετείχαν στα αναρίθμητα πολεμικά σκηνικά της εποχής στα οποία συμμετείχαμε ως χώρα. Τα πρώτα περίπτερα που δημιουργήθηκαν είχαν ελάχιστο εμπόρευμα ως ελάχιστη μορφή βοήθειας για την λειτουργία και οικονομική αποκατάσταση τραυματιών και αναπήρων πολέμου.

 

 

→Το 1934 ο Γιάννης Γεωργακάς ίδρυσε το περίπτερο με το όνομα Μινιόν, αρχικά στην οδό Σταδίου και μετά στην Αιόλου 104. Για πρώτη φορά κλείνει τις δύο πλαϊνές πτέρυγες του περιπτέρου και τις μετατρέπει σε βιτρίνες όπου εκθέτει διάφορα είδη: στυλό, γυαλιά, είδη ξυρίσματος, σουγιάδες, ψαλίδια κ.λπ. Το εγχείρημά του έμελλε να γίνει ο προπομπός του πολυκαταστήματος «Μινιόν». 

→Από το 1940 στα περίπτερα άρχισαν να πωλούνται «ζαχαρώδη» και αναψυκτικά – πορτοκαλάδες και γκαζόζες ΗΒΗ, φυλλαράκια τσίχλας με γεύση δυόσμου και κανέλας και αργότερα οι σοκολάτες. Αργότερα αλλάζει η σχετική νομοθεσία, αλλάζει έτσι και η όψη τους, γίνονται όλα ομοιόμορφα και ομοιόχρωμα και με ίδιες διαστάσεις για όλη την Ελλάδα (1.30 Χ 1.50 μ.) με ρολά και ψυγείο για τα αναψυκτικά. Τοποθετούνται στα πεζοδρόμια, στις πλατείες, στα πάρκα. στις στάσεις των λεωφορείων, στα ΚΤΕΛ. 

→Το 1943-’44 εισέρχονται και άλλες κατηγορίες δικαιούχων: θύματα πολέμου και θύματα ειρηνικής περιόδου. 

→Τα πρώτα ζαχαρώδη και αναψυκτικά άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση του στα περίπτερα στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες προφορικές μαρτυρίες που συγκεντρώσαμε, αυτό συνέβη περισσότερο στα περίπτερα του Πειραιά και λιγότερα στα περίπτερα της Αθήνας, όταν μπήκαν τα πρώτα ψυγεία με πάγο.

→Η δεκαετία του ’50 και του 60 είναι οι δεκαετίες της μεγάλης εσωτερικής μετανάστευσης και πλήθος ανθρώπων από την επαρχία συρρέουν στην Αθήνα κατά κύριο λόγο. Για τηλέφωνο στο σπίτι ούτε κουβέντα, έτσι τα περίπτερα με τις τηλεφωνικές τους συσκευές και τα τηλέφωνα με μετρητές και αργότερα με κερματοδέκτες γίνονται ο κύριος τρόπος επικοινωνίας με συγγενείς και φίλους στους τόπους καταγωγής.

 

Η ανάρτηση των εφημερίδων στις προθήκες των περιπτέρων, αποτελούσε ένα σημαντικό γεγονός για την καθημερινότητα των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων σε εποχές κρίσιμες για την πορεία και την ανάπτυξη της Ελλάδας.

Σίγουρα τα περίπτερα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας αποτελώντας μια ιδιαίτερη ελληνική πρωτοτυπία. Είναι αυτό που μας λείπει όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, αφού μπορούμε ανά πάσα στιγμή να βρούμε εύκολα και ανά πάσα στιγμή αυτό που χρειαζόμαστε.