Η Αργυρούπολη είναι δημοτική ενότητα του Δήμου Ελληνικού – Αργυρούπολης του Νοτίου Τομέα Αθηνών, 9 χλμ. νοτιοανατολικά του κέντρου της Αθήνας, στις νότιες παρυφές του Υμηττού, έκτασης περίπου 8 τετ.χλμ. Συνορεύει με τους δήμους της Γλυφάδας, του Αλίμου και της Ηλιούπολης. Χωροταξικά έχει αναπτυχθεί νοτιοανατολικά του κέντρου της Αθήνας και βόρεια της λεωφόρου Βουλιαγμένης.
Από τον Ιούλιο του 2013, η Αργυρούπολη εξυπηρετείται από τον ομώνυμο σταθμό του μετρό της Αθήνας, που βρίσκεται επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης, πολύ κοντά στη κεντρική πλατεία της πόλης.
Στο παρελθόν, η Αργυρούπολη αποτελούσε αυτόνομο δήμο, από το 2011 όμως αποτελεί δημοτική κοινότητα και έδρα του δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης.
Η Αργυρούπολη και το Ελληνικό έχουν αναδειχθεί σε ιδιαίτερα δημοφιλή προάστια εξαιτίας της προνομιακής θέσης τους θέσης πάνω στο βουνό και δίπλα στη θάλασσα (τα όρια της Αργυρούπολης φτάνουν μέχρι την αρχή του δάσους όπου η οικιστική ανάπτυξη συνεχίζει ομαλά και υπάρχουν υποδομές, σχολεία και χώροι άθλησης και αθλητισμού, ενώ τα όρια του Ελληνικού φτάνουν μέχρι τη θάλασσα, όπου βρίσκεται το αθλητικό κέντρο “Άγιος Κοσμάς” και το παλιό αεροδρόμιο).
Ιδρύθηκε από Πόντιους πρόσφυγες από την Αργυρούπολη του Πόντου, μετά από τον διωγμό που αυτοί υπέστησαν από τους Τούρκους, αλλά και την ανταλλαγή πληθυσμών, κατά τα έτη 1918 – 1926.
Στην αρχή οι Πόντιοι αυτοί εγκαταστάθηκαν στο συνοικισμό Σκοπευτηρίου Καλλιθέας. Το 1925 ιδρύθηκε στην Καλλιθέα το σωματείο “Η Πρόοδος” με κύριο μέλημα την αποκατάσταση των Αργυρουπολιτών και πρόεδρο τον Κυριάκο Ευσταθιάδη.
Την περίοδο 1926 – 1928 39 οικογένειες των Αργυρουπολιτών εγκαταστάθηκαν στη περιοχή Τράχωνες σε μια έκταση 300 στρεμμάτων ιδιοκτησίας του γιατρού Μαρίνου Γερουλάνου που απολλοτριώθηκε επί πρωθυπουργίας Αλέξανδρου Ζαΐμη και Υπ. Κοινωνικής Πρόνοιας Μιχ. Κύρκου.
Η περιοχή αυτή τότε χαρακτηριζόταν “εξορία του Αδάμ” αν αναλογισθεί κανείς ότι δεν υπήρχε η σημερινή λεωφόρος Βουλιαγμένης, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα ή τηλέφωνο, τα δε πλησιέστερα σημεία επικοινωνίας ήταν το Παλαιό Φάληρο και η περιοχή Άγιος Ιωάννης. Έτσι οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι πάλεψαν με πολλές δυσκολίες και ελλείψεις, που όμως με την εργατικότητα, υπομονή και επιμονή που τους διέκρινε λάξεψαν βράχους, άνοιξαν πηγάδια σε αρκετό βάθος και έκτισαν τα πρώτα πλήθινα σπίτια τους.
→Το 1932 κτίζεται ο πρώτος και κεντρικός σήμερα ναός, η Αγία Βαρβάρα, προστάτιδα του Δήμου. Ένα χρόνο μετά, το 1933, κτίζεται με προσωπική εργασία των κατοίκων το πρώτο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο.
