Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000. Ως ιδρυτική Διευθύντρια ανέλαβε η Άννα Καφέτση, Διδάκτωρ Αισθητικής – Iστορίας Τέχνης. Αποτελεί το μοναδικό κρατικό μουσείο στην Αθήνα με αντικείμενο τη σύγχρονη ελληνική και διεθνή εικαστική δημιουργία.
Έδρα του μουσείου είναι το πρώην εργοστάσιο του Φιξ, το οποίο ανακατασκευάστηκε και διαμορφώθηκε σε ένα σύγχρονο εκθεσιακό χώρο με όλες τις απαραίτητες υποδομές.
• Το κτίριο της ζυθοποιίας ΦΙΞ στη Λεωφόρο Συγγρού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής και χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικού κτιρίου. Κατασκευάστηκε από τον Κάρολο Φιξ το 1893 και στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ριζική ανακαίνιση – ανακατασκευή του ανατίθεται στον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο.
Οι δυο όψεις του κτιρίου επί της λεωφόρου Συγγρού και της οδού Αμ. Φραντζή, χαρακτηρίστηκαν διατηρητέες, με την έννοια ότι τα στοιχεία των όψεων όφειλαν να επισκευαστούν, έτσι ώστε η διάταξη πλήρων – κενών, το υλικό τελειώματος των τοίχων, η αρμολόγηση και η διαίρεση των υαλοστασίων να διατηρηθούν.
Στο κτίριο διαμορφώνονται εκθεσιακοί χώροι, χώροι εργαστηρίων, αρχείων και διοίκησης και χώροι κοινόχρηστων λειτουργιών (χώροι κυκλοφορίας του κοινού, κατάστημα, μπαρ, εστιατόριο, βιβλιοθήκη, χώρος εκδηλώσεων). Οι εκθεσιακοί χώροι για τις περιοδικές και μόνιμες εκθέσεις καταλαμβάνουν το τμήμα του κτιρίου, που προσφέρει τα μεγαλύτερα ανοίγματα με κάνναβο υποστυλωμάτων.
Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης υιοθέτησε μια μουσειακή πολιτική με βασικούς στόχους:
• Tον προγραμματισμό και την παραγωγή εκθέσεων. Εκθέσεις οργανωμένες σε σειρές (Σύνοψις, Έργα) με ανοιχτό και διερευνητικό χαρακτήρα γύρω από ενδιαφέροντα επίκαιρα θέματα και κριτικούς προβληματισμούς της σύγχρονης διεθνούς τέχνης στους τομείς ζωγραφικής, εγκαταστάσεων, φωτογραφίας, βίντεο, νέων μέσων, και «πειραματικής» αρχιτεκτονικής, παρουσιάσεις μεμονωμένων καλλιτεχνικών προτάσεων με παραγγελία του Μουσείου, μονογραφικές αναδρομές στο μέσο της καριέρας αξιόλογων συγχρόνων καλλιτεχνών, ιστορικές αναδρομικές , καθώς και περιοδικές παρουσιάσεις θεματικών πυρήνων των μονίμων συλλογών.
• Tην διαμόρφωση ενός κοινού για τη σύγχρονη τέχνη, που δεν υπήρχε. Έμφαση δόθηκε σε εκθέσεις και έργα που αναδεικνύουν τις πιο πρωτοποριακές και πειραματικές κατευθύνσεις της σύγχρονης τέχνης με διακαλλιτεχνικές και διαπολιτισμικές αναζητήσεις και χρήση νέων μέσων και τεχνολογιών.
• Tην συγκρότηση συλλογών με έργα που αναδεικνύουν τις πιο πρωτοποριακές και πειραματικές κατευθύνσεις της σύγχρονης τέχνης με διακαλλιτεχνικές και διαπολιτισμικές αναζητήσεις και χρήση νέων μέσων και τεχνολογιών.
• Tην έξοδο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης από τα εθνικά σύνορα και τον απομονωτισμό, προσδίδοντάς της μια διεθνή προοπτική. Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύονται καλλιτεχνικές δυνάμεις και αναζητήσεις της χώρας και προωθούνται συνεργασίες και διασυνδέσεις με έργα, καλλιτέχνες και μουσεία από το διεθνή xώρο.
• Tον διαπολιτισμικό διάλογο στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης μεταξύ καλλιτεχνών, ενθαρρύνοντας την ισότιμη έκφραση της διαφορετικότητας περιθωριοποιημένων κοινωνικών και καλλιτεχνικών μειονοτήτων και επαναπροσδιορίζοντας τις έννοιες ταυτότητας και ετερότητας μέσα από ανοιχτά διαπολιτισμικά και οικουμενικά σχήματα.