→Το 1940 (Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος) λόγω της γειτνίασης με το αεροδρόμιο η περιοχή βομβαρδίστηκε και οι κάτοικοι γνώρισαν δεύτερη προσφυγιά. Στις 12 Οκτωβρίου 1944 αρχίζει η επανεγκατάσταση των κατοίκων με κύριο μέλημα την απόσπασή τους από την Κοινότητα του Καλαμακίου. Πέντε χρόνια μετά, στις 29 Ιουλίου 1949, δημοσιεύεται η ίδρυση της Κοινότητας Νέας Αργυρούπολης που αριθμούσε 425 κατοίκους με προσωρινό πρόεδρο τον Τ. Ζιώγα. Το 1952 έγινε και ο ηλεκτροφωτισμός.
→Τη περίοδο αυτή (1951 – 1955) τρεις οικοδομικοί συνεταιρισμοί (Παλαιών Πολεμιστών, Ηλεκτρουπόλεως και Αλεξιουπόλεως) με 3.500 οικόπεδα ιδιοκτησίας Κ. Νάστου εντάσσονται στο σχέδιο πόλης. Το 1954 οι κάτοικοι προμηθευόμενοι οι ίδιοι χαλύβδινους σωλήνες από την Γαλλία εγκαθιστούν το κοινοτικό δίκτυο ύδρευσης.
Έτσι μέσα σε 8 χρόνια από της ίδρυσης της κοινότητας ο πληθυσμός δεκαπλασιάζεται από 425 σε 4.025 (1957) και η περιοχή πλέον από αγροτική χαρακτηρίζεται αστική.
Το 1937 – 1938 γίνεται η αρχική διάνοιξη του καρόδρομου του Πρίγκιπα Πέτρου που έφθανε μέχρι βόρεια της Γλυφάδας και που ονομάσθηκε “λεωφόρος Βουλιαγμένης” (επί του στόχου κατάληξης παρότι δεν έφθασε ποτέ στη Βουλιαγμένη), έργο που όμως έδωσε άλλη πνοή στον νεοσύστατο οικισμό.
→Το 1972 η Κοινότητα Νέας Αργυρούπολης ανακηρύχθηκε σε Δήμο Αργυρούπολης με πρώτο Δήμαρχο τον Παναγιώτη Αποστόλου.
→Το 1952 έγινε και ο ηλεκτροφωτισμός της πόλης.
→Την περίοδο 1951 – 1955 τρεις οικοδομικοί συνεταιρισμοί (Παλαιών Πολεμιστών, Ηλεκτρουπόλεως και Αλεξιουπόλεως) με 3.500 οικόπεδα εντάσσονται στο σχέδιο πόλης.
→Το 1954 οι κάτοικοι, προμηθευόμενοι οι ίδιοι χαλύβδινους σωλήνες από την Γαλλία, εγκαθιστούν το κοινοτικό δίκτυο ύδρευσης. Έτσι μέσα σε 8 χρόνια από την ίδρυση της Κοινότητας ο πληθυσμός δεκαπλασιάζεται από 425 σε 4.025 (1957) και η περιοχή πλέον από αγροτική χαρακτηρίζεται αστική.
→Το 1972, επί δικτατορικού καθεστώτος, η Κοινότητα Αργυρούπολης ανακηρύχθηκε σε Δήμο με πρώτο Δήμαρχο τον Παν. Αποστόλου. Ακολούθησαν οι Δημήτρης Ευσταθιάδης (πρώτος αιρετός Δήμαρχος 1975-1994), Χαράλαμπος Σαραφίδης (1995-2002) και Ιωάννης Τσαρπαλής (2002 – 2006). Στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2006 επανεξελέγη δήμαρχος ο Δημήτρης Ευσταθιάδης.
→Το 2010 με τον Καλλικράτη καταργήθηκε και αποτέλεσε με το Δήμο Ελληνικού το δήμο Ελληνικού – Αργυρούπολης.
